Στην τελική, θέλω να είμαι απ’ τους «προνομιούχους»! Πειράζει;
Ότι οι καιροί είναι δύσκολοι, τα προβλήματα μοιάζουν αξεπέραστα και δε συναντάς πια ανθρώπους ξένοιαστους, είναι δεδομένο!
Όλους κάτι τους βασανίζει, κάτι τους απασχολεί, σέρνονται με βάρη ασήκωτα στις πλάτες, ανήμποροι να σηκώσουν «κεφάλι». Η στασιμότητα σε όλους σχεδόν τους τομείς, είναι πραγματικά αποκαρδιωτική…
Απαισιοδοξία διάχυτη παντού, αβεβαιότητα για το αύριο, πίκρα για όσα κερδισμένα χάθηκαν και το μέλλον να (προ)διαγράφεται δυσοίωνο, είναι παράγοντες άκρως ψυχοφθόροι που συντελούν σε μια πραγματικότητα θλιβερή, και για πολλούς «μη αναστρέψιμη».
Άνθρωποι κουρασμένοι, αγέλαστοι, φορούν τη μιζέρια στο πετσί τους. Έχουν αγριέψει τα βλέμματα, κι οι όψεις είναι σκυθρωπές…
Γκρινιάζουν, μιζεριάζουν, βουλιάζουν στη θλίψη τους, δεν ονειρεύονται, δεν ελπίζουν, μόνο, αναλώνονται στον καθημερινό αγώνα επιβίωσης θυσιάζοντας εν λευκώ, πολύτιμες στιγμές τους μη δίνοντάς τους τη σημασία που τους αξίζει!
Στον αντίποδα, οι κατά συρροήν ονειροπόλοι, οι κατ’ επιλογήν αισιόδοξοι, αυτοί που δεν σταματούν να ελπίζουν και να βλέπουν τα πράγματα με θετική ματιά!
Πολλές φορές βάλλονται ακριβώς για τη στάση τους αυτή καθώς οι κατά συνείδηση απαισιόδοξοι τους κατηγορούν ότι ζουν στον «ουτοπικό κόσμο τους»!
Γιατί όχι; θα πω… Άλλωστε τι κερδίζει κανείς με το να είναι απαισιόδοξος;
Ως φύση αισιόδοξη, κάθε πρωί «φορτίζομαι» θετικά κι έχω ενεργοποιήσει τη «φραγή εισερχόμενων θλίψεων»…
Το ότι πρέπει ν’ απολογούμαι γι’ αυτό μ’ εκνευρίζει αφόρητα μα δεν είναι ικανό να με «ξεφορτίσει»!
Αυτή είναι η άμυνά μου απέναντι στην οδυνηρή πραγματικότητα: η άρνησή μου να αποδεχτώ ότι δε μπορεί ν’ αλλάξει!
Στο κάτω κάτω ο καθένας μας επιλέγει τι στάση θα κρατήσει στις όποιες δυσκολίες συναντά.
Πιστεύω πως υπάρχουν πάντα δύο επιλογές στην ζωή… Να αποδεχθείς τις συνθήκες στις οποίες ζεις
ή να πάρεις την ευθύνη να τις αλλάξεις!
Δε μου πάει η κατήφεια! Για μένα η αισιοδοξία είναι μονόδρομος κι ο μόνος τρόπος αντεπίθεσης στη γενική μιζέρια!
Πιστεύω ότι δεν πρέπει επ’ ουδενί να εγκαταλείπουμε τα όνειρά μας κι επιμένω να είμαι ονειροπόλα χωρίς να είμαι ονειροπαρμένη…
«Αν μπορείς να το ονειρευτείς μπορείς και να το κάνεις!» το πιστεύω, όπως κι ότι οι ονειροπόλοι βρίσκονται ήδη «εκεί», που οι ρεαλιστές πασχίζουν να φτάσουν…
Σε όσους με θεωρούν ουτοπική, απαντώ, ότι ουτοπία είναι το ακατόρθωτο, το απραγματοποίητο το «άπιαστο»…
Αλήθεια όμως; Ποιος μπορεί να ορίσει ποιό είναι ακατόρθωτο ή μη;
Και ποιός διασφαλίζει ότι αυτό που μοιάζει ουτοπία σήμερα δε μπορεί να γίνει πραγματικότητα αύριο;
Η θέληση και το σθένος να πολεμάς για όσα ποθείς κι ονειρεύεσαι σε κατατάσσει στους «προνομιούχους της ζωής» για το λόγο ότι δεν έκανες τη χάρη σε κανέναν, να γίνεις άλλος ένας ηττοπαθής που θα μεμψιμοιρεί και θα κατηγορεί το σύμπαν για την απραξία και την οκνηρία του…
Αισιόδοξη κατά συνείδηση λοιπόν, θα επιμένω να ζω στον «κόσμο μου», να κανακεύω τα όνειρά μου και να συντηρώ την ελπίδα ότι κάτι καλύτερο μπορεί να μας συμβεί, αν το πιστέψουμε!
