Γιατί ο έρωτας δεν καλουπώνεται σε κοινωνικές συμβάσεις.
Έρωτας! Διεκδικητικός, απαιτητικός, ενθουσιώδης και παρορμητικός.
Δεν μπορεί να καμουφλαριστεί, να αντισταθεί στο αντικείμενο του πόθου του. Δεν έχει την αίσθηση του χώρου, του χρόνου και καμιά άλλη παρουσία δεν τον ελκύει και δεν τον ενδιαφέρει.
Αυτός είναι ο έρωτας. Ένας αντάρτης, που δε χωράει σε καλούπια.
Κι αν σήμερα λένε πως γιορτάζει, είναι κι αυτό ένα καλούπι που μέσα του προσπαθούν να τον στριμώξουν και να τον χειραγωγήσουν.
Ο έρωτας, όμως, δεν έχει ημερομηνία που μέσα της να χωράει. Γιορτάζει κάθε μέρα, αν το θελήσει. Με το δικό του τρόπο, τον ανεξάρτητο και ελεύθερο. Χωρίς απαραίτητα να υπάρχουν οι καρδούλες, οι καρτούλες και τα προσυμφωνημένα ραντεβού.
Με τον τρόπο αυτό γιορτάζουν οι επέτειοι παντός είδους. Της πρώτης γνωριμίας, του πρώτου ραντεβού, του γάμου. Αυτές έχουν συγκεκριμένη ημερομηνία που ανήκουν, έχουν συγκεκριμένο λόγο οι ευχές τους, έχουν συγκεκριμένες αναμνήσεις να ανακαλέσουν. Και σ’ αυτές τις επετείους είναι ξεκάθαρο ότι γιορτάζουν οι ζευγαρωμένοι και υποφέρουν οι φρεσκο-χωρισμένοι.
Ο έρωτας, όμως, θέλει να μονοπωλήσει την παρουσία του άλλου και να εκφραστεί μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα. Γιορτάζει το ηλιοβασίλεμα, την ανατολή, τον θαλασσινό φλοίσβο, τη μυρωδιά του φθινοπώρου και το πέταγμα των πουλιών. Αρκεί να τα αντικρίζει συντροφιά με τον άνθρωπο, που η παρουσία του δίπλα του δίνει όνομα σε καθετί όμορφο που αντικρίζει το βλέμμα.
Ο έρωτας γίνεται χαμόγελο, αγκαλιά και χάδι την κάθε στιγμή. Γίνεται πάθος και πόθος σε κάθε άγγιγμα. Οι στιγμές του είναι απρόβλεπτες και οι εκφράσεις του δίχως όρια.
Και σήμερα, τον περιμένουν να φορέσει τα καλά του ρούχα, να ανταλλάξει τα δώρα του και να δηλώσει την παρουσία του στους άλλους γύρω του. Λες και το έχει ανάγκη. Λες κι αυτό το παραμύθι θα τον κάνει να αναγεννηθεί, αν έχει σβήσει ή να φουντώσει, αν δεν υπάρχει καν η σπίθα. Ο έρωτας δε χρειάζεται να δηλώσει σε κανέναν την παρουσία του. Είναι αυτότροφος. Ούτε χρειάζεται να πείσει κανέναν για την ύπαρξή του.
Σήμερα οι ερωτευμένοι θα κλειστούν στον δικό τους κόσμο για να απολαύσουν το πάθος και να χορτάσουν τη λαχτάρα τους για τον άλλον. Δε θα στριμωχτούν σε κολλητά τραπέζια συντροφιά με άλλους. Δε θα κραυγάσουν τον έρωτά τους δημόσια και επιφανειακά. Δε θα αρκεστούν σε αποστασιοποιημένα βλέμματα και αγγίγματα, γιατί έτσι προβλέπεται να συμπεριφερθούν δημόσια. Ένα ποτήρι κρασί και ένας μικρός καναπές θα χωρέσει το μικρό τους σύμπαν. Μια μικρή καμαρούλα γεμάτη με τον ιδρώτα του έρωτά τους θα είναι η πιο όμορφη γιορτή τους. Μια γιορτή που τη χαίρονται όποτε νιώσουν την ανάγκη.
Γιατί ο έρωτας δεν καλουπώνεται σε κοινωνικές συμβάσεις. Είναι ένας μικρός αντάρτης που αντιστέκεται στα στερεότυπα και ένας μικρός θεός που διεκδικεί καθημερινά την ομορφιά του κόσμου στο βλέμμα του και στην αγκαλιά του.
