Αυτή να’ ναι η δική σου ιστορία;
(Ακολουθούν σκληρές εικόνες)
Οι άνθρωποι δεν ενθουσιάζονται πια, συμβιβάζονται.
Δεν έχουν ταυτότητα, αντιγράφουν εικόνες.
Δεν θαυμάζουν, φθονούν.
Δεν συμπονούν, λυπούνται.
Δεν επευφημούν την προσπάθεια, επικρίνουν.
Δεν έχουν γνώση του εαυτού τους, έχουν γνώση όλων των άλλων.
Δεν δέχονται το διαφορετικό, προσβάλλουν.
Δεν γελάνε από χαρά, γελάνε με τους άλλους ανθρώπους.
Δεν ακούν από ενδιαφέρον, αλλά για να έρθει η σειρά τους να μιλήσουν.
Δεν μορφώνονται, παπαγαλίζουν.
Δεν χορεύουν, κοιτούν σε μια οθόνη άλλους να χορεύουν.
Δεν τραγουδούν, γκρινιάζουν.
Δεν κάνουν πλάκα, μεγάλωσαν.
Δεν χαίρονται, ζουν μίζερα.
Δεν ευγνωμονούν, θεωρούν καθετί δεδομένο.
Δεν ερωτεύονται, βολεύονται.
Δεν κάνουν όνειρα, κάνουν λεφτά.
Δεν έχουν χρόνο, έχουν λεφτά.
Δεν έχουν ψηλά το κεφάλι, ταπεινώνονται.
Δεν προσπαθούν, επαναπαύονται.
Δεν παλεύουν, λιποτακτούν.
Δεν χτίζουν, γκρεμίζουν.
Δεν βοηθάνε, χτυπάνε.
Δεν θυμούνται, ξεχνάνε.
Δεν ζουν, μιμούνται.
Δεν έχουν αξίες, έχουν απαξίες.
Δεν ελπίζουν, φοβούνται.
Δεν είναι ελεύθεροι, είναι υποταγμένοι.
Αυτά είναι, λοιπόν, όσα θέλεις ν’ αφήσεις πίσω σου;
Αυτή να’ ναι η δική σου ιστορία;
«Ποτέ δε γειτονέψαμε, χώρια παλέψαμε.
Τα ίδια δε γυρέψαμε, λίγοι αντέξαμε.
Δεν έπαψα να καίγομαι, πόσο το χαίρομαι» Active Member
Οι άνθρωποι δεν ενθουσιάζονται πια, συμβιβάζονται.
Δεν έχουν ταυτότητα, αντιγράφουν εικόνες.
Δεν θαυμάζουν, φθονούν.
Δεν συμπονούν, λυπούνται.
Δεν επευφημούν την προσπάθεια, επικρίνουν.
Δεν έχουν γνώση του εαυτού τους, έχουν γνώση όλων των άλλων.
Δεν δέχονται το διαφορετικό, προσβάλλουν.
Δεν γελάνε από χαρά, γελάνε με τους άλλους ανθρώπους.
Δεν ακούν από ενδιαφέρον, αλλά για να έρθει η σειρά τους να μιλήσουν.
Δεν μορφώνονται, παπαγαλίζουν.
Δεν χορεύουν, κοιτούν σε μια οθόνη άλλους να χορεύουν.
Δεν τραγουδούν, γκρινιάζουν.
Δεν κάνουν πλάκα, μεγάλωσαν.
Δεν χαίρονται, ζουν μίζερα.
Δεν ευγνωμονούν, θεωρούν καθετί δεδομένο.
Δεν ερωτεύονται, βολεύονται.
Δεν κάνουν όνειρα, κάνουν λεφτά.
Δεν έχουν χρόνο, έχουν λεφτά.
Δεν έχουν ψηλά το κεφάλι, ταπεινώνονται.
Δεν προσπαθούν, επαναπαύονται.
Δεν παλεύουν, λιποτακτούν.
Δεν χτίζουν, γκρεμίζουν.
Δεν βοηθάνε, χτυπάνε.
Δεν θυμούνται, ξεχνάνε.
Δεν ζουν, μιμούνται.
Δεν έχουν αξίες, έχουν απαξίες.
Δεν ελπίζουν, φοβούνται.
Δεν είναι ελεύθεροι, είναι υποταγμένοι.
Αυτά είναι, λοιπόν, όσα θέλεις ν’ αφήσεις πίσω σου;
Αυτή να’ ναι η δική σου ιστορία;
«Ποτέ δε γειτονέψαμε, χώρια παλέψαμε.
Τα ίδια δε γυρέψαμε, λίγοι αντέξαμε.
Δεν έπαψα να καίγομαι, πόσο το χαίρομαι» Active Member
Νάντια Πάλμου
enallaktikidrasi
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.