Αυτό δεν είναι που θέλεις, άλλωστε, κι εσύ;
Μιλώ. Μιλάς. Μιλάμε.
Κι όμως, δεν καταλαβαινόμαστε. Όχι πάντα τουλάχιστον.
Και είναι αυτή η ασυνεννοησία που με πνίγει. Θα φθείρει, πώς να στο πω;
Άλλο λέω εγώ, άλλο καταλαβαίνεις εσύ. Άλλο λες εσύ, αλλιώς το εισπράττω εγώ.
Και δεν τους αντέχω τους καυγάδες, δεν αντέχω τις παρεξηγήσεις μεταξύ μας.
Μίλα μου ξεκάθαρα. Το ίδιο θα κάνω κι εγώ.
Βαβέλ μπορεί να γίνει η συνεννόηση των ανθρώπων.
Μονό που αυτή τη Βαβέλ δεν τη θέλω για μας. Δε μας αξίζει να μην μπορούμε να συνεννοηθούμε.
Μίλα μου για αυτά που θέλεις, όπως τα θέλεις. Μην τα στρογγυλεύεις, μην τα καμουφλάρεις, μην τα ωραιοποιείς για να μη με τρομάξεις.
Περισσότερο με τρομάζει το δήθεν. Με κάνει να αμφισβητώ τα πάντα, ακόμη κι εσένα. Και δεν το θέλω.
Μίλα μου έξω από τα δόντια και το ίδιο θα κάνω και γω. Εξήγησέ μου ακριβώς τι θέλεις και το ίδιο θα κάνω κι εγώ.
Αληθινές κουβέντες μας αξίζουν, με σαφήνεια, με ειλικρίνεια, με θάρρος.
Μην αφήνεις να πλανώνται ασάφειες. Μη μου δίνεις χώρο να κάνω δεύτερες σκέψεις. Μη μου επιτρέψεις να παρεξηγηθώ γιατί κάτι μετέφρασα αλλιώτικα από ότι εννοούσες. Κοινώς μη με αφήνεις να κάνω “μεταφράσεις”.
Φθειρόμαστε στην ασυνεννοησία, δεν το καταλαβαίνεις;
Δε μας αξίζει να χανόμαστε έτσι, γι’αυτό και πρέπει να το παλέψουμε. Μαζί, εσύ κι εγώ.
Μαζί…
Γι’αυτό άκου με όταν σου μιλώ. Κι εγώ θα ανοίγω με προσοχή τ’αυτά μου όταν μιλάς εσύ.
Έλα να συνεννοηθούμε κι άσε άλλους να τσακώνονται.
Έλα να λύσουμε τις διαφορές μας, αν υπάρχουν. Έλα να εμποδίσουμε το να υπάρξουν.
Δε θέλω τείχη μεταξύ μας, δε θέλω υποπαραγράφους.
Θέλω εμένα κι εσένα όπως μας πρέπει. Δίχως παρανοήσεις, παρεξηγήσεις κι αμφισβητήσεις.
Μπορούμε, το ξέρω ότι μπορούμε.
Απλά πρέπει να προσπαθήσουμε. Χαμένοι και οι δύο στα καθημερινά, κινδυνεύουμε να χαθούμε στις λέξεις.
Αλλά ας μην το αφήσουμε.
Ας μη γίνουμε αυτό που ποτέ δε θελήσαμε: δύο ξένοι, χαμένοι στη μετάφραση των ίδιων τους των λόγων.
Άκου.
Σε ακούω.
Κατάλαβέ με.
Θα σε καταλάβω.
Κι αν κάτι δε σου “κάθεται” καλά, ρώτα με.
Κι αν κάτι δε μου “καθίσει’ καλά, θα σε ρωτήσω.
Για να λύσουμε ό,τι χρειαστεί, για να μη φτιάξουμε κόμπους μεταξύ μας.
Για να είμαστε καλά.
Αυτό θέλω.
