Παίξτε! Φωνάξτε! Τραγουδήστε! Χορέψτε! Απολαύστε! Γελάστε!
Κάποτε σε έναν τσακωμό μου είχαν πει ότι φέρθηκα παιδιάστικα! Το σκέφτηκα και είχαν δίκιο! Όμως είχα συμπεριφερθεί ακριβώς όπως ένιωθα και δεν το είχα παίξει κουλ ενώ δεν ήμουν!! Δεν είχα προσποιηθεί ούτε και κρυφτεί, ακριβώς όπως θα έκανε και ένα παιδί!
Αυτή είναι άλλωστε και η διαφορά του από έναν ενήλικα! Τα παιδια λειτουργούν ενστικτωδώς, χωρίς “πρέπει” και κανόνες! Χωρίς εγωισμούς! Δεν έχουν μάθει να πηγαίνουν σύμφωνα με αυτά, παρά μόνο με τα θέλω τους! Αυτό αλλάζει καθώς μεγαλώνουμε… Αλλάζει γιατί σκεφτόμαστε περισσότερο. Αντιδρούμε λιγότερο αυθόρμητα και περισσότερο βάση των “πρέπει” μας, των ορίων που θέτουμε, των ταμπελών που χρησιμοποιούμε!
Ένα παιδί δε θα ντραπεί να ρωτήσει κάτι ή να πει! Δε θα το σκεφτεί δύο και τρεις φορές πριν αντιδράσει! Δε θα χαραμίσει το χρόνο του με “πρέπει” και “δεν πρέπει”! Αυτή είναι άλλωστε και η μαγεία που κρύβει! Ένα παιδί ζει και απολαμβάνει! Απολαμβάνει ό,τι και να κάνει!
Και όλοι έχουμε υπάρξει παιδιά! Όλοι έχουμε ζήσει έτσι… Και τότε γιατί μεγαλώνοντας τα ξεχνάμε, προτάσσοντας τις ανασφάλειες και τα κόμπλεξ μας;
Σκεφτείτε λίγο σαν παιδιά, ενεργείστε όπως αυτά! Χρησιμοποιείστε τη φαντασία σας! Παίξτε! Φωνάξτε! Τραγουδήστε! Χορέψτε! Απολαύστε! Γελάστε! Σκεφτείτε με βάση τα θέλω σας, αφήνοντας απ’έξω πρέπει και εγωισμούς! Προσπαθήστε έστω και μία φορά να λειτουργήσετε σύμφωνα με αυτά!
Αναρωτηθείτε πόσο θα κρατούσε σε ένα παιδί, η “κακία” και τα μούτρα; Και πόσες φορές θα σας πει ότι σας αγαπάει και θα ρωτήσει αν το αγαπάτε κι εσείς; Έτσι αυθόρμητα… χωρίς να το αναλύσει και να το πολυσκεφτεί, απλά επειδή ένιωσε την ανάγκη να εκφραστεί. Πόσο εύκολα θα ζητήσει συγνώμη, αν του εξηγήσετε το λάθος του και το καταλάβει; Πόσο εύκολα θα πει πως δε θα το ξανακάνει και θα το εννοεί!
Και ναι τα παιδιά είναι ανώριμα… Μπορεί να κρύβεται μέσα σε όλα αυτά ένα είδος ανωριμότητας! Είδα όμως και τους ώριμους ενήλικες… που κρίνουν ευκολότερα από το να ζητήσουν συγνώμη, δεν υπολογίζουν τον συνάνθρωπό τους, επαναλαμβάνουν ξανά και ξανά τα ίδια λάθη, βλέπουν τον εγωισμό και τις καμπούρες των άλλων και ποτέ τα δικά τους, δεν σέβονται και δεν εκτιμάνε!
Σε αυτόν τον κόσμο τελικά, μας έφαγε η πολλή “σοβαρότητα”!! Μας έφαγε το ότι μεγαλώσαμε και αλλάξαμε μυαλά, ξεχνώντας πως νιώθαμε όταν ήμασταν παιδιά!
Αυτή είναι άλλωστε και η διαφορά του από έναν ενήλικα! Τα παιδια λειτουργούν ενστικτωδώς, χωρίς “πρέπει” και κανόνες! Χωρίς εγωισμούς! Δεν έχουν μάθει να πηγαίνουν σύμφωνα με αυτά, παρά μόνο με τα θέλω τους! Αυτό αλλάζει καθώς μεγαλώνουμε… Αλλάζει γιατί σκεφτόμαστε περισσότερο. Αντιδρούμε λιγότερο αυθόρμητα και περισσότερο βάση των “πρέπει” μας, των ορίων που θέτουμε, των ταμπελών που χρησιμοποιούμε!
Ένα παιδί δε θα ντραπεί να ρωτήσει κάτι ή να πει! Δε θα το σκεφτεί δύο και τρεις φορές πριν αντιδράσει! Δε θα χαραμίσει το χρόνο του με “πρέπει” και “δεν πρέπει”! Αυτή είναι άλλωστε και η μαγεία που κρύβει! Ένα παιδί ζει και απολαμβάνει! Απολαμβάνει ό,τι και να κάνει!
Και όλοι έχουμε υπάρξει παιδιά! Όλοι έχουμε ζήσει έτσι… Και τότε γιατί μεγαλώνοντας τα ξεχνάμε, προτάσσοντας τις ανασφάλειες και τα κόμπλεξ μας;
Σκεφτείτε λίγο σαν παιδιά, ενεργείστε όπως αυτά! Χρησιμοποιείστε τη φαντασία σας! Παίξτε! Φωνάξτε! Τραγουδήστε! Χορέψτε! Απολαύστε! Γελάστε! Σκεφτείτε με βάση τα θέλω σας, αφήνοντας απ’έξω πρέπει και εγωισμούς! Προσπαθήστε έστω και μία φορά να λειτουργήσετε σύμφωνα με αυτά!
Αναρωτηθείτε πόσο θα κρατούσε σε ένα παιδί, η “κακία” και τα μούτρα; Και πόσες φορές θα σας πει ότι σας αγαπάει και θα ρωτήσει αν το αγαπάτε κι εσείς; Έτσι αυθόρμητα… χωρίς να το αναλύσει και να το πολυσκεφτεί, απλά επειδή ένιωσε την ανάγκη να εκφραστεί. Πόσο εύκολα θα ζητήσει συγνώμη, αν του εξηγήσετε το λάθος του και το καταλάβει; Πόσο εύκολα θα πει πως δε θα το ξανακάνει και θα το εννοεί!
Και ναι τα παιδιά είναι ανώριμα… Μπορεί να κρύβεται μέσα σε όλα αυτά ένα είδος ανωριμότητας! Είδα όμως και τους ώριμους ενήλικες… που κρίνουν ευκολότερα από το να ζητήσουν συγνώμη, δεν υπολογίζουν τον συνάνθρωπό τους, επαναλαμβάνουν ξανά και ξανά τα ίδια λάθη, βλέπουν τον εγωισμό και τις καμπούρες των άλλων και ποτέ τα δικά τους, δεν σέβονται και δεν εκτιμάνε!
Σε αυτόν τον κόσμο τελικά, μας έφαγε η πολλή “σοβαρότητα”!! Μας έφαγε το ότι μεγαλώσαμε και αλλάξαμε μυαλά, ξεχνώντας πως νιώθαμε όταν ήμασταν παιδιά!
Της Ελένης Αλεξανδροπούλου
readmebyeleni
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.