Γιατί κάθε φορά μοιάζει όπως η πρώτη φορά...
Ένιωσα ένα βράδυ να σου πω σ’αγαπώ.
Απλά, ξεκάθαρα, αληθινά. Τόσο αγαπησιάρικα, κοιτώντας τα υπέροχα μάτια σου.
Χαμογέλασες από αμηχανία κι ύστερα έπεσε σιωπή…
Δυο λέξεις που σου προκάλεσαν αμηχανία, δυο λέξεις που έπεσαν βαριές στο πάτωμα, μα δεν θρυμματίστηκαν, δεν έγιναν χίλια κομμάτια. Και ξέρεις γιατί;
Γιατί σ’αγαπώ χωρίς να περιμένω να μου το πεις πίσω.
Γιατί σ’αγαπώ με μια αλήθεια που και για μενα ήταν πρωτόγνωρη.
Γιατί σ’αγαπώ χωρίς τα ροζ συννεφάκια, στα οποία πέταγα. Έτσι μου’χες πει. Το θυμάσαι;
Γιατί σ’αγαπώ χωρίς δεσμεύσεις, χωρίς ελέγχους, χωρίς δεύτερες σκέψεις, απλά, ξεκάθαρα, αληθινά.
Δυο λέξεις που σε φόβισαν, γιατί σου θύμισαν πως το ομορφότερο όλων των συναισθημάτων είναι η αγάπη.
Γιατί όλα ξεκινούν κι όλα καταλήγουν στην καρδιά, εκεί που βασιλεύει η αγάπη.
Δυο λέξεις που είχες ξεχάσει πως προφέρονται, γιατί ήθελες να προστατέψεις τον εαυτό σου από τον πόνο…
Ένιωσα ένα βράδυ να σου πω σ’αγαπώ.
Απλά, ξεκάθαρα, αληθινά. Χωρίς φαμφάρες, χωρίς γυναικουλίστικα τερτίπια, χωρίς πονηριές γιατί τα δεύτερα αγάπη μου δε μου ταίριαξαν ποτέ!
Επέλεξα ένα βράδυ να σου πω σ’αγαπώ και να στο ψιθυρίζω όλα εκείνα τα βράδια που με έπαιρνες αγκαλιά να κοιμηθούμε, λίγο πριν φύγω το πρωί φιλώντας σε απαλά ενώ γλυκοκοιμόσουν.
Ένιωσα ένα βράδυ να σου πω σ’αγαπώ.
Και με αυτή τη μουσική της αγάπης να ντύνω κάθε μας στιγμή…στο χάδι, στο φιλί, στην ανάσα, στη φροντίδα, στο αστείο που θα λέγαμε και θα γελούσαμε, στο νοιάξιμο, στην έννοια για τις δυσκολίες σου, στο μήνυμα που ακόμα μένει αναπάντητο, στη σιωπή σου που με έκανε θηρίο στο κλουβί…
Ένιωσα ένα βράδυ να σου πω σ’αγαπώ.
Να αφήσω όλες τις ανασφάλειες και τους φόβους μου πίσω…να επουλώσω τα ματωμένα μου τραύματα και να κάνω την υπέρβαση.
Ένιωσα ένα βράδυ να σου πω σ’αγαπώ και δεν παίρνω καμιά από αυτές τις φορές πίσω…
Ακόμα και τότε που μ’αφησες να φύγω, ένα πρωινό του Σεπτέμβρη…
Ένιωσα ένα βράδυ να σου πω σ’αγαπώ.
Δε μετάνιωσα ούτε στιγμή, ούτε λεπτό.
Ένιωσα ένα βράδυ να σου πω σ’αγαπώ.
Δυνατά, ερωτικά, παθιασμένα, όπως δεν το ένιωσα ποτέ πριν μέχρι τη στιγμή εκείνη.
Ένιωσα ένα βράδυ να σου πω σ’αγαπώ.
