Έλα να ερωτευτούμε χαρούμενα

Ο έρωτας δεν είναι ποτέ λάθος...

Άνθρωποι εθισμένοι στον πόνο και στο δάκρυ!

Με κλάμα γεννιόμαστε και αυτή την στιγμή την γιορτάζουμε εμμονικά κάθε χρόνο!

Το πρώτο μας κλάμα να κάνουμε γιορτή!

Μάνα, πες μου πότε χαμογέλασα πρώτη φορά να κάνω γενέθλια χαράς!

Μάνα κουράστηκα να πιστεύω σε κρυστάλλινα γοβάκια και πρίγκιπες!

Μια μπότα δερμάτινη και ένα «λάθος αγόρι» είναι το σωστό για μένα!

Ένας έρωτας που μου φορά ένα φωτεινό χαμόγελο και κλείνουμε ραντεβού σε τραγούδια χαράς και όχι σε μεθύσια πόνου με μοιρολόγια!

Ναι ξέρω… Οι άνθρωποι τον αγαπούν τον πόνο,  τον αποζητούν, τον τραβά ο  οργανισμός τους και για να τον απενοχοποιήσουν τον βάφτισαν  έρωτα με ξύλινο σταυρουδάκι και νερό θαλασσινό.

Τέτοιον έρωτα δεν τον θέλω, να χαρείς! Εγώ τον «αλήτη» αυτόν που σουλατσάρει στις καρδιές μας μόνο σαν  γιορτή, χαρά και πανηγύρι τον καλωσορίζω .

Εγώ τον έρωτα να μοιάζει με μια γύρα στον μεγάλο τροχό του λούνα παρκ τον λαχταρώ να ξεπερνώ την υψοφοβία μου στα συναισθήματα τα …ψηλά!

Ο έρωτας ο σωστός, ο ντόμπρος και ο κιμπάρης  έχει χρώμα, είναι γαλάζιος, είναι κόκκινος, είναι μαύρος, είναι πορτοκαλί και ΠΟΤΕ ροζ ή λευκός να τον λεκιάζουν οι ντροπές του πολύχρωμου κόσμου που όλο κάτι έχει να πει!

Άντρες και γυναίκες γύρω μου επιμένουν να τον ντύνουν με λυγμούς και κλάματα, να τον βαφτίζουν σε κολυμπήθρες με αλκοόλ, να τον ξορκίζουν με μάτια μουτζουρωμένα από eyeliner και μαύρους κύκλους και μετά να τον καταριούνται ρίχνοντας πέτρες αναθέματα!

Άντρες και γυναίκες γύρω μου τον προσκαλούν κοντά τους σαν σαδιστή με 50 αποχρώσεις του γκρι και της ντροπής ή σαν παραμύθι – παραμύθιασμα για Happy end την στιγμή που με το ΤΕΛΟΣ θα έπρεπε να ξεκινάνε όλα!

Τι βίτσιο και αυτό!

Σε όλες τις ερωτικές ταινίες, με το παθιασμένο φιλί των πρωταγωνιστών να πέφτουν και οι τίτλοι τέλους!

Όχι αγάπη μου, όχι σκηνοθέτη μου!

Με το φιλί ξεκινάνε όλα!

Όλα αυτά τα μαγικά, που δεν ξέρεις πού θα σε οδηγήσουν, που εγγυήσεις δεν έχουν και ενέχυρο τα όνειρα σου δεν τα ζητούν!

Είναι μυστήρια η σχέση των ανθρώπων-τρένων  με τον πόνο!

Άνθρωποι προορισμένοι για ταξίδια που αγωνιωδώς ψάχνουν ένα σταθμό!

Όχι, όχι να χαρείς… Αν είναι να με σταματήσεις μην έρθεις ποτέ!

Δεν θέλω να βαλτώσουμε με νυσταγμένα «σε αγαπώ» που θα φορούν βαμβακερές πυτζάμες!

Γυμνοί θέλω να είμαστε ταξίδι χαράς!

Άκουσέ με… διάβασέ με, πίστεψέ με, εμένα την τρελή, οι άνθρωποι μένουν ή πάντα επιστρέφουν σε ό,τι τους πληγώνει, αγαπούν ό,τι τους τσακίζει.

Επικαλούνται ως τον μεγάλο έρωτα την μεγαλύτερη καταστροφή τους, αυτόν που κατάφερε να αφήσει τα πιο βαθιά σημάδια, τις πιο κακοφορμισμένες πληγές, αυτόν που τους έσπασε την καρδιά μαζί και τα μούτρα και τον κάνουν βόλτα τα βράδια με ένα μακό μπλουζάκι στην εθνική και καψουροτράγουδα στο φουλ!

