Κι εσύ θα είσαι εκεί γιατί γουστάρεις.
Στην παιδική μας ηλικία, όταν αρχιζουμε να αντιλαμβανόμαστε τι γίνεται γύρω μας, μαθαίνουμε στο σχολείο οτι η οικογένεια είναι μία. Ιερή. Που πρέπει να σέβεσαι, πρέπει να αγαπάς, πρέπει να βοηθάς, πρέπει να συμπαραστέκεσαι. Μεγαλώνοντας ακόμα περισσότερο σε μαθαίνουν οτι πρέπει να είσαι εκεί για αυτούς γιατί έχεις υποχρέωση που σε μεγάλωσαν, σε σπούδασαν σε έκαναν άνθρωπο. Αυτή η παραδοχή, δημιουργεί μια νεά κατάσταση που λέγεται ενοχή !
Η ενοχή επηρεάζει από εδώ και πέρα πολλές αποφάσεις για την ζωή σου. Επαγγελματικές (που να τους αφήσω τώρα μόνους μωρέ και να φύγω στο εξωτερικό), κοινωνικές (πρέπει να πάω το Σάββατο σε ένα γάμο της κόρης μιας ξαδέρφης της μαμάς μου. Δεν την έχω δει ποτέ αλλά μόνη της να την αφήσω να πάει; -Εδώ κολλάει και το τι θα πει ο κόσμος αλλά αυτό είναι ένα άλλο μεγάλο κεφάλαιο) και βέβαια προσωπικές σχέσεις (δεν νομίζω οτι χρειάζεται παράδειγμα σε αυτό!). Ενώ λοιπόν μπορεί να τα κάνεις όλα αυτά, και να είσαι ο υποδειγματικός γιος/κόρη που όλοι έχουν να λένε τα καλύτερα (ο κόσμος μην ξεχνιόματε) η ενοχή παραμένει ακόμα κι όταν οι γονείς φεύγουν από τον μάταιο τούτο κόσμο (‘Ημουν εκεί όσο έπρεπε; Τους είπα ποτέ «Σ’αγαπώ»; Τους έκανα υπερήφανους;)
Η ζωή όμως σου δίνει την ευκαιρία να φτιάξεις μια δική σου οικογένεια. Δεν εννοώ να παντρευτείς και να κάνεις παιδιά. Αυτό είναι ένα αντίγραφο αυτού που σου μάθανε. Μιλάω για τους ΦΙΛΟΥΣ. Αυτά τα maximum 5 ατομα, που θα αντέξουν στο χρόνο, θα σε αποδεχτούν όπως είσαι και για αυτό που είσαι, θα συμπαρασταθούν στα δύσκολα χωρίς υποχρέωση, θα υποστηρίξουν τις επιλογές σου ακόμα κι αν διαφωνούν με αυτές, θα χαρούν με τη χαρά σου, θα λυπηθούν με την λύπη σου. Αυτά τα άτομα καλείσαι να τα διαλέξεις εσυ !
Από την εφηβεία και μετά, θα βρεθεί πολύς κόσμος στο διάβα σου. Λύκειο, σπουδές, στρατός (για τους άνδρες), δουλειά. Νέα άτομα που μπαίνουν στην ζωή σου,
γίνονται φίλοι, γκόμενοι, παρέες, κολλητοί, εχθροί, ανταγωνιστές, συνεργάτες. Στα γεγονότα της ζωής θα δώσουν όλοι τις εξετάσεις τους. Παρέα, πάρτι, ξενύχτια, διακοπές, αγάπες, μίση, γάμοι, γεννητούρια, διαζύγια, αρρώστιες, θάνατοι. ‘Οσο περνάν τα χρόνια καταλαβαίνεις ποιοι παραμένουν και ποιοί δεν αξίζουν. Κάπου λοιπόν κοντά στα 40 (ναι ναι, ισχύει!) κάνεις έναν απολογισμό. ‘Ενα ξεκαθάρισμα. Σαν να σου λέει η ίδια η ζωή «Who’s worth it baby?». Τότε κοιτάς ποιοί έμειναν. Καταλαβαίνεις. Αυτή είναι η οικογένεια μου. Η οικογένεια που έφτιαξα. Η οικογένεια που δεν έχει υποχρεώσεις. Θα είναι εκεί γιατί το θέλουν κι όχι γιατί πρέπει. Κι εσύ θα είσαι εκεί γιατί γουστάρεις κι όχι για το τι θα πει ο κόσμος. Βέβαια, η ζωή είναι απρόβλεπτη και τίποτα δεν είναι δεδομένο αλλά αξίζει η προσπάθεια.