Αυτό δεν είναι που θέλεις, άλλωστε, κι εσύ;
Ας το παλέψουμε λοιπόν…
Κι όμως, δεν καταλαβαινόμαστε. Όχι πάντα τουλάχιστον.
Και είναι αυτή η ασυνεννοησία που με πνίγει. Θα φθείρει, πώς να στο πω;
Άλλο λέω εγώ, άλλο καταλαβαίνεις εσύ. Άλλο λες εσύ, αλλιώς το εισπράττω εγώ.
Και δεν τους αντέχω τους καυγάδες, δεν αντέχω τις παρεξηγήσεις μεταξύ μας.
Μίλα μου ξεκάθαρα. Το ίδιο θα κάνω κι εγώ.
Βαβέλ μπορεί να γίνει η συνεννόηση των ανθρώπων.
Μονό που αυτή τη Βαβέλ δεν τη θέλω για μας. Δε μας αξίζει να μην μπορούμε να συνεννοηθούμε.
Μίλα μου για αυτά που θέλεις, όπως τα θέλεις. Μην τα στρογγυλεύεις, μην τα καμουφλάρεις, μην τα ωραιοποιείς για να μη με τρομάξεις.
Περισσότερο με τρομάζει το δήθεν. Με κάνει να αμφισβητώ τα πάντα, ακόμη κι εσένα. Και δεν το θέλω.
Μίλα μου έξω από τα δόντια και το ίδιο θα κάνω και γω. Εξήγησέ μου ακριβώς τι θέλεις και το ίδιο θα κάνω κι εγώ.
Αληθινές κουβέντες μας αξίζουν, με σαφήνεια, με ειλικρίνεια, με θάρρος.
Μην αφήνεις να πλανώνται ασάφειες. Μη μου δίνεις χώρο να κάνω δεύτερες σκέψεις. Μη μου επιτρέψεις να παρεξηγηθώ γιατί κάτι μετέφρασα αλλιώτικα από ότι εννοούσες. Κοινώς μη με αφήνεις να κάνω “μεταφράσεις”.
Φθειρόμαστε στην ασυνεννοησία, δεν το καταλαβαίνεις;
Δε μας αξίζει να χανόμαστε έτσι, γι’αυτό και πρέπει να το παλέψουμε. Μαζί, εσύ κι εγώ.
Μαζί…
Γι’αυτό άκου με όταν σου μιλώ. Κι εγώ θα ανοίγω με προσοχή τ’αυτά μου όταν μιλάς εσύ.
Έλα να συνεννοηθούμε κι άσε άλλους να τσακώνονται.
Έλα να λύσουμε τις διαφορές μας, αν υπάρχουν. Έλα να εμποδίσουμε το να υπάρξουν.
Δε θέλω τείχη μεταξύ μας, δε θέλω υποπαραγράφους.
Θέλω εμένα κι εσένα όπως μας πρέπει. Δίχως παρανοήσεις, παρεξηγήσεις κι αμφισβητήσεις.
Μπορούμε, το ξέρω ότι μπορούμε.
Απλά πρέπει να προσπαθήσουμε. Χαμένοι και οι δύο στα καθημερινά, κινδυνεύουμε να χαθούμε στις λέξεις.
Αλλά ας μην το αφήσουμε.
Ας μη γίνουμε αυτό που ποτέ δε θελήσαμε: δύο ξένοι, χαμένοι στη μετάφραση των ίδιων τους των λόγων.
Άκου.
Σε ακούω.
Κατάλαβέ με.
Θα σε καταλάβω.
Κι αν κάτι δε σου “κάθεται” καλά, ρώτα με.
Κι αν κάτι δε μου “καθίσει’ καλά, θα σε ρωτήσω.
Για να λύσουμε ό,τι χρειαστεί, για να μη φτιάξουμε κόμπους μεταξύ μας.
Για να είμαστε καλά.
Αυτό θέλω.
Αυτό δεν είναι που θέλεις, άλλωστε, κι εσύ;
Ας το παλέψουμε λοιπόν…
Της Στεύης Τσούτση
diaforetiko
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.