Δεν μπορεί να καμουφλαριστεί, να αντισταθεί στο αντικείμενο του πόθου του. Δεν έχει την αίσθηση του χώρου, του χρόνου και καμιά άλλη παρουσία δεν τον ελκύει και δεν τον ενδιαφέρει.
Αυτός είναι ο έρωτας. Ένας αντάρτης, που δε χωράει σε καλούπια.
Κι αν σήμερα λένε πως γιορτάζει, είναι κι αυτό ένα καλούπι που μέσα του προσπαθούν να τον στριμώξουν και να τον χειραγωγήσουν.
Ο έρωτας, όμως, δεν έχει ημερομηνία που μέσα της να χωράει. Γιορτάζει κάθε μέρα, αν το θελήσει. Με το δικό του τρόπο, τον ανεξάρτητο και ελεύθερο. Χωρίς απαραίτητα να υπάρχουν οι καρδούλες, οι καρτούλες και τα προσυμφωνημένα ραντεβού.
Με τον τρόπο αυτό γιορτάζουν οι επέτειοι παντός είδους. Της πρώτης γνωριμίας, του πρώτου ραντεβού, του γάμου. Αυτές έχουν συγκεκριμένη ημερομηνία που ανήκουν, έχουν συγκεκριμένο λόγο οι ευχές τους, έχουν συγκεκριμένες αναμνήσεις να ανακαλέσουν. Και σ’ αυτές τις επετείους είναι ξεκάθαρο ότι γιορτάζουν οι ζευγαρωμένοι και υποφέρουν οι φρεσκο-χωρισμένοι.
Ο έρωτας, όμως, θέλει να μονοπωλήσει την παρουσία του άλλου και να εκφραστεί μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα. Γιορτάζει το ηλιοβασίλεμα, την ανατολή, τον θαλασσινό φλοίσβο, τη μυρωδιά του φθινοπώρου και το πέταγμα των πουλιών. Αρκεί να τα αντικρίζει συντροφιά με τον άνθρωπο, που η παρουσία του δίπλα του δίνει όνομα σε καθετί όμορφο που αντικρίζει το βλέμμα.
Ο έρωτας γίνεται χαμόγελο, αγκαλιά και χάδι την κάθε στιγμή. Γίνεται πάθος και πόθος σε κάθε άγγιγμα. Οι στιγμές του είναι απρόβλεπτες και οι εκφράσεις του δίχως όρια.
Και σήμερα, τον περιμένουν να φορέσει τα καλά του ρούχα, να ανταλλάξει τα δώρα του και να δηλώσει την παρουσία του στους άλλους γύρω του. Λες και το έχει ανάγκη. Λες κι αυτό το παραμύθι θα τον κάνει να αναγεννηθεί, αν έχει σβήσει ή να φουντώσει, αν δεν υπάρχει καν η σπίθα. Ο έρωτας δε χρειάζεται να δηλώσει σε κανέναν την παρουσία του. Είναι αυτότροφος. Ούτε χρειάζεται να πείσει κανέναν για την ύπαρξή του.
Σήμερα οι ερωτευμένοι θα κλειστούν στον δικό τους κόσμο για να απολαύσουν το πάθος και να χορτάσουν τη λαχτάρα τους για τον άλλον. Δε θα στριμωχτούν σε κολλητά τραπέζια συντροφιά με άλλους. Δε θα κραυγάσουν τον έρωτά τους δημόσια και επιφανειακά. Δε θα αρκεστούν σε αποστασιοποιημένα βλέμματα και αγγίγματα, γιατί έτσι προβλέπεται να συμπεριφερθούν δημόσια. Ένα ποτήρι κρασί και ένας μικρός καναπές θα χωρέσει το μικρό τους σύμπαν. Μια μικρή καμαρούλα γεμάτη με τον ιδρώτα του έρωτά τους θα είναι η πιο όμορφη γιορτή τους. Μια γιορτή που τη χαίρονται όποτε νιώσουν την ανάγκη.
Γιατί ο έρωτας δεν καλουπώνεται σε κοινωνικές συμβάσεις. Είναι ένας μικρός αντάρτης που αντιστέκεται στα στερεότυπα και ένας μικρός θεός που διεκδικεί καθημερινά την ομορφιά του κόσμου στο βλέμμα του και στην αγκαλιά του.
Της Γεωργίας Ανδριώτου
anapnoes
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.