Γιατί αξίζει.
Μίλα μου για όνειρα.
Πες μου για εκείνες τις πολύχρωμες εικόνες που φτιάχνεις με τα μάτια ανοιχτά.
Θύμισέ μου πώς είναι να πιστεύεις σε κάτι, να το δημιουργείς το μυαλό σου και να παλεύεις για να το δουν και τα μάτια σου πέρα από την ψυχή σου.
Ζόρικες εποχές, δε λέω.
Πολλή απαισιοδοξία, πολλές αναποδίες, κακές συγκυρίες.
Αλλά δεν πρέπει να απογοητεύεται κανείς. Εσύ μου το έμαθες αυτό κι εγώ, που έφαγα πολλές φορές τα μούτρα μου, σε κοιτώ με δυσπιστία.
Μια δυσπιστία που δεν κρατάει πολύ γιατί κάτι στο βλέμμα σου με πείθει.
Έχεις πίστη εσύ στα όνειρα. Διεκδικείς μια φωτεινή ζωή, σε πείσμα των σκοταδιών που άλλοι αφήνουν να τους κυκλώνουν.
Κι εγώ σε έχω παράδειγμα και σε θαυμάζω.
Και προπαθώ να σου μοιάσω.
Πλέον ξυπνώ το πρωί και σκέφτομαι ότι ήρθε μια ακόμη μέρα που μπορώ να δημιουργήσω.
Έπαψαν να με ενοχλούν αυτά που δεν έχω. Σκέφτομαι ότι με βοηθά η τωρινή μου κατάσταση να εκτιμήσω όσα θέλω, όσα αποφάσισα να διεκδικήσω.
Γιατί τα όνειρα θέλουν να τα διεκδικείς, εσύ μου το έμαθες αυτό.
Θέλουν να τα κυνηγήσεις για να τα κερδίσεις. Δεν ανοίγεις απλά τα χέρια κι αυτά έρχονται να καθίσουν στην αγκαλιά σου.
Θέλει αγώνα, θέλει πίστη, θέλει πολλά. Δύσκολο τα πολλά, αλλά όχι ακατόρθωτα.
Κι εγώ αποφάσισα να παλέψω. Γιατί διαπίστωσα ότι ο νέος μου εαυτός, εκείνος που σφίζει από θετική ενέργεια, εκείνος που διεκδικεί τα φωτεινά του σχέδια, μου αρέσει.
Μου αρέσει πολύ έτσι όπως έγινα. Έτσι όπως με έκανες εσύ με την υπέροχη, την πεντακάθαρη αύρα σου.
Μου έδωσες φτερά κι ας μην το ξέρεις. Για την ακρίβεια μου έδωσες πίσω τα δικά μου φτερά. Τα είχα για καιρό ξεχασμένα στην πλάτη. Είχαν μουδιάσει τα καημένα από την αχρηστία.
Τώρα άρχισα δειλά δειλά να τα κουνάω ξανά. Θα δοκιμάσω για αρχή χαμηλές πτήσεις, Θα παίξω για λίγο στα σίγουρα μέχρι να πιστέψω ξανά πως μπορώ να πετάω. Κι ύστερα θα τινάξω πίσω με μια κλωτσιά το χώμα που για καιρό με κρατούσε και θα πετάξω. Θα τιναχτώ ψηλά και θα κυνηγήσω τα όνειρα.
Θα απλώσω τα χέρια και θα ζητήσω να τα πιάσω. Και θα ελπίσω πως όταν θα κλείσω τις ανοιχτές μου χούφτες, θα έχω καταφέρει έστω κι ένα να το κρατήσω. Αν πάλι όχι, θα προσπαθήσω ξανά και ξανά. Μέχρι να τα καταφέρω, εγώ θα κυνηγήσω το όνειρο... Γιατί αξίζει. Συγκεκριμένα ΜΟΥ αξίζει.
Πες μου για εκείνες τις πολύχρωμες εικόνες που φτιάχνεις με τα μάτια ανοιχτά.
Θύμισέ μου πώς είναι να πιστεύεις σε κάτι, να το δημιουργείς το μυαλό σου και να παλεύεις για να το δουν και τα μάτια σου πέρα από την ψυχή σου.
Ζόρικες εποχές, δε λέω.
Πολλή απαισιοδοξία, πολλές αναποδίες, κακές συγκυρίες.
Αλλά δεν πρέπει να απογοητεύεται κανείς. Εσύ μου το έμαθες αυτό κι εγώ, που έφαγα πολλές φορές τα μούτρα μου, σε κοιτώ με δυσπιστία.
Μια δυσπιστία που δεν κρατάει πολύ γιατί κάτι στο βλέμμα σου με πείθει.
Έχεις πίστη εσύ στα όνειρα. Διεκδικείς μια φωτεινή ζωή, σε πείσμα των σκοταδιών που άλλοι αφήνουν να τους κυκλώνουν.
Κι εγώ σε έχω παράδειγμα και σε θαυμάζω.
Και προπαθώ να σου μοιάσω.
Πλέον ξυπνώ το πρωί και σκέφτομαι ότι ήρθε μια ακόμη μέρα που μπορώ να δημιουργήσω.
Έπαψαν να με ενοχλούν αυτά που δεν έχω. Σκέφτομαι ότι με βοηθά η τωρινή μου κατάσταση να εκτιμήσω όσα θέλω, όσα αποφάσισα να διεκδικήσω.
Γιατί τα όνειρα θέλουν να τα διεκδικείς, εσύ μου το έμαθες αυτό.
Θέλουν να τα κυνηγήσεις για να τα κερδίσεις. Δεν ανοίγεις απλά τα χέρια κι αυτά έρχονται να καθίσουν στην αγκαλιά σου.
Θέλει αγώνα, θέλει πίστη, θέλει πολλά. Δύσκολο τα πολλά, αλλά όχι ακατόρθωτα.
Κι εγώ αποφάσισα να παλέψω. Γιατί διαπίστωσα ότι ο νέος μου εαυτός, εκείνος που σφίζει από θετική ενέργεια, εκείνος που διεκδικεί τα φωτεινά του σχέδια, μου αρέσει.
Μου αρέσει πολύ έτσι όπως έγινα. Έτσι όπως με έκανες εσύ με την υπέροχη, την πεντακάθαρη αύρα σου.
Μου έδωσες φτερά κι ας μην το ξέρεις. Για την ακρίβεια μου έδωσες πίσω τα δικά μου φτερά. Τα είχα για καιρό ξεχασμένα στην πλάτη. Είχαν μουδιάσει τα καημένα από την αχρηστία.
Τώρα άρχισα δειλά δειλά να τα κουνάω ξανά. Θα δοκιμάσω για αρχή χαμηλές πτήσεις, Θα παίξω για λίγο στα σίγουρα μέχρι να πιστέψω ξανά πως μπορώ να πετάω. Κι ύστερα θα τινάξω πίσω με μια κλωτσιά το χώμα που για καιρό με κρατούσε και θα πετάξω. Θα τιναχτώ ψηλά και θα κυνηγήσω τα όνειρα.
Θα απλώσω τα χέρια και θα ζητήσω να τα πιάσω. Και θα ελπίσω πως όταν θα κλείσω τις ανοιχτές μου χούφτες, θα έχω καταφέρει έστω κι ένα να το κρατήσω. Αν πάλι όχι, θα προσπαθήσω ξανά και ξανά. Μέχρι να τα καταφέρω, εγώ θα κυνηγήσω το όνειρο... Γιατί αξίζει. Συγκεκριμένα ΜΟΥ αξίζει.
Στεύη Τσούτση
ewoman
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.