Το σκυλί σου γαβγίζει συνέχεια , από τον άλλον μήνα θα το μάθω να νιαουρίζει!
Από μικρό παιδί άκουγα τον πατέρα μου να μου λέει «εσύ είσαι πιο αγόρι και από τα αγόρια» όταν έφερνα αντίρρηση σε κάτι ή έλεγα τα πιστεύω μου με επιχειρήματα.
Δε μου άρεσε ποτέ το άδικο, να βλέπω ανθρώπους να πληγώνονται από τις κακές γλώσσες όπως λέμε και στο χωριό μου! Δε μπορούσα να καταλάβω γιατί κάποιος άνοιγε το στοματάκι του και άρχιζε να σχολιάζει ή να βάζει τα πρέπει του στη ζωή των άλλων!
Μεγαλώνοντας, όμως, ξεχώρισα αυτούς τους ανθρώπους σε κατηγορίες… Στους κακούς που η ψυχή τους δε την μπορούσε την καλοσύνη, την πρόοδο του αλλού, δεν άντεχε να βλέπει χαμόγελα γύρω του.
Στους κομπλεξικούς που επειδή φοβούνται να ζήσουν τα θέλω τους αρχίζουν έναν πόλεμο από λόγια εναντίον του διπλανού τους.
Σε αυτούς που για να καλύψουν τα δικά τους (που και στην τελική γούσταραν όταν έκαναν αυτό που φοβόντουσαν μη μαθευτεί μετά) τα μετέφεραν στον άλλον και του χρέωναν τις πράξεις σαν αμαρτία και τέλος σε αυτούς που ότι είναι να στο πουν θα στο πουν γιατί δεν έχουν με τι άλλο να ασχοληθούν!
Όμως η ζωή ανήκει στο κάθε άτομο ξεχωριστά και θα την ζήσει όπως αυτός γουστάρει τουλάχιστον έτσι θα έπρεπε να είναι! Από την μια άκουγα τον πατέρα μου που δεν ήθελε να δίνει λαβές για σχόλια, ένας ήρεμος άνθρωπος που κοίταγε το σπίτι του και την οικογένεια του και από την άλλη η μάνα μου πάντα ετοιμοπόλεμη να λέει ας κοιτάξουν τα σπίτια τους και τα παιδιά τους και να μπαίνει μπροστά!
Α ρε μάνα, τελικά έκανε λάθος ο μπαμπάς δεν ήμουν αγοροκόριτσο απλά σου έμοιασα και δε μου άρεσε το άδικο και η λογοκρισία! Δε μπορούσα να δεχτώ ότι κάποιος ασχολείται με μένα από την στιγμή που δεν είχα δώσει δικαίωμα αλλά και να έδινα τι ζόρι τράβαγε αυτός αφού δε τον ενοχλούσα;
Με ποιο δικαίωμα άνοιγε ο καθένας το στόμα του και σχολίαζε από την στιγμή που αν γινόταν κάτι θα κρυβόταν πίσω από την κουρτίνα του με τα ποπ κορν και θα ήταν απλός θεατής;
Είναι αυτό που λέω μερικές φορές … αν δουν κάποιον να μπαίνει μέσα στο σπίτι σου θα το σχολιάσουν αλλά αν ακούσουν τον συναγερμό να χτυπάει κανείς δεν είδε τίποτα!
Αυτά τα άτομα, όμως, φίλε μου είναι και τα άτομα συνήθως που άμα τους πεις κάτι για τους ίδιους θα βγάλουν νύχια για να υπερασπιστούν τον εαυτό τους και ας είναι η γούνα τους λερωμένη χειρότερα και από του ασβού που βρωμάει από την γωνία!
