Και πώς θα ξέρεις ότι πια χαμογελάς αληθινά;
Κοιτάζεις παλιές φωτογραφίες μιας άλλης εποχής, μιας παλιάς ζωής. Κι εκεί μέσα υπάρχει μια άλλη εσύ. Χαμογελάς πλατιά σε όλες. Κοιτώντας τες αναπολείς τη χαμένη σου ευτυχία. Φέρνεις στο νου όλα εκείνα που πλαισίωναν την ευτυχία σου, ανθρώπους, στιγμές, συνήθειες… Όλα τους χαμένα στο απύθμενο μαύρο παρελθόν.
Παρατηρείς πιο προσεκτικά το πρόσωπό σου και βλέπεις τα μάτια σου να λάμπουν από χαρά, ίσως επειδή τη στιγμή της λήψης, ήταν κι εκείνος δίπλα σου και σου κράταγε το χέρι τρυφερά κάτω από το τραπέζι. Από εκεί προέρχεται η λάμψη. Δε χαμογελούν μόνο τα χείλη αλλά και τα μάτια. Το ζηλεύεις αυτό το κορίτσι της φωτογραφίας, γιατί μοιάζει να τα έχει όλα, να έχει αγγίξει την κορυφή της ευτυχίας. Ζηλεύεις τον ίδιο σου τον εαυτό!
Αυτό το πλάσμα είσαι εσύ και φοράς ένα αληθινό αλλά δανεικό χαμόγελο. Σου το χάρισε δήθεν παντοτινά αλλά το πήρε πίσω και το έσβησε από τα χείλη σου βίαια, απρόσμενα και σκληρά. Εκείνος που κάθε φορά που το αντίκριζε έβγαζαν σπίθες τα μάτια του από χαρά. Ναι, εκείνος που έλεγε ότι σ’ αγαπούσε το πήρε, χωρίς επιστροφή. Κι από τότε απόμεινες με δυο χείλη ξερά και δυο μάτια υγρά.
Χαμογελάς προσποιητά καιρό τώρα. Σαν να προσπαθείς να περπατήσεις με παράλυτα πόδια. Για καιρό, με μάτια κενά και χείλη να γελούν ψεύτικα. Τόσο πολύ καιρό μάλιστα, που πείθεσαι ότι το κορίτσι της φωτογραφίας δεν είσαι εσύ. Είναι ένα ευτυχισμένο πρόσωπο μιας ξένης, της οποίας τη ζωή θέλεις να ζεις ξανά και ξανά.
Αν η ζωή μετριόταν, όπως λένε, όχι με τα δάκρια αλλά με τα γέλια τότε η δική σου θα ήταν πολύ σύντομη. Η ζωή σου θα ήταν μόνο τα γέλια που έκανες μαζί του. Kι αν είναι έτσι, τότε έχεις χάσει πολλές μέρες που γίναν μήνες, που γίναν χρόνια…
Μέχρι σήμερα όμως. Μη χάνεις χρόνο. Κάπου έχει τρυπώσει εκείνο το γελαστό κορίτσι, κάπου έχει χαθεί και μπορείς να το φέρεις πίσω. Σήμερα πρέπει να καταλάβεις ότι το πιο γνήσιο, αληθινό και φωτεινό χαμόγελο δεν είναι το ετερόφωτο. Είναι εκείνο που δεν το χρωστάς σε κανέναν άλλο παρά μόνο στον εαυτό σου. Μην περιμένεις προειδοποίηση, γιατί θα έρθει ξαφνικά και θα είναι αποκλειστικά δική σου κατάκτηση.
Το αυτόφωτο χαμόγελο δε στο δάνεισε κανείς κι άρα, ούτε μπορεί κανένας να σου το πάρει πίσω. Πηγή του είναι η ψυχή σου και θα έχεις δουλέψει πολύ για να το έχεις τώρα στα χείλη σου. Φύλαξέ το χαρίζοντάς το προσεκτικά μόνο σε όσους το αξίζουν και το έχουν ανάγκη. Ένα χαμόγελο φέρνει πάντα ένα άλλο!
