Και καμία γυναίκα δεν ευτύχησε ποτέ αρνούμενη την ψυχή της.
Υπάρχουν λογιών λογιών γυναίκες.
Άλλες δυναμικές, με αυτοπεποίθηση και τσαγανό κι άλλες ολότελα ανασφαλείς.
Τις πρώτες δεν τις φοβάμαι. Αντίθετα, τις θαυμάζω. Βλέπεις ακόμη κι αν φάνε τα μούτρα τους, έχουν τη μαγκιά να σηκωθούν και να προχωρήσουν σα να μην τρέχει τίποτα.
Μαζεύουν τα κομμάτια τους και δε χρονοτριβούν. Τα συναρμολογούν στο δρόμο. Τίποτα δεν τις σταματά, μήτε αναποδιά, μήτε λάθος, μήτε προδοσία.
Είναι και αυτές οι άλλες. Αυτά τα ταπεινά κι ανασφαλή πλάσματα που έμαθαν να γατζώνονται οπουδήποτε εκτός από τον εαυτό τους.
Αυτές οι γυναίκες έχουν τρομερή ανάγκη να ανήκουν κάπου. Δεν ερωτεύονται απλά έναν άντρα, αλλά του δίνονται ολοκληρωτικά.
Ταιριάζουν ακόμη και την ανάσα τους με τη δική του, στην προσπάθειά τους να αποδείξουν τόσο σε εκείνον όσο και στις ίδιες, ότι η ένωσή τους είναι μοναδική, είναι σωστή, είναι όπως πρέπει.
Αυτές οι γυναίκες γίνονται πειθήνια όργανα στα χέρια του άνδρα που θα ερωτευτούν. Γίνονται ό,τι ζητήσει κι όποτε το ζητήσει. Γίνονται ένα τεράστιο μάλιστα σε μια ολοκληρωτική, ψυχή και σώμα, παράδοση.
Άραγε έχουν συναίσθηση του πόσο λάθος κάνουν; Μπορούν να κατανοήσουν έστω και στο ελάχιστο το ότι τον εαυτό τους τον έχουν χάσει;
Έχω συναντήσει πολλές γυναίκες παραδομένες. Κάποιες κακοποιούνται, αλλά δε μιλώ γι’αυτές, είναι άλλο κεφάλαιο.
Μιλώ για εκείνες που δέχονται τα ψίχουλα και νιώθουν ότι τις τρέφουν με παντεσπάνι.
Μιλώ για εκείνες που αξίζουν πολλά κι όμως μόνες τους εγκλωβίζονται στα λίγα.
Μιλώ για εκείνες που απαρνιούνται τον εαυτό τους και μεταλάσσουν τα θέλω τους στην προσπάθειά τους να φτιάξουν την τέλεια σχέση.
Αμ έτσι φτιάχνεται η τέλεια σχέση; Με παράδοση; Με υποταγή;
Κάποιο λάθος κάνουν.
Τέλεια είναι η σχέση που ξέρει τις διαφορές της και καταφέρνει να τις ισορροπήσει.
Τελεια είναι η σχέση που τις αποδέχεται τις διαφορές και τις αγαπά.
Τέλεια είναι η σχέση που ο καθένας είναι ο εαυτός του κι έχει το θάρρος της σκέψης, της έκφρασης, των πάντων του τέλοσπάντων…
Αν με ρωτάς θα σου πω ότι τέλεια σχέση μπορεί να μην υπάρχει. Αλλά το παλεύει να γίνει.
Παλεύει με το διαφορετικό κάθε ανθρώπου, παλεύει με τις αντιθέσεις, παλεύει με τις διαφορές.
Καμία υποταγή και καμία ανασφάλεια δεν έσωσε ποτέ έναν έρωτα.
Αν ήταν έρωτας, δηλαδή, κι όχι κάτι άλλο.
Και καμία γυναίκα δεν ευτύχησε ποτέ αρνούμενη την ψυχή της, το μυαλό της, τα πραγματικά της θέλω.
Μόνο αφιονίστηκε με την ψευδαίσθηση ότι είναι ευτυχισμένη κι ερωτευμένη.
Ερωτευμένη μπορεί όντως να ήταν.
Ευτυχισμένη όμως, λυπάμαι, αλλά αρνούμενη τον εαυτό της για τον έρωτα, δεν υπήρξε ποτέ.
