Δυο τα αστέρια φέτος στον ουρανό πατέρα… μου λείπεις, σ’αγαπώ!!!
Λείπεις… μου λείπεις περισσότερο απο όσο το αντέχω!
Υπολόγιζα στο χρόνο να απαλύνει τον πόνο, να τον κάνει συνήθεια ώστε να μην ενοχλεί τόσο αλλά με πρόδωσε κι’αυτός. Και υπάρχουν κάποια αξημέρωτα βράδια, σαν αυτό απόψε που το φορτίο γίνεται ολο και πιο βαρύ. Αβάσταχτο.
Ίσως φταίει το γεγονός που δεν έκλαψα καθόλου για σένα. Δεν σε θρήνησα οπως σου άξιζε ή όπως το ένοιωθα. Ίσως και να μην πρόλαβα με όσα ακολούθησαν. Σημασία έχει πως δάκρυ δεν έριξα για σένα. Να ξεσπάσω, να καταλαγιάσει κάπως και να μείνουν μόνο οι καλές αναμνήσεις. Βλέπεις πάντα ξεσπούσαν, άδειαζαν οι άλλοι και εγώ εκεί. Να είμαι το στηριγμά τους, το αποκούμπι τους, η παρηγοριά τους.
Η μάνα κατέρρευσε. Δεν θα μπορούσε άλλωστε να είναι αλλιώς. Ακόμα το παλεύει. Στις πέντε κουβέντες που θα πει οι τέσσερις αφορούν εσένα. Και με εκνευρίζει ώρες ώρες γιατί δεν έχει αφήσει τίποτα ανείπωτο. Τίποτα που να πω εγώ. Κάνω τον κλόουν καθέ φορά για να ξεχαστεί και τα μαζεύω όλα μέσα μου γιατί απλά δεν εχω κάπου να τα πω ή τα έχει προλάβει όλα εκείνη.
Κάπου κάπου μάλιστα μου κάνει παράπονα για σένα. Που δεν είδε ένα δάκρυ ποτέ να κυλάει απο τα μάτια μου. Που δεν έρχομαι εκεί! Τόσο ψυχρή έγινες; μου είπε! Άντε τώρα να της εξηγήσεις οτι και να θες δεν σε αφήνει αυτή, δεν την προλαβαίνεις βρε αδερφέ!!
Ίσως για αυτό δεν έρχομαι εκεί.. και όσες φορές ήρθα, με το ζόρι για να μην στεναχωρεθεί η μάνα ή να γλιτώσω την γκρίνια της, δεν ένιωσα τίποτα. Ένα λευκό κρύο μάρμαρο και η πορσελάνινη φωτογραφία σου. Και είσαι τόσο κούκλος σε εκείνη την φωτογραφία. Σαν τους παλιούς σταρ του Χόλιγουντ!
Κι όμως, είτε τα δικά σου λουλούδια ποτίζω είτε του διπλανού σου το ίδιο συναίσθημα. Ένα κενό. Ασε που μου φαίνεται αφύσικο που η μάνα κλαίει κατευθείαν. Ούτε παραγγελία κάθε φορά. Και κόβω βόλτες κάνοντας τσιγάρο και ψυχοπλακώνομαι βλέποντας όλο περισσότερους νέους και νέες δίπλα σου και φεύγω απο κει με περισσότερη θλίψη. Για αυτό και δεν ξανάρθα. Για μένα δεν είσαι εκεί…
Και σε άφηνω πάντα στην άκρη. Να λογαριαστούμε οι δυό μας κάποια άλλη στιγμή. Μήπως θα άλλαζε κάτι? Η απώλεια σου, το κενό που άφησες δεν αλλάζει όσα κλαματα και αν ρίξω.
Θέλω να σου πω πως δεν έχω ξανακάνει όσα συνηθίζαμε να κάνουμε παρέα. Τάβλι δεν έχω ξαναπαίξει απο τότε που έφυγες. Σταυρόλεξο, στις διακοπές, ένα έπιασα στα χέρια μου και μου κακοφάνηκε που δεν σε είχα εκεί να ρωτήσω το εφτά καθέτως. Θυμήθηκα πόσο καλός ήσουν και που αναρωτιόμασταν όλοι γιατι συνεχίζεις με μανία να αγοράζεις τόμους και τόμους ενω τα έχεις λύσει, τα ξέρεις όλα! Ποια ικανοποίηση άραγε να σου έδινε? Πάντα ήθελα να στο ρωτησω και τελικά δεν πρόλαβα!
