ΕΙΧΑ ΕΝΑ ΜΑΛΛΙ ΕΓΩ

0

Το λάθος αποτέλεσμα...

Ήρθε και έκατσε στην παρέα μας.

Περίπου τον καλέσαμε, από ευγένεια, κυρίως όμως, αυτοπροσκαλούμενος..

Η ηλικία του, στο φάσμα των 55 – 65, πάνω κάτω, προς τα πάνω..

Αθλητικά παπούτσια, στενό τζιν, βγαλμένο από κάποιο νεανικό παρελθόν, μπλούζα νεανική, έξω από το τζιν, με ένα στρώμα από γεροντόπαχα, γύρω γύρω, γυαλί ηλίου «περιπτερέϊμπαν» και γενικά, μια εμφάνιση βγαλμένη από μία άλλη, κατά πολύ νεότερη, ηλικία..

Το κυρίαρχο στοιχείο, όμως, της εμφανίσεως του, ήταν το μαλλί!

Μία ψωραλέα φράντζα, που της έλειπαν πολλές, πάρα πολλές, τούφες για να είναι αυτό που θα έπρεπε..

Πάνω που νομίζαμε, πως τα είχαμε «δει όλα», έσκυψε να πιάσει τον αναπτήρα που του έπεσε και τότε είδαμε τις κολλημένες τούφες, που αγωνίζονταν να καλύψουν το κενό της κορυφής του κεφαλιού του…

Η συνέχεια, περίπου αναμενόμενη..

Τα «ξέρετε τι ήμουν εγώ στα νιάτα μου;» και οι δηλώσεις τύπου Σμυρνιάς Πρόσφυγα (είχαμαν κι αν είχαμαν!!), έδιναν κι έπαιρναν..

Μέχρι που ήρθε η all time classic δήλωση!

«Είχα ένα μαλλί εγώ! Αλλά να! Εκεί, σε εκείνο το κομμωτήριο το έκαψα! Κάθε μέρα πήγαινα και το έκανα με το πιστολάκι…»

Οι δηλώσεις του νεανίζοντα μεσήλικα, έδωσαν και πήραν, μέχρι που ικανοποιημένος με τον εαυτό του και αισθανόμενος πως είχε πείσει εμάς, του κατά πολύ, τότε, νεότερους για το ένδοξο παρελθόν του, έφυγε..

Τη σιωπή που απλώθηκε στην παρέα μας, μόλις έφυγε, την έσπασε ο Παναγιώτης.

«Ρε σεις, έτσι θα καταντήσουμε κι εμείς όταν μεγαλώσουμε;! Θα προσπαθούμε να πουλάμε μούρη στους πιτσιρικάδες;!»

Πέρασαν οι δεκαετίες και μεγαλώσαμε και εμείς.

Στην πορεία γνωρίσαμε και άλλους «είχα ένα μαλλιάδες»

Γνωρίσαμε και τους ομοίους τους.

Όπως η Σμαράγδα, που έλεγε για την κολλητή της, που χήρεψε στα 24 της.

«Είχε έναν παιδαρά αυτή! Αν δεν πέθαινε θα σου’λεγα εγώ!»

Ναι, αλλά…., πέθανε!

Ο «παιδαράς» έπαιρνε ουσίες για να φουσκώνει τα μπρατσάκια του και να δείχνει παιδαράς!

Ουσίες, που τον έστειλαν προς παρατήρηση ραδικίων από τη λάθος μεριά, στα είκοσι έξι του…

Άνθρωποι, που αμφότεροι, ο νεανίζον μπάρμπας και ο «παιδαράς», προσποιούνται πως είναι κάτι που δεν είναι!..

…και αν ήταν κάποτε (μωρ’ κι αν είχαμααααν!), δεν είναι πλέον!

Θυμάμαι το Γιάννη.

Με το Γιάννη δουλεύαμε κάποτε μαζί, χιλιάδες χρόνια πριν.

Ο Γιάννης ήταν φαλακρός. Κάποια μέρα, ήρθε στη δουλειά φορώντας ένα σκούφο!

«Ρε Γιάννη, τι το θες το σκούφο Ιούνιο μήνα;!»

«Έκανα επέμβαση για να βάλλω μαλλιά και δεν πρέπει να δει το κεφάλι μου ο ήλιος», ήταν η απάντηση..

Από εκείνη τη μέρα ο Γιάννης, έπαψε αν είναι ο Γιάννης.

Έγινε ο «καράφλας»…

Πολλές φορές, στην προσπάθεια μας να γίνουμε κάτι που δεν είμαστε, φέρνουμε το αντίθετο αποτέλεσμα..

Το λάθος αποτέλεσμα..

Γράφει ο Γιώργος Παρασκευόπουλος
eternalradio
Ετικέτα:

Δημοσίευση σχολίου

0Σχόλια
* Οτι δημοσιεύουμε δεν σημαίνει ότι το υιοθετούμε.
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.

Τα Μπουλούκια

Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.

Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.

Δημοσίευση σχολίου (0)
To Top