Όταν χορέψαμε στο ρυθμό της καρδιάς σου και στο τέμπο που είχε το χαμόγελό σου, στην ασφάλεια της αγκαλιάς σου…
Όταν ξαναγίναμε ένα, αφήνοντας τους εαυτούς μας ελεύθερους μακριά από σκέψεις, διλήμματα, καταστάσεις που μας βαλτώνουν…
Όταν σε άκουσα να το προφέρεις κι εσύ αμήχανα, σαν μικρό παιδί, υπερβαίνοντας τις ασφαλιστικές σου δικλείδες…
Ένιωσα ένα βράδυ να σου πω σ’αγαπώ.
Και να χωθώ στην αγκαλιά σου, να ξαποστάσω, να ξαναγεννηθώ. Σ’αυτή την αγκαλιά που φυλάει μέσα της μια τρυφερότητα αλλοτινή, μα την κρύβει πίσω από μια αδιαφορία και μια απόσταση επιφανειακή.
Ένιωσα ένα βράδυ να σου πω σ’αγαπώ.
Και να ζήσω την ελευθερία που είχε η στιγμή να παραδέχομαι αυτό που νιώθω.
Να πάρω το ρίσκο της απόρριψης, της σιωπής, της απελευθέρωσης.
Ένιωσα ένα βράδυ να σου πω σ’αγαπώ.
Για εκείνες τις στιγμές που άφησες ελεύθερο τον εαυτό σου και περπατήσαμε μαζί στον παράδεισο, τον επίγειο…
Ένιωσα ένα βράδυ να σου πω σ’αγαπώ.
Για εκείνεις τις στιγμές που με προσγείωσες απότομα με τη σιωπή σου, με τις επιλογές σου, με τη φυγή σου, γιατί εκείνες οι στιγμές όσο δύσκολες κι αν ήταν, με έκαναν να δω τα πράγματα καθαρά…
Ένιωσα ένα βράδυ να σου πω σ’αγαπώ.
Γιατί κάθε φορά μοιάζει όπως η πρώτη φορά, γιατί το καρδιοχτύπι είναι έντονο όταν δε μας χωρίζει ούτε καν μια ανάσα, γιατί σ’αγαπώ και μ’αγαπάς, κι αυτή είναι η αλήθεια μας…
Απλά, ξεκάθαρα, αληθινά. Τόσο αγαπησιάρικα, κοιτώντας τα υπέροχα μάτια σου.
Χαμογέλασες από αμηχανία κι ύστερα έπεσε σιωπή…
Δυο λέξεις που σου προκάλεσαν αμηχανία, δυο λέξεις που έπεσαν βαριές στο πάτωμα, μα δεν θρυμματίστηκαν, δεν έγιναν χίλια κομμάτια. Και ξέρεις γιατί;
Γιατί σ’αγαπώ χωρίς να περιμένω να μου το πεις πίσω.
Γιατί σ’αγαπώ με μια αλήθεια που και για μενα ήταν πρωτόγνωρη.
Γιατί σ’αγαπώ χωρίς τα ροζ συννεφάκια, στα οποία πέταγα. Έτσι μου’χες πει. Το θυμάσαι;
Γιατί σ’αγαπώ χωρίς δεσμεύσεις, χωρίς ελέγχους, χωρίς δεύτερες σκέψεις, απλά, ξεκάθαρα, αληθινά.
Δυο λέξεις που σε φόβισαν, γιατί σου θύμισαν πως το ομορφότερο όλων των συναισθημάτων είναι η αγάπη.
Γιατί όλα ξεκινούν κι όλα καταλήγουν στην καρδιά, εκεί που βασιλεύει η αγάπη.
Δυο λέξεις που είχες ξεχάσει πως προφέρονται, γιατί ήθελες να προστατέψεις τον εαυτό σου από τον πόνο…
Ένιωσα ένα βράδυ να σου πω σ’αγαπώ.
Απλά, ξεκάθαρα, αληθινά. Χωρίς φαμφάρες, χωρίς γυναικουλίστικα τερτίπια, χωρίς πονηριές γιατί τα δεύτερα αγάπη μου δε μου ταίριαξαν ποτέ!