Μου συμβαίνουν διάφορα. Άσχημα, καλά και κυρίως αστεία. Είσαι ο πρώτος που θέλω να τα μοιραστω αλλά δεν είσαι εδώ. Να σου πω πως φέτος κλείνοντας τα 39 εντόπισα τρείς άσπρες τρίχες στα μαλλιά μου. Αν και μεταξύ μας απορώ πως τόσα χρόνια δεν άσπρισα ολόκληρη!!!Θα γελούσες αν έβλεπες που! Στους κροτάφους! Γοητεία θα μου έλεγες για να με καθησυχάσεις αν και ξερεις οτι αυτό ισχυει μόνο για τους αντρες!
Έφτιαξα και μουσακά! Και μάντεψε. Καλύτερος απο της μαμάς! Και ξέρεις πως είναι ο μουσακάς της πολυαγαπημένης σου. Τον είχε βάλει πολύ ψηλά τον πήχη! Πάρολα αυτά τα κατάφερα. Αλλά πήρα μισή χαρά γιατί εσύ δεν ήσουν εδω να τον δοκιμάσεις. Μόνο τις ταινίες με τον Κωνσταντάρα και τον Ζίκο αντέχω να δω και πάλι παρέα μαζί με τις μικρές! Ποτέ μόνη μου.
Απο τότε που έφυγες μισή χαρά παίρνω και ας μάθω τα καλύτερα νέα, ας μας συμβεί οτι πιο καλό. Το συναίσθημα ίδιο. Χαρά και θλίψη ταυτόχρονα! Η αλήθεια είναι πως το διαχειρίζομαι κάπως παράξενα. Είναι στιγμές που σε σκέφτομαι συνέχεια και αναγκάζομαι να καταπιάνομαι με πολλά για να σε ξεχνώ. Οταν τελικά το καταφέρνω πανικοβάλλομαι. Νοιώθω τύψεις γιατί φοβάμαι μήπως ξεχάσω την μορφή σου, το γέλιο σου, την φωνή σου και στροβιλίζω το μυαλό μου ξανά σε σένα.
Άλλαξα πατέρα… αναγκάστηκα όμως να το κάνω για να συνεχίσω να ζω χωρίς εσένα. Εύχομαι μόνο να είσαι περηφάνος για αυτό το καινούριο που ξαναγεννήθηκε. Τέλεια δεν είμαι και δεν με νοιάζει διόλου κιόλας. Θυμάσαι τι μου έλεγες; Να μην καταπιέζομαι και να μην κάνω στους άλλους οτι δεν θέλω να μου κάνουν. Πορεύομαι με τις συμβουλές σου αν και κάνω λαθη. Λάθη όμως που φροντίζω οι επιπτώσεις τους να επιστρέφουν μόνο σε μένα.
Συμβιβάστηκα προσωρινά με την απωλειά σου. Σε χάραξα στο χέρι μου, σε έκανα γλάστρα βασιλικό να σε ποτίζω κάθε μέρα, σε ψάχνω κάθε βράδυ στον ουρανό.
Αν επιθυμείς κάτι πολύ και δεν μπορείς τώρα να το αποκτήσεις ή αν αγαπάς κάτι με όλη σου την ψυχή, το έχασες και δεν θα το ξαναέχεις ποτέ σου, κάντο αστέρι στον ουρανό μου έλεγες για να μην σου λείπει. Και σε έκανα πατέρα. Το πιο λαμπρό αστέρι στον ουράνο μας κάθε βράδυ. Ακόμα και με συννεφιά εγω πάντοτε σε βρίσκω. Το βόρειο Σέλας μου, ο καθοδηγητής μου απο κει ψηλά…
Αν υπάρχεις κάπου στο απέραντο σύμπαν είμαι σίγουρη οτι οι ψυχές μας κάποτε θα ξανασυναντηθούν.
Πρός το παρόν έχουμε το ραντεβού μας κάθε βράδυ με ένα τσιγάρο στο χέρι, με τις μουσικές μας για να σου εξομολογούμε αυτά που συμβαίνουν χωρίς εσένα…
Δυο τα αστέρια φέτος στον ουρανό πατέρα… μου λείπεις, σ’αγαπώ!!!
