και κάνουμε τις πρώτες φθινοπωρινές σκέψεις.
Και κάπως έτσι τελειώνουν τα καλοκαίρια μας.
Φίλοι που ήρθαν, φεύγουν ξανά.
Τρέχουμε στο λιμάνι, στο αεροδρόμιο.
Κλαίμε, γελάμε, θυμόμαστε.
Αγκαλιές, αποχαιρετισμοί, μικρές και μεγάλες παύσεις.
Έπειτα νοσταλγία.
Στεκόμαστε και σα να μας λείπει η φασαρία,
οι φωνές, τα αστεία, τα πειράγματα.
Μετά έρχεται ο απολογισμός.
Τι νιώσαμε παραπάνω, πού πήγαμε, πώς περάσαμε.
Τι παραλείψαμε να πούμε και τι είπαμε και γράψαμε ιστορία.
Και τα γνωστά γιατί.
Γιατί να μη μας φτάνει ποτέ το καλοκαίρι,
γιατί θα θέλαμε να κρατάει παραπάνω,
γιατί κυλάει τόσο μα τόσο γρήγορα.
Φορώντας ακόμα κοντομάνικο και σορτσάκι
καταλαβαίνουμε τον καιρό που αλλάζει
και κάνουμε τις πρώτες φθινοπωρινές σκέψεις.
Φίλοι που ήρθαν, φεύγουν ξανά.
Τρέχουμε στο λιμάνι, στο αεροδρόμιο.
Κλαίμε, γελάμε, θυμόμαστε.
Αγκαλιές, αποχαιρετισμοί, μικρές και μεγάλες παύσεις.
Έπειτα νοσταλγία.
Στεκόμαστε και σα να μας λείπει η φασαρία,
οι φωνές, τα αστεία, τα πειράγματα.
Μετά έρχεται ο απολογισμός.
Τι νιώσαμε παραπάνω, πού πήγαμε, πώς περάσαμε.
Τι παραλείψαμε να πούμε και τι είπαμε και γράψαμε ιστορία.
Και τα γνωστά γιατί.
Γιατί να μη μας φτάνει ποτέ το καλοκαίρι,
γιατί θα θέλαμε να κρατάει παραπάνω,
γιατί κυλάει τόσο μα τόσο γρήγορα.
Φορώντας ακόμα κοντομάνικο και σορτσάκι
καταλαβαίνουμε τον καιρό που αλλάζει
και κάνουμε τις πρώτες φθινοπωρινές σκέψεις.
Πόπη Κλειδαρά
enallaktikidrasi
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.