Επέλεξα ένα βράδυ να σου πω σ’αγαπώ και να στο ψιθυρίζω όλα εκείνα τα βράδια που με έπαιρνες αγκαλιά να κοιμηθούμε, λίγο πριν φύγω το πρωί φιλώντας σε απαλά ενώ γλυκοκοιμόσουν.
Ένιωσα ένα βράδυ να σου πω σ’αγαπώ.
Και με αυτή τη μουσική της αγάπης να ντύνω κάθε μας στιγμή…στο χάδι, στο φιλί, στην ανάσα, στη φροντίδα, στο αστείο που θα λέγαμε και θα γελούσαμε, στο νοιάξιμο, στην έννοια για τις δυσκολίες σου, στο μήνυμα που ακόμα μένει αναπάντητο, στη σιωπή σου που με έκανε θηρίο στο κλουβί…
Ένιωσα ένα βράδυ να σου πω σ’αγαπώ.
Να αφήσω όλες τις ανασφάλειες και τους φόβους μου πίσω…να επουλώσω τα ματωμένα μου τραύματα και να κάνω την υπέρβαση.
Ένιωσα ένα βράδυ να σου πω σ’αγαπώ και δεν παίρνω καμιά από αυτές τις φορές πίσω…
Ακόμα και τότε που μ’αφησες να φύγω, ένα πρωινό του Σεπτέμβρη…
Ένιωσα ένα βράδυ να σου πω σ’αγαπώ.
Δε μετάνιωσα ούτε στιγμή, ούτε λεπτό.
Ένιωσα ένα βράδυ να σου πω σ’αγαπώ.
Δυνατά, ερωτικά, παθιασμένα, όπως δεν το ένιωσα ποτέ πριν μέχρι τη στιγμή εκείνη.
Ένιωσα ένα βράδυ να σου πω σ’αγαπώ.
Όταν χορέψαμε στο ρυθμό της καρδιάς σου και στο τέμπο που είχε το χαμόγελό σου, στην ασφάλεια της αγκαλιάς σου…
Όταν ξαναγίναμε ένα, αφήνοντας τους εαυτούς μας ελεύθερους μακριά από σκέψεις, διλήμματα, καταστάσεις που μας βαλτώνουν…
Όταν σε άκουσα να το προφέρεις κι εσύ αμήχανα, σαν μικρό παιδί, υπερβαίνοντας τις ασφαλιστικές σου δικλείδες…
Ένιωσα ένα βράδυ να σου πω σ’αγαπώ.
Και να χωθώ στην αγκαλιά σου, να ξαποστάσω, να ξαναγεννηθώ. Σ’αυτή την αγκαλιά που φυλάει μέσα της μια τρυφερότητα αλλοτινή, μα την κρύβει πίσω από μια αδιαφορία και μια απόσταση επιφανειακή.
Ένιωσα ένα βράδυ να σου πω σ’αγαπώ.
Και να ζήσω την ελευθερία που είχε η στιγμή να παραδέχομαι αυτό που νιώθω.
Να πάρω το ρίσκο της απόρριψης, της σιωπής, της απελευθέρωσης.
Ένιωσα ένα βράδυ να σου πω σ’αγαπώ.
Για εκείνες τις στιγμές που άφησες ελεύθερο τον εαυτό σου και περπατήσαμε μαζί στον παράδεισο, τον επίγειο…
Ένιωσα ένα βράδυ να σου πω σ’αγαπώ.
Για εκείνεις τις στιγμές που με προσγείωσες απότομα με τη σιωπή σου, με τις επιλογές σου, με τη φυγή σου, γιατί εκείνες οι στιγμές όσο δύσκολες κι αν ήταν, με έκαναν να δω τα πράγματα καθαρά…
Ένιωσα ένα βράδυ να σου πω σ’αγαπώ.
Γιατί κάθε φορά μοιάζει όπως η πρώτη φορά, γιατί το καρδιοχτύπι είναι έντονο όταν δε μας χωρίζει ούτε καν μια ανάσα, γιατί σ’αγαπώ και μ’αγαπάς, κι αυτή είναι η αλήθεια μας…
Χαρά Μαρκατζίνου
kissmygrass
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.