και το αύριο σου κρύβεται πονηρά στην αντίπερα γωνία.
Την είδα πάλι να στριμώχνεται σε κόκκινα φορέματα και εσώρουχα ειδυλλιακής βιτρίνας, που πέρασε προχθές. Τα ταίριαζε πάντα ασορτί με το κόκκινο κραγιόν που προμηθευόταν σε ποικίλες αποχρώσεις έρωτα και πάθους. Το ίδιο κραγιόν που άφηνε πάνω του ξέπνοα φιλιά και σημάδια στα πουκάμισα. Πουκάμισα που διάλεγε με προσοχή σε κάθε επέτειο, μη τυχόν και δε τονίζουν το έντονο εκείνο φως των ματιών του. Αυτό είναι που δε μπορούσε να καταλάβει πιότερο από όλα τα άλλα… πως μάτια τόσο φωτεινά και όμορφα αποκρύβουν όλα τα πιθανά σκοτάδια μιας ψυχής;
Μάζεψε το δώρο με ευλάβεια από το πάτωμα και γύρισε να αντικρίσει, ακόμη μία φορά πριν αποχωρήσει, τον καθρέπτη! Τι γλώσσα να επέλεγε να ντύσει και απόψε τις λέξεις της; Έρμαιο στα χέρια του χρόνου και της συνήθειας. «Που θα πάμε για φαγητό;» «Όπου πάμε πάντα».
«Θα μου πάρεις τουλίπες, που τόσο μου αρέσουν, μάτια μου;» «Άρχισες πάλι τα σαχλά σου». Έρωτας… μικρές ανάσες φωτός που σε οδηγούν σε μεγαλύτερα σκοτάδια απομόνωσης. Δεν της άρεσε να λογαριάζεται με το χθες, μα σαν το χθες τους φάνταζε πιο όμορφο από το σήμερα, ντυνόταν λησμονιά στις μέρες και τις νύχτες της. Αναστέναζε εκείνη κόντρα στα σεντόνια, που μύριζαν απορρυπαντικό λεβάντα και όχι τις κοφτές ανάσες του ασθενικού πια έρωτα τους. Τι απόχρωση παίρνει το κενό σαν βαφτίζεται δικό σου; Πως ξεστομίζεις λέξεις ιερές σαν το «σ’αγαπώ», σε χέρια που αγκάλιασες με ψέμα λερωμένο στις παλάμες; Ντροπή σε αυτούς που τάζουν όνειρα και τα στερούν σε νύκτες. Ντροπή και σε εκείνους, που δέχονται τις ήττες μαζεμένες στη σειρά. Μα σαν σου μάθαν πως ο έρωτας είναι παραχώρηση με τι επιλογή στο τέλος πραγματικά παραμένεις; Δε σου χωράς και δε σου ανήκεις πια…
Έρμαιο στα χέρια αφύλακτο εκείνου που αγαπάς, τιμόνι του η ζωή σου. Ο έρωτας όμως μάτια μου δε χωρά ζώνες ασφαλείας και ταχύτητα στην πρώτη. Ο έρωτας είναι ανοιχτό παράθυρο στην εθνική με 200 και Λαυρέντη στο ραδιόφωνο. Ο έρωτας είναι αγκαλιές και άρωμα τουλίπας κάθε μέρα. Είναι οι κυριακάτικες αλητείες στο πάρκο και παγωτό στο καταχείμωνο. Είναι η κουβέρτα που θα σε σκεπάσει ευλαβικά σαν σε βρήκε αποκοιμισμένο στο σαλόνι και τα μπουμπουνητά που σκέπασαν τις ανάσες σας τα βροχερά απογεύματα που περάσατε αγκαλιά στο κρεβάτι, υμνώντας τον έρωτα σας. Το χρειαζόταν αυτό…
Χρειάζεται καμιά φορά να φτάσει εκείνος ο κόμπος στο κτένι. Να διδαχθείς έρωτας τι δεν είναι, πριν οδηγηθείς πραγματικά σε όλα όσα είναι… και σαν αποχωρείς, να μη παίρνεις τίποτα για το τέλος μαζί σου!
Ούτε αναμνήσεις για τον δρόμο, ούτε μισοτελειωμένες κουβέντες και κουτάκια με σοκολατάκια σε σχήματα καρδιάς. Σαν φεύγεις, να φεύγεις με το κεφάλι στραμμένο στον ουρανό, δίχως να καταριέσαι άστρα και φεγγάρια. Μα να θυμάσαι το απέραντο γαλάζιο και πόσα εκείνο κρύβει πολλά υποσχόμενο στο μέλλον. Να φεύγεις «μεγάλος» για να μικρύνεις αργότερα μέσα σε χέρια γνήσια και αντρικά. Με τις παλάμες στραμμένες στα μάτια, καθαρές όπως και το βλέμμα του σαν σε κοιτά… Να φεύγεις, για να έχεις κάπου να φτάσεις, αν μένεις στάσιμος πως καρτερείς το παραπέρα; Και να αποχωρείς δίχως να νοσταλγείς περασμένους άγιους Βαλεντίνους στη γωνία. Το χθες πέρασε και σε ξεπέρασε κοριτσάκι, το σήμερα σε υποδέχεται… και το αύριο σου κρύβεται πονηρά στην αντίπερα γωνία.
Ντύσου γιορτινά μέσα σου. Φόρεσε κόκκινο στις ανασφάλειες σου και επέλεξε εκείνες τις υπερβολικά ψηλές γόβες κρυμμένες στο κουτάκι, για το αποψινό σου ραντεβού. Χόρεψε ταγκό τα όνειρα σου σαν πρώτα και βάψου σε τόνους ευτυχίας στα μάγουλα. Κόκκινα σαν τουλίπες να είναι όλα γύρω σου, όχι όμως μόνο μια φορά το χρόνο. Να γιορτάζεις την ολοκλήρωση δύο σωμάτων που από ατελή μισά γίνονται στην ένωση τους τέλειο ένα. Και φύλαξε το κόκκινο σου φόρεμα καλοραμμένο στη ντουλάπα για μάτια φωτεινά, όχι λόγω εντυπωσιακής απόχρωσης στο βλέμμα, μα γιατί τα όνειρα σας συναντήθηκαν στη πρώτη εκείνη επαφή που όρισες δική σας.
Ο έρωτας μάτια μου μη ξεχνάς, πως είναι μία μεγάλη συνεχόμενη γιορτή εντός μας… Φρόντισε οι προσκλήσεις στη χαρά σου να είναι μετρημένες και παραδομένες σε χέρια ασφαλή μα και σωστά!
Αγγελική – Λυριάννα Χατζηρήγα
kissmygrass
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.