Στην τελική, θέλω να είμαι απ’ τους «προνομιούχους»! Πειράζει;
Όλους κάτι τους βασανίζει, κάτι τους απασχολεί, σέρνονται με βάρη ασήκωτα στις πλάτες, ανήμποροι να σηκώσουν «κεφάλι». Η στασιμότητα σε όλους σχεδόν τους τομείς, είναι πραγματικά αποκαρδιωτική…
Απαισιοδοξία διάχυτη παντού, αβεβαιότητα για το αύριο, πίκρα για όσα κερδισμένα χάθηκαν και το μέλλον να (προ)διαγράφεται δυσοίωνο, είναι παράγοντες άκρως ψυχοφθόροι που συντελούν σε μια πραγματικότητα θλιβερή, και για πολλούς «μη αναστρέψιμη».
Άνθρωποι κουρασμένοι, αγέλαστοι, φορούν τη μιζέρια στο πετσί τους. Έχουν αγριέψει τα βλέμματα, κι οι όψεις είναι σκυθρωπές…
Γκρινιάζουν, μιζεριάζουν, βουλιάζουν στη θλίψη τους, δεν ονειρεύονται, δεν ελπίζουν, μόνο, αναλώνονται στον καθημερινό αγώνα επιβίωσης θυσιάζοντας εν λευκώ, πολύτιμες στιγμές τους μη δίνοντάς τους τη σημασία που τους αξίζει!
Στον αντίποδα, οι κατά συρροήν ονειροπόλοι, οι κατ’ επιλογήν αισιόδοξοι, αυτοί που δεν σταματούν να ελπίζουν και να βλέπουν τα πράγματα με θετική ματιά!
Πολλές φορές βάλλονται ακριβώς για τη στάση τους αυτή καθώς οι κατά συνείδηση απαισιόδοξοι τους κατηγορούν ότι ζουν στον «ουτοπικό κόσμο τους»!
Γιατί όχι; θα πω… Άλλωστε τι κερδίζει κανείς με το να είναι απαισιόδοξος;
Ως φύση αισιόδοξη, κάθε πρωί «φορτίζομαι» θετικά κι έχω ενεργοποιήσει τη «φραγή εισερχόμενων θλίψεων»…
Το ότι πρέπει ν’ απολογούμαι γι’ αυτό μ’ εκνευρίζει αφόρητα μα δεν είναι ικανό να με «ξεφορτίσει»!
Αυτή είναι η άμυνά μου απέναντι στην οδυνηρή πραγματικότητα: η άρνησή μου να αποδεχτώ ότι δε μπορεί ν’ αλλάξει!
Στο κάτω κάτω ο καθένας μας επιλέγει τι στάση θα κρατήσει στις όποιες δυσκολίες συναντά.
Πιστεύω πως υπάρχουν πάντα δύο επιλογές στην ζωή… Να αποδεχθείς τις συνθήκες στις οποίες ζεις
ή να πάρεις την ευθύνη να τις αλλάξεις!
Δε μου πάει η κατήφεια! Για μένα η αισιοδοξία είναι μονόδρομος κι ο μόνος τρόπος αντεπίθεσης στη γενική μιζέρια!
Πιστεύω ότι δεν πρέπει επ’ ουδενί να εγκαταλείπουμε τα όνειρά μας κι επιμένω να είμαι ονειροπόλα χωρίς να είμαι ονειροπαρμένη…
«Αν μπορείς να το ονειρευτείς μπορείς και να το κάνεις!» το πιστεύω, όπως κι ότι οι ονειροπόλοι βρίσκονται ήδη «εκεί», που οι ρεαλιστές πασχίζουν να φτάσουν…
Σε όσους με θεωρούν ουτοπική, απαντώ, ότι ουτοπία είναι το ακατόρθωτο, το απραγματοποίητο το «άπιαστο»…
Αλήθεια όμως; Ποιος μπορεί να ορίσει ποιό είναι ακατόρθωτο ή μη;
Και ποιός διασφαλίζει ότι αυτό που μοιάζει ουτοπία σήμερα δε μπορεί να γίνει πραγματικότητα αύριο;
Η θέληση και το σθένος να πολεμάς για όσα ποθείς κι ονειρεύεσαι σε κατατάσσει στους «προνομιούχους της ζωής» για το λόγο ότι δεν έκανες τη χάρη σε κανέναν, να γίνεις άλλος ένας ηττοπαθής που θα μεμψιμοιρεί και θα κατηγορεί το σύμπαν για την απραξία και την οκνηρία του…
Αισιόδοξη κατά συνείδηση λοιπόν, θα επιμένω να ζω στον «κόσμο μου», να κανακεύω τα όνειρά μου και να συντηρώ την ελπίδα ότι κάτι καλύτερο μπορεί να μας συμβεί, αν το πιστέψουμε!
Στην τελική, θέλω να είμαι απ’ τους «προνομιούχους»! Πειράζει;
Της Χριστίνας Ζαμπούνη
anapnoes
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.