Εσύ, τον εαυτό σου να ακούς. Ακούς;
Από μικρά παιδιά μαθαίνουμε να ακούμε. Τους γονείς μας, τους δασκάλους μας, τους φίλους μας.
Γνώμες, νουθεσίες κι απόψεις μας μεγαλώνουν λίγο λίγο. Και φτάνει μια μέρα που είμαστε πλέον μεγάλοι.
Η ζωή στα χέρια μας κι εμείς ακόμη ακούμε.
Περιμένουμε την άποψη που θα μας καθοδηγήσει, τη γνώμη που θα μας κατευθύνει, τη συμβουλή που θα μας ενδυναμώσει, ακόμη και το σχόλιο που θα μας αποθαρρύνει.
Τι γίνεται όμως όταν ακούς περισσότερο αυτό που έχουν να πούνε οι άλλοι, από αυτό που έχεις να πεις εσύ;
Οι επιλογές σου γίνονται ένα περίεργο κράμα απόψεων και σχολιασμού τρίτων προσώπων.
Και οι τρίτοι έχουν πάντα να πουν πολλά. Ίσως περισσότερα να έχουν να πουν για σένα και για τη ζωή σου, παρά για τη δική τους ζωή. Ο ένας κοιτά του άλλου και όχι τα δικά του συχνά.
Μεγάλη παγίδα να ζεις τη ζωή του διπλανού και όχι τη δική σου.
Αλλά ακόμη μεγαλύτερη παγίδα να ορίζει τις σκέψεις και τις αντιδράσεις σου η γνώμη του άλλου και όχι η δική σου. Όλες μας οι επιλογές είναι συχνά ένα ερωτηματικό για τους ανθρώπους που μας περιβάλλουν. Γιατί παντρεύτηκες, γιατί χώρισες, γιατί έκανες παιδιά, γιατί δεν έκανες, γιατί κεράτωσες, γιατί άλλαξες δουλειά, γιατί άλλαξες πόλη, γιατί άλλαξες συνήθειες; Γιατί άλλαξες εσύ; Και κάπου εκεί αμφιταλαντεύεσαι.
Πριν και μετά από κάθε μεγάλη και μικρή απόφαση έχεις μάθει καλά να ακούς τους γύρω σου να ψιθυρίζουν στο αυτί σου. Να λένε και να μη σταματάνε. Να κρίνουν και να κατακρίνουν, να σχολιάζουν και να συμβουλεύουν. Έχεις μάθει να τους αφήνεις να σε επηρεάζουν. Γιατί ό, τι σου πουν και όσα ακούς επηρεάζουν τις αντιδράσεις σου και τις σκέψεις σου, τα θέλω σου και τις ανάγκες σου, που μοιραία μπερδεύονται με των άλλων.
Που σε κάνουν να αμφιβάλλεις για τις δικές σου πραγματικές επιθυμίες και ανάγκες. Γιατί έχεις μάθει να ακούς και να υπακούς. Να φοβάσαι το σχόλιο και να το αφήνεις να σε ορίζει. Γιατί ίσως κι εσύ βρίσκεις πιο εύκολο να ασχοληθείς με τις δικές τους επιλογές και όχι με τις δικές σου. Μεγάλη δύναμη θέλει να κάνεις αυτό που εσύ θέλεις. Να το βρεις, να το τολμήσεις, να το ζυγίσεις και να το πράξεις. Αυτοπεποίθηση θέλει.
Πίστη στον εαυτό σου και στα θέλω σου.
Κι ακόμη περισσότερο πίστη στα λάθη σου. Στο δικαίωμά σου να φας τα μούτρα σου. Να κάνεις αυτό που σου λέει η καρδιά σου. Κι ας το μετανιώσεις.
Εσύ, για εσένα όμως.
Κι έπειτα να ‘χεις τη δύναμη να το αλλάξεις. Εσύ, για εσένα. Χωρίς έγκριση και χωρίς επίκριση, με ρίσκο και με πάθος. Εσύ για εσένα. Πάψε να ακούς τους άλλους, κι ας μη σταματούν ποτέ να λένε.
