Το μόνο που ζήτησα ήταν να μη μένω στο ίσως...

Μεγάλος θάνατος αυτή η λέξη...

Πειράζει που δεν απαντάς στα μηνύματα μου όταν σε έχω ανάγκη. Πειράζει που "δεν είσαι σε φάση" να συζητήσεις όλα αυτά που κάνουν βόλτες στο κεφάλι μου. Πειράζει που δεν ακούς, δε βλέπεις, δε μιλάς...
Πειράζει που δεν έχω μάθει ακόμη γιατί δεν είσαι εδώ...

Ναι, ρε γαμώτο. Πειράζει!

Κι έχω κάθε δικαίωμα να με πειράζει...
Κι αν για καιρό το είχα ξεχάσει, τώρα το θυμήθηκα. Ξέσπασμα; Ναι, γιατί πολλά μαζεύτηκαν. Θυμός; Ναι, γιατί τα ακουμπάω τα όρια μου πια. Απόγνωση κι απογοήτευση; Όχι. Βλέπεις δεν έμεινε τίποτε άλλο να μου γκρεμίσεις για να απογοητευτώ. Κι αυτή είναι η μεγαλύτερη ήττα σου.
Δε θα μαζέψω πια τις λέξεις μου από φόβο μήπως πληγωθείς. Πες το εκδίκηση, πες το μαζεμένα απωθημένα με ένα και μόνο αποδεκτή, αλλά αυτές οι λέξεις δε θα μείνουν μέσα μου. Όχι άλλο.

Τι να σου πω... Πλημμύρισε η ψυχή μου από αυτές και ψάχνουν τρόπο να βγούν; Θα τις γράψω, θα τις φωνάξω, θα τις ουρλιάζω μέχρι ν' ακούσεις; Δεν ξέρω τι θα τις κάνω αλλά μέσα μου δεν τις φυλάω... Κατάντησα το σώμα μου έναν μεγάλο κουβά με λέξεις... Μην και κάπου τις δεις γραμμένες, μην και κάπου τις ακούσεις και σε γρατσουνίσουν.
Για να είσαι εσύ καλά, μαχαίρωνα την καρδιά μου!

Πρέπει! ...

Μπορεί να φταίω. Μπορεί να έκανα λάθη. Μπορεί αυτό, μπορεί το άλλο.
Ίσως κι εσύ να πονάς...
Ίσως να έχεις σακατευτείς κι εσύ...
Ίσως... Ίσως, όμως, ρε μαλάκα...
Το μόνο που ζήτησα ήταν να μάθω και να μη μένω στο ίσως...
Μεγάλος θάνατος αυτή η λέξη...

Έφη Μπαμπούρη

ewoman