Διαρκής η μάχη μέσα σου.
Θέλεις να είσαι καλός.
Κι όμως, είναι φορές που βγάζεις νύχια και γδέρνεις.
Θέλει να είσαι σωστός.
Κι όμως είναι φορές που σε νικούν τα λάθη σου.
Θέλεις να είσαι όπως αποφάσισες να είσαι. Όπως πριν χρόνια, αλλά και για χρόνια, διάλεξες τι θα είναι ο εαυτός σου. Με τόσες ανοχές, με κάμποσες αντοχές, με συγκεκριμένα στεγανά κι απαγορεύσεις.
Εσύ σε διαμόρφωσες μέσα από όσα έζησες, όσα έμαθες, όσα ένιωσες. Εσύ έφτιαξες τον εαυτό σου και με αυτόν πορεύτηκες ως τώρα, με αυτόν πορεύεσαι συνέχεια.
Και θέλεις να είσαι η εικόνα που σου ζωγράφισες.
Το παλεύεις με νύχια και με δόντια, το αναζητάς με πάθος, το διεκδικείς με σθένος.
Μα δεν τα καταφέρνεις πάντα.
Αυτό που θέλεις να είσαι, δε νικάει πάντα.
Ίσως φταίνε οι συνθήκες που ποτέ στη ζωή δεν είναι ελεγχόμενες. Ό,τι κι αν λες εσύ, ό,τι κι αν προγραμματίζεις, ποτέ δεν ξέρεις πώς θα σου έρθουν τα πράγματα και πώς θα κληθείς τελικά να τα αντιμετωπίσεις. Δεν ξέρεις πόσο έτοιμος θα είσαι για το κάθε τι, πόσο προετοιμασμένος.
Ίσως πάλι φταίνε και οι άνθρωποι που βγαίνουν στο δρόμο σου. Αλλιώτικοι για σένα, αλλιώτικοι από σένα. Δεν τους ορίζεις -και πώς θα μπορούσες άλλωστε-, δεν τους προβλέπεις, δεν τους καταλαβαίνεις από την αρχή. Τι θα σου βγάλουν στην πορεία είναι άγνωστο. Πώς θα αντιδράσεις, ομοίως άγνωστο.
Κοινώς όλη σου η προετοιμασία για τη ζωή, όλη η θεωρία που έβαλες, όλο το οικοδόμημα που έχτισες γκρεμίζεται σε μια στιγμή. Γκρεμίζεται από συμπεριφορές που μπορεί να τις μετανιώσεις ή να τις δεχτείς σαν έξω από σένα αλλά αναγκαίες. Το λες επιβίωση. Κι έτσι λέγεται.
Δε θέλεις να χωρούν δικαιολογίες για τις φορές που δεν ήσουν αυτό που ήθελες.
Ζωή το λένε κι όσο υπάρχει, σε κάθε ανάσα, υπάρχει κι ένα όριο που δοκιμάζεις, ένα όριο που αναγνωρίζεις, ένα όριο που ξεπερνάς.
Και πας παρακάτω. Με ένα μάθημα ζωής ακόμη στο κεφάλι, μια εμπειρία στην καρδιά κι ένα στόχο: Την επόμενη φορά να είσαι καλύτερα προετοιμασμένος για αυτό που θα έρθει. Που δεν ξέρεις τι θα είναι, αλλά θα παλέψεις να μην ξεφύγεις από όσα θέλεις για τον εαυτό σου. Θα παλέψεις να μη σε κάνουν άλλο οι καταστάσεις, θα παλέψεις να μην το επιτρέψεις να συμβεί.
Διαρκής η μάχη μέσα σου. Το καλό και το κακό, το πονόψυχο με το άκαρδο. Τόσα αντίθετα χτυπιούνται κι εσύ στη μέση. Να προσπαθείς για το καλύτερο.
Πάντα να προσπαθείς. Τα καταφέρνεις, δεν τα καταφέρνεις, όλα δικά σου είναι. Για κάποια νιώθεις περήφανος και για κάποια άλλα απλά ηττημένος.
Τα δέχεσαι και πας παρακάτω.
Ζωή τη λένε και δεν ξέρεις τι θα φέρει σε αυτό το παρακάτω.
Εύχεσαι μόνο ο τρόπος που θα αντιμετωπιστεί αυτό το παρακάτω να γράφει το όνομά σου.
