Άφησέ με να σου παραδοθώ…
Κρατάς τις αποστάσεις μαζί μου.
Αφήνεσαι και κουμπώνεσαι. Δεν ξέρω ποιος φόβος είναι αυτός που κάνει τα αισθήματά σου από τη μια να έλκονται δίπλα μου κι από την άλλη να απωθούνται με ταχύτητα φωτός.
Μη με φοβάσαι, μάτια μου.
Μη με συγκρίνεις με αυτό που σε πόνεσε. Που σε ρήμαξε. Που σε εγκατέλειψε. Δεν είμαι εδώ για να ποδοπατήσω τα αισθήματά σου.
Είμαι εδώ γι’ αυτό που γίνομαι όταν με κρατάς. Για το πώς γίνεσαι εσύ όταν υπάρχεις δίπλα μου. Γι’ αυτήν τη μικρή ευτυχία που τρυπώνει μέσα μας.
Οι λέξεις δεν έχουν καμιά σημασία. Διαβάζω τα μάτια σου κι αυτό μου φτάνει. Οι λέξεις σου ίσως και να ξεφτίσουν αυτή τη φωτιά στο βλέμμα σου. Μη με παλεύεις άλλο. Μη φοβάσαι να αντικρίσεις τα αισθήματά σου. Πίστεψε στα δικά μου. Και γίνε το τώρα και το σήμερα στη ζωή μου. Κι άφησέ με να παγώσω εγώ τον χρόνο και τον φόβο στη δική σου ζωή.
Ας αφήσουμε τις καρδιές μας να αγαπηθούν. Ας τις αφήσουμε να μάθουν να υπάρχουν η μια δίπλα στην άλλη. Αγγίζοντας τρυφερά η μια τις πληγές της άλλης. Έχουν ήδη κουραστεί να πολεμούν το χτες. Άσε την καρδιά σου ελεύθερη από τη φυλακή του φόβου σου να συναντήσει τη δική μου.
Άφησέ με να σου παραδοθώ…
Αφήνεσαι και κουμπώνεσαι. Δεν ξέρω ποιος φόβος είναι αυτός που κάνει τα αισθήματά σου από τη μια να έλκονται δίπλα μου κι από την άλλη να απωθούνται με ταχύτητα φωτός.
Μη με φοβάσαι, μάτια μου.
Μη με συγκρίνεις με αυτό που σε πόνεσε. Που σε ρήμαξε. Που σε εγκατέλειψε. Δεν είμαι εδώ για να ποδοπατήσω τα αισθήματά σου.
Είμαι εδώ γι’ αυτό που γίνομαι όταν με κρατάς. Για το πώς γίνεσαι εσύ όταν υπάρχεις δίπλα μου. Γι’ αυτήν τη μικρή ευτυχία που τρυπώνει μέσα μας.
Οι λέξεις δεν έχουν καμιά σημασία. Διαβάζω τα μάτια σου κι αυτό μου φτάνει. Οι λέξεις σου ίσως και να ξεφτίσουν αυτή τη φωτιά στο βλέμμα σου. Μη με παλεύεις άλλο. Μη φοβάσαι να αντικρίσεις τα αισθήματά σου. Πίστεψε στα δικά μου. Και γίνε το τώρα και το σήμερα στη ζωή μου. Κι άφησέ με να παγώσω εγώ τον χρόνο και τον φόβο στη δική σου ζωή.
Ας αφήσουμε τις καρδιές μας να αγαπηθούν. Ας τις αφήσουμε να μάθουν να υπάρχουν η μια δίπλα στην άλλη. Αγγίζοντας τρυφερά η μια τις πληγές της άλλης. Έχουν ήδη κουραστεί να πολεμούν το χτες. Άσε την καρδιά σου ελεύθερη από τη φυλακή του φόβου σου να συναντήσει τη δική μου.
Άφησέ με να σου παραδοθώ…
Της Γεωργίας Ανδριώτου
anapnoes
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.