Και πώς θα ξέρεις ότι πια χαμογελάς αληθινά;
Αν χαμογελάς όταν κανένας άλλος δεν είναι εκεί, το εννοείς πραγματικά!
Παρατηρείς πιο προσεκτικά το πρόσωπό σου και βλέπεις τα μάτια σου να λάμπουν από χαρά, ίσως επειδή τη στιγμή της λήψης, ήταν κι εκείνος δίπλα σου και σου κράταγε το χέρι τρυφερά κάτω από το τραπέζι. Από εκεί προέρχεται η λάμψη. Δε χαμογελούν μόνο τα χείλη αλλά και τα μάτια. Το ζηλεύεις αυτό το κορίτσι της φωτογραφίας, γιατί μοιάζει να τα έχει όλα, να έχει αγγίξει την κορυφή της ευτυχίας. Ζηλεύεις τον ίδιο σου τον εαυτό!
Αυτό το πλάσμα είσαι εσύ και φοράς ένα αληθινό αλλά δανεικό χαμόγελο. Σου το χάρισε δήθεν παντοτινά αλλά το πήρε πίσω και το έσβησε από τα χείλη σου βίαια, απρόσμενα και σκληρά. Εκείνος που κάθε φορά που το αντίκριζε έβγαζαν σπίθες τα μάτια του από χαρά. Ναι, εκείνος που έλεγε ότι σ’ αγαπούσε το πήρε, χωρίς επιστροφή. Κι από τότε απόμεινες με δυο χείλη ξερά και δυο μάτια υγρά.
Χαμογελάς προσποιητά καιρό τώρα. Σαν να προσπαθείς να περπατήσεις με παράλυτα πόδια. Για καιρό, με μάτια κενά και χείλη να γελούν ψεύτικα. Τόσο πολύ καιρό μάλιστα, που πείθεσαι ότι το κορίτσι της φωτογραφίας δεν είσαι εσύ. Είναι ένα ευτυχισμένο πρόσωπο μιας ξένης, της οποίας τη ζωή θέλεις να ζεις ξανά και ξανά.
Αν η ζωή μετριόταν, όπως λένε, όχι με τα δάκρια αλλά με τα γέλια τότε η δική σου θα ήταν πολύ σύντομη. Η ζωή σου θα ήταν μόνο τα γέλια που έκανες μαζί του. Kι αν είναι έτσι, τότε έχεις χάσει πολλές μέρες που γίναν μήνες, που γίναν χρόνια…
Μέχρι σήμερα όμως. Μη χάνεις χρόνο. Κάπου έχει τρυπώσει εκείνο το γελαστό κορίτσι, κάπου έχει χαθεί και μπορείς να το φέρεις πίσω. Σήμερα πρέπει να καταλάβεις ότι το πιο γνήσιο, αληθινό και φωτεινό χαμόγελο δεν είναι το ετερόφωτο. Είναι εκείνο που δεν το χρωστάς σε κανέναν άλλο παρά μόνο στον εαυτό σου. Μην περιμένεις προειδοποίηση, γιατί θα έρθει ξαφνικά και θα είναι αποκλειστικά δική σου κατάκτηση.
Το αυτόφωτο χαμόγελο δε στο δάνεισε κανείς κι άρα, ούτε μπορεί κανένας να σου το πάρει πίσω. Πηγή του είναι η ψυχή σου και θα έχεις δουλέψει πολύ για να το έχεις τώρα στα χείλη σου. Φύλαξέ το χαρίζοντάς το προσεκτικά μόνο σε όσους το αξίζουν και το έχουν ανάγκη. Ένα χαμόγελο φέρνει πάντα ένα άλλο!
Και πώς θα ξέρεις ότι πια χαμογελάς αληθινά;
Αν χαμογελάς όταν κανένας άλλος δεν είναι εκεί, το εννοείς πραγματικά!
Της Ελίνας Φυλακτού
anapnoes
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.