Υπολόγιζα στο χρόνο να απαλύνει τον πόνο, να τον κάνει συνήθεια ώστε να μην ενοχλεί τόσο αλλά με πρόδωσε κι’αυτός. Και υπάρχουν κάποια αξημέρωτα βράδια, σαν αυτό απόψε που το φορτίο γίνεται ολο και πιο βαρύ. Αβάσταχτο.
Ίσως φταίει το γεγονός που δεν έκλαψα καθόλου για σένα. Δεν σε θρήνησα οπως σου άξιζε ή όπως το ένοιωθα. Ίσως και να μην πρόλαβα με όσα ακολούθησαν. Σημασία έχει πως δάκρυ δεν έριξα για σένα. Να ξεσπάσω, να καταλαγιάσει κάπως και να μείνουν μόνο οι καλές αναμνήσεις. Βλέπεις πάντα ξεσπούσαν, άδειαζαν οι άλλοι και εγώ εκεί. Να είμαι το στηριγμά τους, το αποκούμπι τους, η παρηγοριά τους.
Η μάνα κατέρρευσε. Δεν θα μπορούσε άλλωστε να είναι αλλιώς. Ακόμα το παλεύει. Στις πέντε κουβέντες που θα πει οι τέσσερις αφορούν εσένα. Και με εκνευρίζει ώρες ώρες γιατί δεν έχει αφήσει τίποτα ανείπωτο. Τίποτα που να πω εγώ. Κάνω τον κλόουν καθέ φορά για να ξεχαστεί και τα μαζεύω όλα μέσα μου γιατί απλά δεν εχω κάπου να τα πω ή τα έχει προλάβει όλα εκείνη.
Κάπου κάπου μάλιστα μου κάνει παράπονα για σένα. Που δεν είδε ένα δάκρυ ποτέ να κυλάει απο τα μάτια μου. Που δεν έρχομαι εκεί! Τόσο ψυχρή έγινες; μου είπε! Άντε τώρα να της εξηγήσεις οτι και να θες δεν σε αφήνει αυτή, δεν την προλαβαίνεις βρε αδερφέ!!
Ίσως για αυτό δεν έρχομαι εκεί.. και όσες φορές ήρθα, με το ζόρι για να μην στεναχωρεθεί η μάνα ή να γλιτώσω την γκρίνια της, δεν ένιωσα τίποτα. Ένα λευκό κρύο μάρμαρο και η πορσελάνινη φωτογραφία σου. Και είσαι τόσο κούκλος σε εκείνη την φωτογραφία. Σαν τους παλιούς σταρ του Χόλιγουντ!
Κι όμως, είτε τα δικά σου λουλούδια ποτίζω είτε του διπλανού σου το ίδιο συναίσθημα. Ένα κενό. Ασε που μου φαίνεται αφύσικο που η μάνα κλαίει κατευθείαν. Ούτε παραγγελία κάθε φορά. Και κόβω βόλτες κάνοντας τσιγάρο και ψυχοπλακώνομαι βλέποντας όλο περισσότερους νέους και νέες δίπλα σου και φεύγω απο κει με περισσότερη θλίψη. Για αυτό και δεν ξανάρθα. Για μένα δεν είσαι εκεί…
Και σε άφηνω πάντα στην άκρη. Να λογαριαστούμε οι δυό μας κάποια άλλη στιγμή. Μήπως θα άλλαζε κάτι? Η απώλεια σου, το κενό που άφησες δεν αλλάζει όσα κλαματα και αν ρίξω.
Θέλω να σου πω πως δεν έχω ξανακάνει όσα συνηθίζαμε να κάνουμε παρέα. Τάβλι δεν έχω ξαναπαίξει απο τότε που έφυγες. Σταυρόλεξο, στις διακοπές, ένα έπιασα στα χέρια μου και μου κακοφάνηκε που δεν σε είχα εκεί να ρωτήσω το εφτά καθέτως. Θυμήθηκα πόσο καλός ήσουν και που αναρωτιόμασταν όλοι γιατι συνεχίζεις με μανία να αγοράζεις τόμους και τόμους ενω τα έχεις λύσει, τα ξέρεις όλα! Ποια ικανοποίηση άραγε να σου έδινε? Πάντα ήθελα να στο ρωτησω και τελικά δεν πρόλαβα!