Οπότε και εγώ δε τους έκανα την χάρη…
έμπαινα μπροστά όταν άκουγα κάτι και ζήταγα τον λόγο άλλες φορές τους προκαλούσα να πουν κι άλλα για να γελάω μαζί τους…
Σκασίλα μου εξάλλου όποτε και αν έπεσα και αν έφαγα τα μούτρα μου δεν ήταν εκεί οπότε δε τους ήθελα και στην ζωή μου! Υπάρχει ένα ρητό όμως που το λατρεύω σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις «αν δε σε σέβεται ο άλλος καλύτερα να σε φοβάται» όχι δε θα έκανα ποτέ κακό και σε κανέναν για τέτοιες χαζομάρες αλλά χρειάζεται και να σε φοβούνται να μη σε περνάνε για αδύναμο!
Ακούς να σχολιάζουν τα πάντα…
Γιατί φοράς αυτό προκαλείς, τότε μη με κοιτάς!
Πότε θα παντρευτεί το παιδί σου, στο ράφι θα μείνω με τα ποτά παρέα!
Γιατί γύρισες τέτοια ώρα, δεν ήξερα να χτυπάω και κάρτα!
Γιατί πήρες σκύλο εδώ δεν έχουν να φάνε οι άνθρωποι, ενώ εσύ που δεν έχεις σκύλο βοηθάς!
Αγόρασες καινούριο αμάξι που τα βρήκες τα λεφτά, γιατί σου ζήτησα καλή μου!
Ποιος είναι αυτός που την έφερε σπίτι, δεν ήξερα να σε περιμένω να μου φέρεις το προξενιό!
Ακόμη να κάνει παιδιά τόσα χρόνια παντρεμένη, γιατί εσύ θα μου τα μεγαλώσεις!
Κοίτα όλο με την μάνα της είναι λες να έχουν και τον ίδιο γκόμενο, ναι τον ίδιο έχουμε θες να στον δανείσουμε να ξελαμπικαρεις λίγο!
Το σκυλί σου γαβγίζει συνέχεια , από τον άλλον μήνα θα το μάθω να νιαουρίζει!
Και στο τέλος επειδή με τον τρόπο σου τους βάζεις στη θέση τους βγαίνεις και ο κακός ότι δεν έχεις τρόπους, επειδή έχεις την δύναμη να υπερασπιστείς τον εαυτό τους και πολύ απλά δε σκύβεις το κεφάλι!
Άσε μας κουκλίτσα μου και πήγαινε να δεις αν έρχομαι και μετά έλα να μου το πεις…
Δε μου άρεσε ποτέ το άδικο, να βλέπω ανθρώπους να πληγώνονται από τις κακές γλώσσες όπως λέμε και στο χωριό μου! Δε μπορούσα να καταλάβω γιατί κάποιος άνοιγε το στοματάκι του και άρχιζε να σχολιάζει ή να βάζει τα πρέπει του στη ζωή των άλλων!
Μεγαλώνοντας, όμως, ξεχώρισα αυτούς τους ανθρώπους σε κατηγορίες… Στους κακούς που η ψυχή τους δε την μπορούσε την καλοσύνη, την πρόοδο του αλλού, δεν άντεχε να βλέπει χαμόγελα γύρω του.
Στους κομπλεξικούς που επειδή φοβούνται να ζήσουν τα θέλω τους αρχίζουν έναν πόλεμο από λόγια εναντίον του διπλανού τους.
Σε αυτούς που για να καλύψουν τα δικά τους (που και στην τελική γούσταραν όταν έκαναν αυτό που φοβόντουσαν μη μαθευτεί μετά) τα μετέφεραν στον άλλον και του χρέωναν τις πράξεις σαν αμαρτία και τέλος σε αυτούς που ότι είναι να στο πουν θα στο πουν γιατί δεν έχουν με τι άλλο να ασχοληθούν!
Όμως η ζωή ανήκει στο κάθε άτομο ξεχωριστά και θα την ζήσει όπως αυτός γουστάρει τουλάχιστον έτσι θα έπρεπε να είναι! Από την μια άκουγα τον πατέρα μου που δεν ήθελε να δίνει λαβές για σχόλια, ένας ήρεμος άνθρωπος που κοίταγε το σπίτι του και την οικογένεια του και από την άλλη η μάνα μου πάντα ετοιμοπόλεμη να λέει ας κοιτάξουν τα σπίτια τους και τα παιδιά τους και να μπαίνει μπροστά!