Ο έρωτας για αυτούς τους «λογικούς» αισθηματίες τρέφει και τρέφεται απ’ τον ίδιο τον πόνο. Τον συντηρεί δίπλα στο γάλα διαρκείας στο ψυγείο και παράλληλα συντηρείται απ’ αυτόν.

Ο λογικός αυτός βαρετός αστός ερωτευμένος τρέχει πίσω από σχεδόν σχέσεις, σχεδόν έρωτες, σχεδόν συναισθήματα, όπως θα έτρεχε σε έναν πολυδιαφημιζόμενο Μαραθώνιο για τις φωτογραφίες και την εφήμερη δόξα του… τερματισμου!

Γιατί να τρέξω κατοστάρι στον έρωτα αν είναι να τερματίσω;

Να τρέξω σε βράχια και άμμο μόνο αν είναι να ΜΗ φτάσω ποτέ!

Μόνο αν είσαι το αιώνιο συμπαντικό κυνηγητό μου!

Αν με ερωτευθείς μη μου ζητήσεις να αλλάξω!

Τα μάτια μου πράσινα θέλω να μείνουν λιμνοθάλασσες και όχι Betty Daves eyes!

Όχι, οι σχέσεις δεν αλλάζουν ταυτότητα. Δεν σε αλλάζουν, απλά ΖΟΥΝ! Όχι, δεν μπορείς να κάνεις κάποιον να σε ερωτευτεί με το ζόρι και με το «έτσι θέλω» κι όχι δεν μπορείς να καλουπώσεις τον σύντροφο σου, μεταμορφώνοντας τον σε… κάτι άλλο!

ΔΕΝ υπάρχει κάτι άλλο!

ΑΥΤΟ αγάπησες, γιατί το αλλάζεις πες μου;

Όχι δεν έχει Black Friday εκπτώσεις ο έρωτας, να τον βρεις σε προσφορά και σε μέγεθος μικρότερο εαυτού με την προοπτική να κάνεις δίαιτα στα συναισθήματα και να έρθει να… κουμπώσει!

Ακριβός είναι και πολύτιμος!

Θα τον αναγνωρίσεις εύκολα από τα σημάδια που θα σου στείλει το σύμπαν!

Μια καταστροφή, ένα σπάσιμο, μια ρωγμή, μια έκρηξη, την ώρα που γεννιέται, συμβαίνει δίπλα σου ή κάπου στον πλανήτη!

Κάπου είσαι και εσύ σε αυτόν τον πλανήτη και γελάς τώρα που με διαβάζεις!

Γιατί να γελάς θέλω, όταν με ερωτεύεσαι, αγάπη μου!

Μην τους ακούς. Ο Έρωτας δεν είναι φίλος με τον «πόνο».

Με την χαρά κάνει παρέα!

Σταμάτα να γυρεύεις την ευτυχία στο ίδιο μέρος που την έχασες. Σταμάτα να «κολλάς» σε αυτόν που σε έκανε να κλάψεις!

Είναι άρρωστο όλο αυτό κι ο έρωτας είναι ό,τι πιο υγιές υπάρχει σ’ αυτόν τον πλανήτη.

Μη τον ντροπιάζεις τον έρωτα, Νεοέλληνα του μνημονίου σε παρακαλώ!

Πάψε και μην ονομάζεις την καύλα της στιγμής και τα κρεβάτια της μιας βραδιάς ξενέρωτου sex  ή του one night stand, που είναι και της μόδας, έρωτα! Κενές εκσπερματώσεις παντού που αδειάζεις από… υγρά και όχι από  συναίσθημα και ύστερα παραπονιέσαι.

Σταμάτα να τρέχεις πίσω από άδειους ανθρώπους με την ελπίδα να σε γεμίσουν.

Σταμάτα να επαναλαμβάνεις ατάκες από το sex and the city, ότι στο κρεβάτι του θα πέσεις μετά το τρίτο ραντεβού!

Αν είναι να μιλήσουν τα κορμιά ΔΕΝ μιλούν οι Χολιγουντιανές ατάκες !

Δεν υπάρχουν νόμοι στην πεθυμιά!

Ο έρωτας δεν είναι ποτέ λάθος, ΕΣΥ είσαι όμως, όλες τις φορές που θες να ονομάζεις τα λάθη σου, έρωτες για να δικαιολογήσεις  τον εαυτό σου. Τι ΔΕΝ καταλαβαίνεις; Ελα να ερωτευθούμε… ο ερωτας είναι χαρά και εγώ θέλω να είμαστε χαρούμενοι λίγο πριν φύγει αυτό το δίσεκτο 2016!

Αναστασία Κορινθίου

kissmygrass