Ένα απότομο κλείσιμο του διακόπτη...
Κυριακή του Πάσχα, απόγευμα. Κάθε απόγευμα, κάθε Πάσχα, κάθε χρόνου. Περισσότερο τίποτα, μεγαλύτερο κενό, δεν θυμάμαι. Ένα απότομο κλείσιμο του διακόπτη και όλος ο κόσμος της Μεγάλης Εβδομάδας απομαγεύεται.
-Γιατί δεν μιλάς;
- Τι να πω;
Ακόμη και την πένθιμη καμπάνα της Μεγάλης Παρασκευής την νοσταλγείς σαν μπιτάκι σε πάρτυ. Δεμένες οικογένειες, δοκιμασμένες παρέες, οριστικοί φίλοι, διαλύονται κυριολεκτικά σε ένα απόγευμα. Μόνοι. Πολλοί μόνοι. Πολύ μόνοι.
-Θα πεις τίποτα;
- Πες εσύ.
Έτσι θα είναι το τέλος. Σαν απόγευμα Κυριακής του Πάσχα. Ρίχνω στην μάχη όλες τις φιλοσοφικές μου εφεδρείες. Σαρώνονται. Σκέφτομαι έρωτα. Στεγνώνω. Ονειρεύομαι θάλασσα. Τζίφος, χύνεται όλο το νερό έξω…
Κουρασμένα αυτοκίνητα στην Εθνική. Στα πίσω καθίσματα πιτσιρίκια που τα πάμε και τα φέρνουμε σαν αποσκευές. Οι γονείς αύριο δουλεύουν και δεν τους παίρνεις κουβέντα. Ο καθένας κοιτάει στο τζάμι του. Ή κάνει πως κοιτάει.
-Να βάλω κανένα cd ;
- Τι;… Μπα…
Σκέφτεσαι περασμένα χρόνια μήπως ζεσταθείς, αλλά παγωνιά. Κανένα απόγευμα Κυριακής Πάσχα δεν γέννησε ποτέ καμία ελπίδα. Γράψτο αυτό. Ποτέ! Κανένα!
Το προηγούμενο βράδυ στην Ανάσταση όλα τα κορίτσια πανέμορφα. Τώρα δεν θέλεις κανένα τους. Ηττημένα στις υποχρεώσεις τους. Πόσα πλυντήρια τα περιμένουν σπίτι!
Έχω φάει πέντε έξι κοπάδια αρνιά στη ζωή μου. Με βουλημία. Το απόγευμα της Κυριακής του Πάσχα, έρχεται η γεύση τους και μου χαλάει το στόμα. Δεν είναι απόγευμα αυτό. Όλα τα φαντάσματα στην πίστα. Θυμήθηκαν και οι γιαγιάδες όλους τους πεθαμένους, αλλά εντάξει, πριν την Ανάσταση το αντέχεις. Έχεις μια ελπίδα να σε περιμένει… Μετά, πάπαλα τα θαύματα. Μένει σκέτο το απόγευμα της Κυριακής του Πάσχα. Μόνος, θνητός και φθαρμένος. Στην Εθνική. Με μια ζωή μπροστά σου.
- Πού έχεις βάλει τα κλειδιά;
- Δεν θυμάμαι, νομίζω στην μέσα τσέπη.
Μόνο τα καναρίνια κάνουν χαρούλες, που μας ξαναβλέπουν. Τι ανάγκη έχουν; Ας μην διαλέγαμε αρνιά για το έθιμο, να διαλέγαμε καναρίνια και θα σου ‘λεγα εγώ ποιος θα έκανε χαρές!
Απόγευμα Κυριακής του Πάσχα. Σκατά!
-Γιατί δεν μιλάς;
- Τι να πω;
Ακόμη και την πένθιμη καμπάνα της Μεγάλης Παρασκευής την νοσταλγείς σαν μπιτάκι σε πάρτυ. Δεμένες οικογένειες, δοκιμασμένες παρέες, οριστικοί φίλοι, διαλύονται κυριολεκτικά σε ένα απόγευμα. Μόνοι. Πολλοί μόνοι. Πολύ μόνοι.
-Θα πεις τίποτα;
- Πες εσύ.
Έτσι θα είναι το τέλος. Σαν απόγευμα Κυριακής του Πάσχα. Ρίχνω στην μάχη όλες τις φιλοσοφικές μου εφεδρείες. Σαρώνονται. Σκέφτομαι έρωτα. Στεγνώνω. Ονειρεύομαι θάλασσα. Τζίφος, χύνεται όλο το νερό έξω…
Κουρασμένα αυτοκίνητα στην Εθνική. Στα πίσω καθίσματα πιτσιρίκια που τα πάμε και τα φέρνουμε σαν αποσκευές. Οι γονείς αύριο δουλεύουν και δεν τους παίρνεις κουβέντα. Ο καθένας κοιτάει στο τζάμι του. Ή κάνει πως κοιτάει.
-Να βάλω κανένα cd ;
- Τι;… Μπα…
Σκέφτεσαι περασμένα χρόνια μήπως ζεσταθείς, αλλά παγωνιά. Κανένα απόγευμα Κυριακής Πάσχα δεν γέννησε ποτέ καμία ελπίδα. Γράψτο αυτό. Ποτέ! Κανένα!
Το προηγούμενο βράδυ στην Ανάσταση όλα τα κορίτσια πανέμορφα. Τώρα δεν θέλεις κανένα τους. Ηττημένα στις υποχρεώσεις τους. Πόσα πλυντήρια τα περιμένουν σπίτι!
Έχω φάει πέντε έξι κοπάδια αρνιά στη ζωή μου. Με βουλημία. Το απόγευμα της Κυριακής του Πάσχα, έρχεται η γεύση τους και μου χαλάει το στόμα. Δεν είναι απόγευμα αυτό. Όλα τα φαντάσματα στην πίστα. Θυμήθηκαν και οι γιαγιάδες όλους τους πεθαμένους, αλλά εντάξει, πριν την Ανάσταση το αντέχεις. Έχεις μια ελπίδα να σε περιμένει… Μετά, πάπαλα τα θαύματα. Μένει σκέτο το απόγευμα της Κυριακής του Πάσχα. Μόνος, θνητός και φθαρμένος. Στην Εθνική. Με μια ζωή μπροστά σου.
- Πού έχεις βάλει τα κλειδιά;
- Δεν θυμάμαι, νομίζω στην μέσα τσέπη.
Μόνο τα καναρίνια κάνουν χαρούλες, που μας ξαναβλέπουν. Τι ανάγκη έχουν; Ας μην διαλέγαμε αρνιά για το έθιμο, να διαλέγαμε καναρίνια και θα σου ‘λεγα εγώ ποιος θα έκανε χαρές!
Απόγευμα Κυριακής του Πάσχα. Σκατά!
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.