Στιγμές και αναμνήσεις μοναδικά πλασμένα…
Οι αναμνήσεις μας είναι η κληρονομιά του μυαλού και της ψυχής….. δυσάρεστες, ευχάριστες, αξέχαστες, είναι εκείνες που οδηγούν το τιμόνι των επιλογών μας μελλοντικά. Βοηθούν στο να αποφύγουμε κακοτοπιές και να προσεγγίσουμε τις ευοίωνες καταστάσεις για μας…
Όταν χτίζεται μια ανάμνηση στο νου, η καρδιά συμμετέχει ενεργά και βιώνει με ένταση το καθετί…. όλη μας η οντότητα συμμετέχει ενεργά στην δημιουργία της ανάμνησης ασχέτως αν δεν το συνειδητοποιούμε…
Ποιες αναμνήσεις όμως είναι εκείνες που μας σημάδεψαν για μια ζωή και ποιες είναι εκείνες που μας προσπέρασαν αδιάφορα;
Η απάντηση βρίσκεται στη συχνότητα που τις ανακαλούμε στο μυαλό μας….. Με πόση ένταση τις αναπολούμε κάθε φορά που τις αναβιώνουμε εγκεφαλικά πλέον …
Μια ανάμνηση που προκαλεί πόνο και οργή, όταν έρχεται στην επιφάνεια δεν μας αφήνει να ορθοποδήσουμε και να ανακάμψουμε… μας κρατάει στάσιμους και κατατρώει την ψυχή…. Αντιθέτως μια ευχάριστη ανάμνηση μας αφήνει την αίσθηση και την ανάγκη της επανάληψης και της αναβίωσης αν αυτό μπορεί να γίνει και πάλι εφικτό…
Έχω παρατηρήσει στον εαυτό μου αλλά και σε πολλούς γύρω μου, πως είναι δύσκολο να θάψω μια ανάμνηση δυσάρεστη όσο μεγαλώνω….. την σκέφτομαι πολύ περισσότερο από μια ευχάριστη ανάμνηση…. Δεν ξέρω τι είναι αυτό που προκαλεί αυτή την ανάγκη αυτομαστιγώματος με το να βιώνεις μέσα σου κάτι που σε τάραξε, σε συγκλόνισε…
Είναι θέμα εμπιστοσύνης των ανθρώπων που μας περιβάλλουν και δεν μπορούμε να σηκώσουμε το βάρος της προδοσίας από μεριάς τους; Είναι κατά πόσο η δυσάρεστη αυτή ανάμνηση προέρχεται από άτομα που έχουμε στην καρδιά μας και όχι τόσο από άτομα που μας είναι αδιάφορα…
Οι πιο έντονες αναμνήσεις είτε ευχάριστες είτε δυσάρεστες, χτίζονται με άτομα που αγαπάμε και νοιαζόμαστε…. Θεωρώ πως δεν θα έδινε κανείς σημασία σε ένα δυσάρεστο γεγονός αν δεν σχετιζόταν με ένα δικό του άτομο…
Είναι γεγονός πως ένα ευχάριστο γεγονός στη ζωή μας είναι η κινητήριος δύναμή μας, ο λόγος που μεγαλώνοντας μας κάνει πιο αισιόδοξους, δίνοντας έναν σκοπό να ζούμε…. Η γέννηση του παιδιού σου, οι φίλοι που σε στηρίζουν, ο άγνωστος εκείνος που σου χάρισε ίσως τη ζωή μέσα από την δωρεά οργάνων του, οτιδήποτε επιμηκύνει την χαρά μας, αναπλάθει την ζωή μας, είναι ανάμνηση που δεν θέλει ποτέ κανείς να ξεχάσει…
Αναπολείς την ευτυχία που χάθηκε στο πέρασμα του χρόνου…. τίποτα δεν θα είναι όπως τότε, αλλά σίγουρα μπορείς να το κάνεις να γίνει καλύτερο από πριν… Το μεγαλύτερο εργοστάσιο παραγωγής στιγμών δεν σταματάει ποτέ να παράγει αναμνήσεις… Ψυχή και νους άρρηκτα συνδεδεμένα…. Στιγμές και αναμνήσεις μοναδικά πλασμένα…