Κι όμως, είναι φορές που βγάζεις νύχια και γδέρνεις.
Θέλει να είσαι σωστός.
Κι όμως είναι φορές που σε νικούν τα λάθη σου.
Θέλεις να είσαι όπως αποφάσισες να είσαι. Όπως πριν χρόνια, αλλά και για χρόνια, διάλεξες τι θα είναι ο εαυτός σου. Με τόσες ανοχές, με κάμποσες αντοχές, με συγκεκριμένα στεγανά κι απαγορεύσεις.
Εσύ σε διαμόρφωσες μέσα από όσα έζησες, όσα έμαθες, όσα ένιωσες. Εσύ έφτιαξες τον εαυτό σου και με αυτόν πορεύτηκες ως τώρα, με αυτόν πορεύεσαι συνέχεια.
Και θέλεις να είσαι η εικόνα που σου ζωγράφισες.
Το παλεύεις με νύχια και με δόντια, το αναζητάς με πάθος, το διεκδικείς με σθένος.
Μα δεν τα καταφέρνεις πάντα.
Αυτό που θέλεις να είσαι, δε νικάει πάντα.
Ίσως φταίνε οι συνθήκες που ποτέ στη ζωή δεν είναι ελεγχόμενες. Ό,τι κι αν λες εσύ, ό,τι κι αν προγραμματίζεις, ποτέ δεν ξέρεις πώς θα σου έρθουν τα πράγματα και πώς θα κληθείς τελικά να τα αντιμετωπίσεις. Δεν ξέρεις πόσο έτοιμος θα είσαι για το κάθε τι, πόσο προετοιμασμένος.
Ίσως πάλι φταίνε και οι άνθρωποι που βγαίνουν στο δρόμο σου. Αλλιώτικοι για σένα, αλλιώτικοι από σένα. Δεν τους ορίζεις -και πώς θα μπορούσες άλλωστε-, δεν τους προβλέπεις, δεν τους καταλαβαίνεις από την αρχή. Τι θα σου βγάλουν στην πορεία είναι άγνωστο. Πώς θα αντιδράσεις, ομοίως άγνωστο.
Κοινώς όλη σου η προετοιμασία για τη ζωή, όλη η θεωρία που έβαλες, όλο το οικοδόμημα που έχτισες γκρεμίζεται σε μια στιγμή. Γκρεμίζεται από συμπεριφορές που μπορεί να τις μετανιώσεις ή να τις δεχτείς σαν έξω από σένα αλλά αναγκαίες. Το λες επιβίωση. Κι έτσι λέγεται.
Δε θέλεις να χωρούν δικαιολογίες για τις φορές που δεν ήσουν αυτό που ήθελες.
Ζωή το λένε κι όσο υπάρχει, σε κάθε ανάσα, υπάρχει κι ένα όριο που δοκιμάζεις, ένα όριο που αναγνωρίζεις, ένα όριο που ξεπερνάς.
Και πας παρακάτω. Με ένα μάθημα ζωής ακόμη στο κεφάλι, μια εμπειρία στην καρδιά κι ένα στόχο: Την επόμενη φορά να είσαι καλύτερα προετοιμασμένος για αυτό που θα έρθει. Που δεν ξέρεις τι θα είναι, αλλά θα παλέψεις να μην ξεφύγεις από όσα θέλεις για τον εαυτό σου. Θα παλέψεις να μη σε κάνουν άλλο οι καταστάσεις, θα παλέψεις να μην το επιτρέψεις να συμβεί.
Διαρκής η μάχη μέσα σου. Το καλό και το κακό, το πονόψυχο με το άκαρδο. Τόσα αντίθετα χτυπιούνται κι εσύ στη μέση. Να προσπαθείς για το καλύτερο.
Πάντα να προσπαθείς. Τα καταφέρνεις, δεν τα καταφέρνεις, όλα δικά σου είναι. Για κάποια νιώθεις περήφανος και για κάποια άλλα απλά ηττημένος.
Τα δέχεσαι και πας παρακάτω.
Ζωή τη λένε και δεν ξέρεις τι θα φέρει σε αυτό το παρακάτω.
Εύχεσαι μόνο ο τρόπος που θα αντιμετωπιστεί αυτό το παρακάτω να γράφει το όνομά σου.
Της Στεύης Τσούτση
diaforetiko
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.