Μερικές φορές, η Ιστορία αποδεικνύει πως αξίζει τον κόπο.
Έφυγε.
Σε άφησε.
Κλαις, χτυπιέσαι, δεν έχεις όρεξη να κάνεις όλα που περιλάμβανε η καθημερινότητά σου.
Χώρια που όλα στον θυμίζουν ή στη θυμίζουν. Μπείτε ο καθένας στην ανάλογη θέση και πιάστε τον ρόλο που σας αναλογεί, τέλος πάντων. Μα, όλα εγώ πια;
Η καθημερινότητά σου αλλάζει άρδην. Από εκεί που ήσασταν δύο σαν ένας, βρίσκεσαι μόνος να θρηνείς. Ιδίως, όταν η επιλογή δεν είναι δική σου.
Καθώς περνούν οι μέρες και νιώθεις πως θα την πάθεις την κατάθλιψη, ενώ ανακυκλώνεις μέσα σου τις στιγμές σας σαν υπέροχες-ακόμα κι αν τελικά δεν ήταν- ένα πρωινό σκάει εκείνο το τηλεφώνημα που τόσο είχες ονειρευτεί όλον αυτόν τον καιρό που είστε χωριστά.
Και δεν είναι μόνο πως σκάει από το πουθενά, είναι και που ακούς όλα όσα ήλπιζες να ακούσεις.
Το είχες φανταστεί να συμβαίνει, το είχες γράψει καμιά εκατοσταριά φορές σαν σενάριο κινηματογραφικής ταινίας και κοίτα, τώρα συμβαίνει.
Και τώρα, τι;Τι, τι;
Τώρα αρχίζουν τα αληθινά δύσκολα, τα μεγάλα ζόρια.
Εσύ, ο πληγωμένος, ο προδομένος, ο μόνος, έχει μια ευκαιρία στη ζωή σου να έχεις πίσω τον άνθρωπο που σε πλήγωσε ή να του ανταποδώσεις την απόρριψη.
Κάπως έτσι, ξεκινούν μεγάλες κουβέντες, ολονύχτιες μη σας πω, μεταξύ φίλων για το πώς πρέπει να συμπεριφερθεί κάποιος σε τέτοιες περιπτώσεις.
Μια μέρα ένας φίλος συμβούλεψε φίλη σε ανάλογη περίπτωση να τον ‘εκτελέσει’, δηλαδή να του ψήσει το ψάρι στα χείλη.
Μια άλλη να τον παρατήσει επί τόπου λέγοντας πως οι δεύτερες ευκαιρίες είναι καμένες από χέρι, αφού οι άνθρωποι δείχνουν από την πρώτη στιγμή τι είναι.
Βέβαια, υπάρχει πάντα και εκείνη η τρίτη άποψη που μιλάει για συγχώρεση.
Μου αρέσει αυτή η βερσιόν, ομολογώ.
Εντάξει, όχι πάντα.
Δεν θεωρώ πως οι άνθρωποι έχουμε τη δύναμη να συγχωρέσουμε τα πάντα. Υπάρχουν πράγματα που για τον καθένα από εμάς σηματοδοτούν όρια. Για άλλον το όριο είναι ο τζόγος, για άλλον η απιστία. Πάντως, κάτι είναι.
Όμως, στη ζωή όλα είναι ανθρώπινα ή όπως λέει μια φίλη, φτιαγμένα για τους ανθρώπους.
Οι άνθρωποι κάνουν λάθη και πληρώνουν τις συνέπειες.
Πολλές φορές μετανιώνουν και προσπαθούν να επανορθώσουν.
Άλλες πάλι, τα θαλασσώσουν ξανά.
Τι έχει τελικά σημασία;
Μήπως η πρόθεση;
Το ταξίδι προς έναν άγνωστο προορισμό που λέγεται άλλος άνθρωπος;
Όπως και να ‘χει, αν η καρδούλα σας το ορίζει, συγχωρέστε τον άνθρωπό σας όσο κι αν σας πλήγωσε.
Δώστε του μια δεύτερη ευκαιρία.
Μερικές φορές, η Ιστορία αποδεικνύει πως αξίζει τον κόπο.
Νατάσα Γκουτζικίδου
kissmygrass
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.