Έπρεπε δηλαδή να φύγεις τόσο νωρίς;

0

Να μπορούσαμε να σε είχαμε για μια μέρα ακόμη.

Κι είναι και κάποιες απώλειες που δεν τις ξεπερνάς ποτέ. Ο χρόνος γίνεται βαρίδι στο λαιμό σου, μπλέκει με τις αναμνήσεις κι όλα αυτά κουβαριαζονται με δακρυα και παράπονο. Έπρεπε δηλαδή να φύγεις τόσο νωρίς;

Όχι δεν έφυγες χθες, έφυγες σαν χθες κι αυτό είναι που πονάει και δεν τελειώνει. Ακόμη και σήμερα περιμένω ότι θα χτυπήσει το κουδούνι και θα είσαι εσύ εκεί. Με εκείνο το καρό γκρι σακάκι σου, το μάλλινο γιατί δεν το άντεχες το κρύο, με τη μυρωδιά του αγαπημένου σου καφενείου, τη μυρωδιά του παππού που ακόμη και τώρα που γράφω φέρνω στο νου και με πληγώνει.

Μια ζωή γεμάτη κι όμως λίγη. Δεν έχω να θυμηθώ τίποτα από σένα που να πληγώνει, πέρα από το ότι μας άφησες τόσο νωρίς. Πέρα από το ότι και χθες και προχθές και σήμερα και κάθε σήμερα θα ήθελα να είσαι εδώ. Να παίζουμε μπιρίμπα, να χάνεις, να τσατίζεσαι και να γελάμε. Να λες τις μπάμιες φρούτο, να λες σε πέντε έρχομαι από το καφενείο και να εννοείς πέντε ώρες κι αν, να κρατάς ανοιχτό το παράθυρο του αυτοκινήτου για να μη χάνεις χρόνο στα φάσκελα προς τους άλλους οδηγούς.

Πολλοί μαζευτήκατε εκεί πάνω κι εσύ είσαι ο αρχηγός. Βιάστηκες βλέπεις να ανέβεις και να στρώσεις κατάσταση. Βιάστηκες να γίνεις μια φωτογραφία που δεν ξεθωριάζει, που δε λησμονιέται, που δε στεγνώνει από δάκρυα.

Χθες στην τηλεόραση, σε ανύποπτο χρόνο έδειξε εκείνο το πάρκο με τις πάπιες. Εκεί που στρωνόμασταν για ψωμοτύρι, που σου κρυβόμασταν και μας έψαχνες. Από όλες τις μέρες, βρήκε χθες να το δείξει. Λες κι έστελνες σημάδι να μη σε ξεχάσουμε. Λες και πρόκειται ποτέ να γίνει. Λες και πρόκειται ποτέ ο ήλιος να βγει από τη Δύση.

Να μπορούσα να γίνω πάλι δώδεκα χρονών. Να περνάμε τις μέρες μας παρέα, να μας γκρινιάζει η γιαγιά κι εσύ πιο παιδί κι από παιδί να είσαι ο σύντροφος ο αχώριστος.

Να μπορούσαμε να σε είχαμε για μια μέρα ακόμη. Μια μέρα κι ας είχε μισή ώρα όλη κι όλη κι όχι 24.

Λείπεις. Πάντα κι από παντού λείπεις. Μας λείπεις και θα μας λείπεις. Κι αν από εκεί πάνω βλέπεις, στέλνε μας κανα χάδι στον ύπνο μας. Έλα λίγο συχνότερα. Να σε βλέπουμε τουλάχιστον εκεί, αφού έτσι αντάρτικα που τα κατάφερες δεν μπορούμε να σε δούμε πουθενά αλλού.

Μόνο να σ'αγαπάμε μπορούμε παππού. Πάντα.

Στεύη Τσούτση
ewoman
Ετικέτα:

Δημοσίευση σχολίου

0Σχόλια
* Οτι δημοσιεύουμε δεν σημαίνει ότι το υιοθετούμε.
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.

Τα Μπουλούκια

Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.

Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.

Δημοσίευση σχολίου (0)
To Top