Γυμνή κι απέριττη από τα φτιασιδώματα που δε σου ταιριάζουν.
Γυναίκα, είσαι το θαύμα της ζωής. Πολλοί οι ρόλοι που σε θέλουν να κρατάς του κόσμου τις καρδιές. Σύντροφος και μάνα, θηλυκό και ερωμένη. Χαρίζεις τα κομμάτια σου σ’ εκείνους που αγαπάς. Τα σκορπάς απλόχερα ένα-ένα για να δώσεις νόημα στην ύπαρξή σου. Γιατί γι’ αυτό γεννήθηκες. Υπάρχεις για να δίνεις ζωή και για να κάνεις αυτήν τη ζωή πιο όμορφη με τη μυρωδιά σου, με το χάδι σου, με τη φροντίδα και με την αγάπη σου.
Η αγκαλιά σου το λιμάνι που θα βρει το καταφύγιό του το παιδικό το κλάμα και του άντρα η μοναξιά. Το βλέμμα σου γεμάτο ζεστασιά, χαϊδεύει των άλλων τις ζωές και γίνεται το στήριγμα στις δύσκολες τις ώρες. Τα λόγια σου γεμάτα δύναμη, είναι το φανάρι που δείχνει το δρόμο όταν το μονοπάτι τους σκοτεινιάζει και φοβίζει.
Λένε πως είσαι δυνατή, γιατί τα βράδια της θλίψης σου χάνονται το πρωί μέσα στο χαμόγελο που σκουπίζει το δάκρυ σου. Γιατί η ψυχή σου δεν το βάζει κάτω, αλλά παλεύει να κρατηθεί όρθια μέσα στην περηφάνια της μοναξιάς σου. Γελάς, κλαις, απογοητεύεσαι και ελπίζεις ξανά. Μετράς μέσα στα χρόνια σου έγνοιες, έρωτες, λάθη και όνειρα. Στιγμές που χάθηκαν και στιγμές που χαράχτηκαν. Άλλες φορές διεκδικείς αυτά που σου αξίζουν κι άλλες πάλι αφήνεσαι μέσα στο παράπονο της ζωής που σου χρωστά.
Μεγαλώνεις και ίσως αυτός ο χρόνος που περνά, αφήνοντας πάνω σου τα σημάδια του, να είναι που σε πληγώνει. Συνειδητοποιείς ότι έχεις κουραστεί να τον σκορπίζεις πάντα και παντού και θέλεις να προλάβεις να γευτείς τη λαχτάρα της δικής σου της ζωής. Την τραβάς άτσαλα από τα μαλλιά κάποιες φορές, χωρίς να καταφέρνεις να της δώσεις την ανάσα που θα την κρατήσει ζωντανή. Τζούρες παίρνεις μόνο που κρατάνε τόσο λίγο.
Γυναίκα, έχεις πλαστεί για να ξεχωρίζεις κι είναι φορές που αφήνεσαι να σε παραπλανούν οι σειρήνες των ανθρώπων που σε θέλουν σε καλούπι. Είσαι η μήτρα που γεννά τον κόσμο κι όμως επιτρέπεις να αμφισβητούν το πόσο υπέροχη είσαι. Παλεύεις να αποκτήσεις το τέλειο κορμί για να συγκριθείς μάταια με τη χαμένη σου τη νιότη. Κρύβεις τις ρυτίδες σου στις καμουφλαρισμένες φωτογραφίες, για να φανείς πιο όμορφη στα μάτια των άλλων. Η ματαιοδοξία σου, όμως, δεν μπορεί να τον νικήσει τον χρόνο, όσο και να θες.
Γυναίκα, είσαι όμορφη στα μάτια που σε αγαπούν γι’ αυτό που είσαι. Εκεί θα την μετρήσεις την αγάπη, στις ατέλειές σου. Γιατί στα μάτια που σε αγαπάνε, είσαι ασύγκριτη και ξεχωριστή. Γι’ αυτό που είσαι. Γυμνή κι απέριττη από τα φτιασιδώματα που δε σου ταιριάζουν.
Η αγκαλιά σου το λιμάνι που θα βρει το καταφύγιό του το παιδικό το κλάμα και του άντρα η μοναξιά. Το βλέμμα σου γεμάτο ζεστασιά, χαϊδεύει των άλλων τις ζωές και γίνεται το στήριγμα στις δύσκολες τις ώρες. Τα λόγια σου γεμάτα δύναμη, είναι το φανάρι που δείχνει το δρόμο όταν το μονοπάτι τους σκοτεινιάζει και φοβίζει.
Λένε πως είσαι δυνατή, γιατί τα βράδια της θλίψης σου χάνονται το πρωί μέσα στο χαμόγελο που σκουπίζει το δάκρυ σου. Γιατί η ψυχή σου δεν το βάζει κάτω, αλλά παλεύει να κρατηθεί όρθια μέσα στην περηφάνια της μοναξιάς σου. Γελάς, κλαις, απογοητεύεσαι και ελπίζεις ξανά. Μετράς μέσα στα χρόνια σου έγνοιες, έρωτες, λάθη και όνειρα. Στιγμές που χάθηκαν και στιγμές που χαράχτηκαν. Άλλες φορές διεκδικείς αυτά που σου αξίζουν κι άλλες πάλι αφήνεσαι μέσα στο παράπονο της ζωής που σου χρωστά.
Μεγαλώνεις και ίσως αυτός ο χρόνος που περνά, αφήνοντας πάνω σου τα σημάδια του, να είναι που σε πληγώνει. Συνειδητοποιείς ότι έχεις κουραστεί να τον σκορπίζεις πάντα και παντού και θέλεις να προλάβεις να γευτείς τη λαχτάρα της δικής σου της ζωής. Την τραβάς άτσαλα από τα μαλλιά κάποιες φορές, χωρίς να καταφέρνεις να της δώσεις την ανάσα που θα την κρατήσει ζωντανή. Τζούρες παίρνεις μόνο που κρατάνε τόσο λίγο.
Γυναίκα, έχεις πλαστεί για να ξεχωρίζεις κι είναι φορές που αφήνεσαι να σε παραπλανούν οι σειρήνες των ανθρώπων που σε θέλουν σε καλούπι. Είσαι η μήτρα που γεννά τον κόσμο κι όμως επιτρέπεις να αμφισβητούν το πόσο υπέροχη είσαι. Παλεύεις να αποκτήσεις το τέλειο κορμί για να συγκριθείς μάταια με τη χαμένη σου τη νιότη. Κρύβεις τις ρυτίδες σου στις καμουφλαρισμένες φωτογραφίες, για να φανείς πιο όμορφη στα μάτια των άλλων. Η ματαιοδοξία σου, όμως, δεν μπορεί να τον νικήσει τον χρόνο, όσο και να θες.
Γυναίκα, είσαι όμορφη στα μάτια που σε αγαπούν γι’ αυτό που είσαι. Εκεί θα την μετρήσεις την αγάπη, στις ατέλειές σου. Γιατί στα μάτια που σε αγαπάνε, είσαι ασύγκριτη και ξεχωριστή. Γι’ αυτό που είσαι. Γυμνή κι απέριττη από τα φτιασιδώματα που δε σου ταιριάζουν.
Της Γεωργίας Ανδριώτου
anapnoes
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.