Για να μην παρεξηγηθώ, δεν αποδομώ την αξία της βιολογικής οικογένειας. Αλλά στις περιπτώσεις εκείνες που η βιολογική οικογένεια δεν σε καλύπτει, αντί να βρίζεις και να βλαστημάς την τύχη σου την κακούργα που σε έριξε σ’αυτην την οικογένεια, φτιάξε την δική σου ! Θα πάρει χρόνο, συναισθήματα, ψυχή. Αλλά πίστεψε με, στο τέλος αναταμοίβεσαι με δύναμη. Και κέφι. Και θα πάρεις τους φίλους σου αγκαλιά και κάτω από μιά ντισκομπάλα θα τραγουδάτε «We are family! I’ve got all my sisters with me!».
Η ενοχή επηρεάζει από εδώ και πέρα πολλές αποφάσεις για την ζωή σου. Επαγγελματικές (που να τους αφήσω τώρα μόνους μωρέ και να φύγω στο εξωτερικό), κοινωνικές (πρέπει να πάω το Σάββατο σε ένα γάμο της κόρης μιας ξαδέρφης της μαμάς μου. Δεν την έχω δει ποτέ αλλά μόνη της να την αφήσω να πάει; -Εδώ κολλάει και το τι θα πει ο κόσμος αλλά αυτό είναι ένα άλλο μεγάλο κεφάλαιο) και βέβαια προσωπικές σχέσεις (δεν νομίζω οτι χρειάζεται παράδειγμα σε αυτό!). Ενώ λοιπόν μπορεί να τα κάνεις όλα αυτά, και να είσαι ο υποδειγματικός γιος/κόρη που όλοι έχουν να λένε τα καλύτερα (ο κόσμος μην ξεχνιόματε) η ενοχή παραμένει ακόμα κι όταν οι γονείς φεύγουν από τον μάταιο τούτο κόσμο (‘Ημουν εκεί όσο έπρεπε; Τους είπα ποτέ «Σ’αγαπώ»; Τους έκανα υπερήφανους;)
Η ζωή όμως σου δίνει την ευκαιρία να φτιάξεις μια δική σου οικογένεια. Δεν εννοώ να παντρευτείς και να κάνεις παιδιά. Αυτό είναι ένα αντίγραφο αυτού που σου μάθανε. Μιλάω για τους ΦΙΛΟΥΣ. Αυτά τα maximum 5 ατομα, που θα αντέξουν στο χρόνο, θα σε αποδεχτούν όπως είσαι και για αυτό που είσαι, θα συμπαρασταθούν στα δύσκολα χωρίς υποχρέωση, θα υποστηρίξουν τις επιλογές σου ακόμα κι αν διαφωνούν με αυτές, θα χαρούν με τη χαρά σου, θα λυπηθούν με την λύπη σου. Αυτά τα άτομα καλείσαι να τα διαλέξεις εσυ !
Από την εφηβεία και μετά, θα βρεθεί πολύς κόσμος στο διάβα σου. Λύκειο, σπουδές, στρατός (για τους άνδρες), δουλειά. Νέα άτομα που μπαίνουν στην ζωή σου,
γίνονται φίλοι, γκόμενοι, παρέες, κολλητοί, εχθροί, ανταγωνιστές, συνεργάτες. Στα γεγονότα της ζωής θα δώσουν όλοι τις εξετάσεις τους. Παρέα, πάρτι, ξενύχτια, διακοπές, αγάπες, μίση, γάμοι, γεννητούρια, διαζύγια, αρρώστιες, θάνατοι. ‘Οσο περνάν τα χρόνια καταλαβαίνεις ποιοι παραμένουν και ποιοί δεν αξίζουν. Κάπου λοιπόν κοντά στα 40 (ναι ναι, ισχύει!) κάνεις έναν απολογισμό. ‘Ενα ξεκαθάρισμα. Σαν να σου λέει η ίδια η ζωή «Who’s worth it baby?». Τότε κοιτάς ποιοί έμειναν. Καταλαβαίνεις. Αυτή είναι η οικογένεια μου. Η οικογένεια που έφτιαξα. Η οικογένεια που δεν έχει υποχρεώσεις. Θα είναι εκεί γιατί το θέλουν κι όχι γιατί πρέπει. Κι εσύ θα είσαι εκεί γιατί γουστάρεις κι όχι για το τι θα πει ο κόσμος. Βέβαια, η ζωή είναι απρόβλεπτη και τίποτα δεν είναι δεδομένο αλλά αξίζει η προσπάθεια.
Για να μην παρεξηγηθώ, δεν αποδομώ την αξία της βιολογικής οικογένειας. Αλλά στις περιπτώσεις εκείνες που η βιολογική οικογένεια δεν σε καλύπτει, αντί να βρίζεις και να βλαστημάς την τύχη σου την κακούργα που σε έριξε σ’αυτην την οικογένεια, φτιάξε την δική σου ! Θα πάρει χρόνο, συναισθήματα, ψυχή. Αλλά πίστεψε με, στο τέλος αναταμοίβεσαι με δύναμη. Και κέφι. Και θα πάρεις τους φίλους σου αγκαλιά και κάτω από μιά ντισκομπάλα θα τραγουδάτε «We are family! I’ve got all my sisters with me!».
γράφει ο Ντίνος Τσολάκης
eternalradio
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.