Α ρε μάνα, τελικά έκανε λάθος ο μπαμπάς δεν ήμουν αγοροκόριτσο απλά σου έμοιασα και δε μου άρεσε το άδικο και η λογοκρισία! Δε μπορούσα να δεχτώ ότι κάποιος ασχολείται με μένα από την στιγμή που δεν είχα δώσει δικαίωμα αλλά και να έδινα τι ζόρι τράβαγε αυτός αφού δε τον ενοχλούσα;
Με ποιο δικαίωμα άνοιγε ο καθένας το στόμα του και σχολίαζε από την στιγμή που αν γινόταν κάτι θα κρυβόταν πίσω από την κουρτίνα του με τα ποπ κορν και θα ήταν απλός θεατής;
Είναι αυτό που λέω μερικές φορές … αν δουν κάποιον να μπαίνει μέσα στο σπίτι σου θα το σχολιάσουν αλλά αν ακούσουν τον συναγερμό να χτυπάει κανείς δεν είδε τίποτα!
Αυτά τα άτομα, όμως, φίλε μου είναι και τα άτομα συνήθως που άμα τους πεις κάτι για τους ίδιους θα βγάλουν νύχια για να υπερασπιστούν τον εαυτό τους και ας είναι η γούνα τους λερωμένη χειρότερα και από του ασβού που βρωμάει από την γωνία!
Οπότε και εγώ δε τους έκανα την χάρη…
έμπαινα μπροστά όταν άκουγα κάτι και ζήταγα τον λόγο άλλες φορές τους προκαλούσα να πουν κι άλλα για να γελάω μαζί τους…
Σκασίλα μου εξάλλου όποτε και αν έπεσα και αν έφαγα τα μούτρα μου δεν ήταν εκεί οπότε δε τους ήθελα και στην ζωή μου! Υπάρχει ένα ρητό όμως που το λατρεύω σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις «αν δε σε σέβεται ο άλλος καλύτερα να σε φοβάται» όχι δε θα έκανα ποτέ κακό και σε κανέναν για τέτοιες χαζομάρες αλλά χρειάζεται και να σε φοβούνται να μη σε περνάνε για αδύναμο!
Ακούς να σχολιάζουν τα πάντα…
Γιατί φοράς αυτό προκαλείς, τότε μη με κοιτάς!
Πότε θα παντρευτεί το παιδί σου, στο ράφι θα μείνω με τα ποτά παρέα!
Γιατί γύρισες τέτοια ώρα, δεν ήξερα να χτυπάω και κάρτα!
Γιατί πήρες σκύλο εδώ δεν έχουν να φάνε οι άνθρωποι, ενώ εσύ που δεν έχεις σκύλο βοηθάς!
Αγόρασες καινούριο αμάξι που τα βρήκες τα λεφτά, γιατί σου ζήτησα καλή μου!
Ποιος είναι αυτός που την έφερε σπίτι, δεν ήξερα να σε περιμένω να μου φέρεις το προξενιό!
Ακόμη να κάνει παιδιά τόσα χρόνια παντρεμένη, γιατί εσύ θα μου τα μεγαλώσεις!
Κοίτα όλο με την μάνα της είναι λες να έχουν και τον ίδιο γκόμενο, ναι τον ίδιο έχουμε θες να στον δανείσουμε να ξελαμπικαρεις λίγο!
Το σκυλί σου γαβγίζει συνέχεια , από τον άλλον μήνα θα το μάθω να νιαουρίζει!
Και στο τέλος επειδή με τον τρόπο σου τους βάζεις στη θέση τους βγαίνεις και ο κακός ότι δεν έχεις τρόπους, επειδή έχεις την δύναμη να υπερασπιστείς τον εαυτό τους και πολύ απλά δε σκύβεις το κεφάλι!
Άσε μας κουκλίτσα μου και πήγαινε να δεις αν έρχομαι και μετά έλα να μου το πεις…
Της Βάλιας Κ.
anapnoes
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.