Όταν χτίζεται μια ανάμνηση στο νου, η καρδιά συμμετέχει ενεργά και βιώνει με ένταση το καθετί…. όλη μας η οντότητα συμμετέχει ενεργά στην δημιουργία της ανάμνησης ασχέτως αν δεν το συνειδητοποιούμε…
Ποιες αναμνήσεις όμως είναι εκείνες που μας σημάδεψαν για μια ζωή και ποιες είναι εκείνες που μας προσπέρασαν αδιάφορα;
Η απάντηση βρίσκεται στη συχνότητα που τις ανακαλούμε στο μυαλό μας….. Με πόση ένταση τις αναπολούμε κάθε φορά που τις αναβιώνουμε εγκεφαλικά πλέον …
Μια ανάμνηση που προκαλεί πόνο και οργή, όταν έρχεται στην επιφάνεια δεν μας αφήνει να ορθοποδήσουμε και να ανακάμψουμε… μας κρατάει στάσιμους και κατατρώει την ψυχή…. Αντιθέτως μια ευχάριστη ανάμνηση μας αφήνει την αίσθηση και την ανάγκη της επανάληψης και της αναβίωσης αν αυτό μπορεί να γίνει και πάλι εφικτό…
Έχω παρατηρήσει στον εαυτό μου αλλά και σε πολλούς γύρω μου, πως είναι δύσκολο να θάψω μια ανάμνηση δυσάρεστη όσο μεγαλώνω….. την σκέφτομαι πολύ περισσότερο από μια ευχάριστη ανάμνηση…. Δεν ξέρω τι είναι αυτό που προκαλεί αυτή την ανάγκη αυτομαστιγώματος με το να βιώνεις μέσα σου κάτι που σε τάραξε, σε συγκλόνισε…
Είναι θέμα εμπιστοσύνης των ανθρώπων που μας περιβάλλουν και δεν μπορούμε να σηκώσουμε το βάρος της προδοσίας από μεριάς τους; Είναι κατά πόσο η δυσάρεστη αυτή ανάμνηση προέρχεται από άτομα που έχουμε στην καρδιά μας και όχι τόσο από άτομα που μας είναι αδιάφορα…
Οι πιο έντονες αναμνήσεις είτε ευχάριστες είτε δυσάρεστες, χτίζονται με άτομα που αγαπάμε και νοιαζόμαστε…. Θεωρώ πως δεν θα έδινε κανείς σημασία σε ένα δυσάρεστο γεγονός αν δεν σχετιζόταν με ένα δικό του άτομο…
Είναι γεγονός πως ένα ευχάριστο γεγονός στη ζωή μας είναι η κινητήριος δύναμή μας, ο λόγος που μεγαλώνοντας μας κάνει πιο αισιόδοξους, δίνοντας έναν σκοπό να ζούμε…. Η γέννηση του παιδιού σου, οι φίλοι που σε στηρίζουν, ο άγνωστος εκείνος που σου χάρισε ίσως τη ζωή μέσα από την δωρεά οργάνων του, οτιδήποτε επιμηκύνει την χαρά μας, αναπλάθει την ζωή μας, είναι ανάμνηση που δεν θέλει ποτέ κανείς να ξεχάσει…
Αναπολείς την ευτυχία που χάθηκε στο πέρασμα του χρόνου…. τίποτα δεν θα είναι όπως τότε, αλλά σίγουρα μπορείς να το κάνεις να γίνει καλύτερο από πριν… Το μεγαλύτερο εργοστάσιο παραγωγής στιγμών δεν σταματάει ποτέ να παράγει αναμνήσεις… Ψυχή και νους άρρηκτα συνδεδεμένα…. Στιγμές και αναμνήσεις μοναδικά πλασμένα…
Γράφει η Kathy Routh
eternalradio
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.