Μου συμβαίνουν διάφορα. Άσχημα, καλά και κυρίως αστεία. Είσαι ο πρώτος που θέλω να τα μοιραστω αλλά δεν είσαι εδώ. Να σου πω πως φέτος κλείνοντας τα 39 εντόπισα τρείς άσπρες τρίχες στα μαλλιά μου. Αν και μεταξύ μας απορώ πως τόσα χρόνια δεν άσπρισα ολόκληρη!!!Θα γελούσες αν έβλεπες που! Στους κροτάφους! Γοητεία θα μου έλεγες για να με καθησυχάσεις αν και ξερεις οτι αυτό ισχυει μόνο για τους αντρες!
Έφτιαξα και μουσακά! Και μάντεψε. Καλύτερος απο της μαμάς! Και ξέρεις πως είναι ο μουσακάς της πολυαγαπημένης σου. Τον είχε βάλει πολύ ψηλά τον πήχη! Πάρολα αυτά τα κατάφερα. Αλλά πήρα μισή χαρά γιατί εσύ δεν ήσουν εδω να τον δοκιμάσεις. Μόνο τις ταινίες με τον Κωνσταντάρα και τον Ζίκο αντέχω να δω και πάλι παρέα μαζί με τις μικρές! Ποτέ μόνη μου.
Απο τότε που έφυγες μισή χαρά παίρνω και ας μάθω τα καλύτερα νέα, ας μας συμβεί οτι πιο καλό. Το συναίσθημα ίδιο. Χαρά και θλίψη ταυτόχρονα! Η αλήθεια είναι πως το διαχειρίζομαι κάπως παράξενα. Είναι στιγμές που σε σκέφτομαι συνέχεια και αναγκάζομαι να καταπιάνομαι με πολλά για να σε ξεχνώ. Οταν τελικά το καταφέρνω πανικοβάλλομαι. Νοιώθω τύψεις γιατί φοβάμαι μήπως ξεχάσω την μορφή σου, το γέλιο σου, την φωνή σου και στροβιλίζω το μυαλό μου ξανά σε σένα.
Άλλαξα πατέρα… αναγκάστηκα όμως να το κάνω για να συνεχίσω να ζω χωρίς εσένα. Εύχομαι μόνο να είσαι περηφάνος για αυτό το καινούριο που ξαναγεννήθηκε. Τέλεια δεν είμαι και δεν με νοιάζει διόλου κιόλας. Θυμάσαι τι μου έλεγες; Να μην καταπιέζομαι και να μην κάνω στους άλλους οτι δεν θέλω να μου κάνουν. Πορεύομαι με τις συμβουλές σου αν και κάνω λαθη. Λάθη όμως που φροντίζω οι επιπτώσεις τους να επιστρέφουν μόνο σε μένα.
Συμβιβάστηκα προσωρινά με την απωλειά σου. Σε χάραξα στο χέρι μου, σε έκανα γλάστρα βασιλικό να σε ποτίζω κάθε μέρα, σε ψάχνω κάθε βράδυ στον ουρανό.
Αν επιθυμείς κάτι πολύ και δεν μπορείς τώρα να το αποκτήσεις ή αν αγαπάς κάτι με όλη σου την ψυχή, το έχασες και δεν θα το ξαναέχεις ποτέ σου, κάντο αστέρι στον ουρανό μου έλεγες για να μην σου λείπει. Και σε έκανα πατέρα. Το πιο λαμπρό αστέρι στον ουράνο μας κάθε βράδυ. Ακόμα και με συννεφιά εγω πάντοτε σε βρίσκω. Το βόρειο Σέλας μου, ο καθοδηγητής μου απο κει ψηλά…
Αν υπάρχεις κάπου στο απέραντο σύμπαν είμαι σίγουρη οτι οι ψυχές μας κάποτε θα ξανασυναντηθούν.
Πρός το παρόν έχουμε το ραντεβού μας κάθε βράδυ με ένα τσιγάρο στο χέρι, με τις μουσικές μας για να σου εξομολογούμε αυτά που συμβαίνουν χωρίς εσένα…
Δυο τα αστέρια φέτος στον ουρανό πατέρα… μου λείπεις, σ’αγαπώ!!!
Nancy Karela
thessalonikiartsandculture
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.