Εσύ, τον εαυτό σου να ακούς. Ακούς;
Γνώμες, νουθεσίες κι απόψεις μας μεγαλώνουν λίγο λίγο. Και φτάνει μια μέρα που είμαστε πλέον μεγάλοι.
Η ζωή στα χέρια μας κι εμείς ακόμη ακούμε.
Περιμένουμε την άποψη που θα μας καθοδηγήσει, τη γνώμη που θα μας κατευθύνει, τη συμβουλή που θα μας ενδυναμώσει, ακόμη και το σχόλιο που θα μας αποθαρρύνει.
Τι γίνεται όμως όταν ακούς περισσότερο αυτό που έχουν να πούνε οι άλλοι, από αυτό που έχεις να πεις εσύ;
Οι επιλογές σου γίνονται ένα περίεργο κράμα απόψεων και σχολιασμού τρίτων προσώπων.
Και οι τρίτοι έχουν πάντα να πουν πολλά. Ίσως περισσότερα να έχουν να πουν για σένα και για τη ζωή σου, παρά για τη δική τους ζωή. Ο ένας κοιτά του άλλου και όχι τα δικά του συχνά.
Μεγάλη παγίδα να ζεις τη ζωή του διπλανού και όχι τη δική σου.
Αλλά ακόμη μεγαλύτερη παγίδα να ορίζει τις σκέψεις και τις αντιδράσεις σου η γνώμη του άλλου και όχι η δική σου. Όλες μας οι επιλογές είναι συχνά ένα ερωτηματικό για τους ανθρώπους που μας περιβάλλουν. Γιατί παντρεύτηκες, γιατί χώρισες, γιατί έκανες παιδιά, γιατί δεν έκανες, γιατί κεράτωσες, γιατί άλλαξες δουλειά, γιατί άλλαξες πόλη, γιατί άλλαξες συνήθειες; Γιατί άλλαξες εσύ; Και κάπου εκεί αμφιταλαντεύεσαι.
Πριν και μετά από κάθε μεγάλη και μικρή απόφαση έχεις μάθει καλά να ακούς τους γύρω σου να ψιθυρίζουν στο αυτί σου. Να λένε και να μη σταματάνε. Να κρίνουν και να κατακρίνουν, να σχολιάζουν και να συμβουλεύουν. Έχεις μάθει να τους αφήνεις να σε επηρεάζουν. Γιατί ό, τι σου πουν και όσα ακούς επηρεάζουν τις αντιδράσεις σου και τις σκέψεις σου, τα θέλω σου και τις ανάγκες σου, που μοιραία μπερδεύονται με των άλλων.
Που σε κάνουν να αμφιβάλλεις για τις δικές σου πραγματικές επιθυμίες και ανάγκες. Γιατί έχεις μάθει να ακούς και να υπακούς. Να φοβάσαι το σχόλιο και να το αφήνεις να σε ορίζει. Γιατί ίσως κι εσύ βρίσκεις πιο εύκολο να ασχοληθείς με τις δικές τους επιλογές και όχι με τις δικές σου. Μεγάλη δύναμη θέλει να κάνεις αυτό που εσύ θέλεις. Να το βρεις, να το τολμήσεις, να το ζυγίσεις και να το πράξεις. Αυτοπεποίθηση θέλει.
Πίστη στον εαυτό σου και στα θέλω σου.
Κι ακόμη περισσότερο πίστη στα λάθη σου. Στο δικαίωμά σου να φας τα μούτρα σου. Να κάνεις αυτό που σου λέει η καρδιά σου. Κι ας το μετανιώσεις.
Εσύ, για εσένα όμως.
Κι έπειτα να ‘χεις τη δύναμη να το αλλάξεις. Εσύ, για εσένα. Χωρίς έγκριση και χωρίς επίκριση, με ρίσκο και με πάθος. Εσύ για εσένα. Πάψε να ακούς τους άλλους, κι ας μη σταματούν ποτέ να λένε.
Εσύ, τον εαυτό σου να ακούς. Ακούς;
Της Ελένης Ομήρου
anapnoes
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.