Άλλες δυναμικές, με αυτοπεποίθηση και τσαγανό κι άλλες ολότελα ανασφαλείς.
Τις πρώτες δεν τις φοβάμαι. Αντίθετα, τις θαυμάζω. Βλέπεις ακόμη κι αν φάνε τα μούτρα τους, έχουν τη μαγκιά να σηκωθούν και να προχωρήσουν σα να μην τρέχει τίποτα.
Μαζεύουν τα κομμάτια τους και δε χρονοτριβούν. Τα συναρμολογούν στο δρόμο. Τίποτα δεν τις σταματά, μήτε αναποδιά, μήτε λάθος, μήτε προδοσία.
Είναι και αυτές οι άλλες. Αυτά τα ταπεινά κι ανασφαλή πλάσματα που έμαθαν να γατζώνονται οπουδήποτε εκτός από τον εαυτό τους.
Αυτές οι γυναίκες έχουν τρομερή ανάγκη να ανήκουν κάπου. Δεν ερωτεύονται απλά έναν άντρα, αλλά του δίνονται ολοκληρωτικά.
Ταιριάζουν ακόμη και την ανάσα τους με τη δική του, στην προσπάθειά τους να αποδείξουν τόσο σε εκείνον όσο και στις ίδιες, ότι η ένωσή τους είναι μοναδική, είναι σωστή, είναι όπως πρέπει.
Αυτές οι γυναίκες γίνονται πειθήνια όργανα στα χέρια του άνδρα που θα ερωτευτούν. Γίνονται ό,τι ζητήσει κι όποτε το ζητήσει. Γίνονται ένα τεράστιο μάλιστα σε μια ολοκληρωτική, ψυχή και σώμα, παράδοση.
Άραγε έχουν συναίσθηση του πόσο λάθος κάνουν; Μπορούν να κατανοήσουν έστω και στο ελάχιστο το ότι τον εαυτό τους τον έχουν χάσει;
Έχω συναντήσει πολλές γυναίκες παραδομένες. Κάποιες κακοποιούνται, αλλά δε μιλώ γι’αυτές, είναι άλλο κεφάλαιο.
Μιλώ για εκείνες που δέχονται τα ψίχουλα και νιώθουν ότι τις τρέφουν με παντεσπάνι.
Μιλώ για εκείνες που αξίζουν πολλά κι όμως μόνες τους εγκλωβίζονται στα λίγα.
Μιλώ για εκείνες που απαρνιούνται τον εαυτό τους και μεταλάσσουν τα θέλω τους στην προσπάθειά τους να φτιάξουν την τέλεια σχέση.
Αμ έτσι φτιάχνεται η τέλεια σχέση; Με παράδοση; Με υποταγή;
Κάποιο λάθος κάνουν.
Τέλεια είναι η σχέση που ξέρει τις διαφορές της και καταφέρνει να τις ισορροπήσει.
Τελεια είναι η σχέση που τις αποδέχεται τις διαφορές και τις αγαπά.
Τέλεια είναι η σχέση που ο καθένας είναι ο εαυτός του κι έχει το θάρρος της σκέψης, της έκφρασης, των πάντων του τέλοσπάντων…
Αν με ρωτάς θα σου πω ότι τέλεια σχέση μπορεί να μην υπάρχει. Αλλά το παλεύει να γίνει.
Παλεύει με το διαφορετικό κάθε ανθρώπου, παλεύει με τις αντιθέσεις, παλεύει με τις διαφορές.
Καμία υποταγή και καμία ανασφάλεια δεν έσωσε ποτέ έναν έρωτα.
Αν ήταν έρωτας, δηλαδή, κι όχι κάτι άλλο.
Και καμία γυναίκα δεν ευτύχησε ποτέ αρνούμενη την ψυχή της, το μυαλό της, τα πραγματικά της θέλω.
Μόνο αφιονίστηκε με την ψευδαίσθηση ότι είναι ευτυχισμένη κι ερωτευμένη.
Ερωτευμένη μπορεί όντως να ήταν.
Ευτυχισμένη όμως, λυπάμαι, αλλά αρνούμενη τον εαυτό της για τον έρωτα, δεν υπήρξε ποτέ.
Της Στεύης Τσούτση
diaforetiko
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.