Άλογα και ράφτινγκ στις Πηγές του Αχέροντα

Θα μπορούσε να την έλεγαν Γλυκή γιατί είναι γλυκό το καταπράσινο τοπίο μέσα στο οποίο είναι χτισμένα στα σπίτια του χωριού. Δεν είναι όμως αυτή η ετυμολογία.
Η απάντηση υπάρχει στις Πηγές του Αχέροντα.
Περπατάτε πρώτα σε ασφαλτοστρωμένο δρόμο, παράλληλα με το ποτάμι, όπου από ένα σημείο και πέρα δεν επιτρέπονται τα αυτοκίνητα.
Μετά ακολουθείτε το μονοπάτι ανάμεσα στα πλατάνια και πάνω από μικρά ξύλινα γεφυράκια. Έτσι φθάνετε στο σημείο όπου το μονοπάτι γίνεται υδάτινο και προχωρεί μέσα στα νερά του ποταμού.

Τώρα, τους μήνες του καλοκαιριού που τα νερά είναι ρηχά, ανεκτά στο σώμα και πεντακάθαρα, αισθάνεσαι να έρχεται από μια σπηλιά στην αριστερή όχθη ένα ψυχρό ρεύμα αέρα να σας χαϊδεύει και αμέσως νιώθετε την κρυάδα των ορμητικών νερών που αναβλύζουν πίσω από τα κλαδιά των δέντρων στα πόδια σας.

Αυτή είναι η πηγή που βγαίνει από τη Σπηλιά του Στοιχειού.
Το νερό της είναι γλυκό και γάργαρο αλλά, σύμφωνα με τον θρύλο, δεν ήταν πάντα έτσι.
Ο δράκος που ζούσε σε αυτή τη σπηλιά φαρμάκωνε το νερό.
Τον σκότωσε κάποιος Αηδωνάτος (ή ήταν μήπως ο Αϊδωνέας, ένας από τους θεούς του Κάτω Κόσμου;) που έγινε Αϊ-Δονάτος, τοπικός άγιος και προστάτης της περιοχής, πολιούχος της Γλυκής. Έτσι τα νερά έγιναν ξανά γλυκά, όπως είναι σήμερα, και το χωριό ονομάστηκε Γλυκή.

Καθώς προχωρείτε, το τοπίο γίνεται όλο και πιο εντυπωσιακό.
Κατάφυτες ορθοπλαγιές κατεβαίνουν ως τα άσπρα χαλίκια και συνεχώς στενεύει το πέρασμα που αφήνουν στο ποτάμι να περάσει. Στα πιο στενά σημεία ορθώνονται γκρίζοι βράχοι, χωρίς καθόλου βλάστηση, που κρύβουν τον ήλιο ακόμη και το μεσημέρι.
Αυτό το τοπίο έπεισε ίσως τους αρχαίους να τοποθετήσουν εδώ στις πύλες του Άδη.
Πάντως, αν και το τοπίο είναι τόσο επιβλητικό, σε καμία περίπτωση δεν πείθει τον σημερινό επισκέπτη ότι μπορεί να αποτελεί είσοδο στον κόσμο του ερέβους και της λύπης.

Προχωρείτε και απολαμβάνετε τα νερά που τρέχουν από παντού - ακόμη και από μικρές τρύπες στους βράχους σαν σιντριβάνια - τα φωτεινά γαλάζια χρώματα του νερού στα πιο βαθιά σημεία και όλες τις διαβαθμίσεις του πράσινου στις όχθες του φαραγγιού, ως το σημείο, το μοναδικό, όπου πρέπει να μπείτε - για τους θερινούς μήνες μιλάμε πάντα - ως το λαιμό στο νερό, για να συνεχίσετε ως το γεφύρι του Ντάλα.

Αν δεν θέλετε να μπείτε στο νερό, μπορείτε να απολαύσετε τις Πηγές από ψηλά, πεζοπορώντας στη Σκάλα της Τζαβέλαινας, ως το γεφύρι του Ντάλα, απ όπου μπορείτε να μπείτε στο νερό και να επιστρέψετε από την κοίτη ως τη Γλυκή. Αλλά μπορείτε και να συνεχίσετε την κοπιαστική πεζοπορία ως το φημισμένο κάστρο της Κιάφας, ψηλά στα όρη του Σουλίου.

Θερινά παιχνίδια με άλογα, ράφτιγνκ και "hot dog".

Η ιππασία στο φαράγγι των Πηγών του Αχέροντα είναι μια ξεχωριστή εμπειρία και μια από τις πιο δυνατές εικόνες που μπορεί να απολαύσει κανείς.
Τα άλογα περπατούν πάνω στα άσπρα χαλίκια και συχνά μπαίνουν στο νερό ως τον λαιμό. Όταν καλπάζουν, εκτοξεύουν στον αέρα άπειρα μόρια νερού. Τα άλογα είναι εκπαιδευμένα να μεταφέρουν αναβάτες χωρίς άλλη εμπειρία και γι αυτό αυτή τη βόλτα μπορεί να την απολαύσει ο καθένας που μπορεί να ισορροπήσει στη σέλα τους. Αρκεί βέβαια να ανέχεται το κρύο νερό.

Το ράφτινγκ είναι ακόμη μία απόλαυση τον Αχέροντα, καθώς η διαδρομή που κάνουν, από τις Πηγές στη γέφυρα της Γλυκής, είναι σύντομη και πολύ εύκολη, ώστε ο καθένας μπορεί να δοκιμάσει αυτό το σπορ χωρίς να ανεβαίνει στα ύψη η αδρεναλίνη του.
Αυτό μπορεί να συμβεί στους τολμηρούς και έμπειρους που θα μπουν στα πολύ δύσκολα κομμάτια του ποταμού, από τα Σερτζιανά ως τη Γλυκή, για ράφτινγκ ή "hot dog", με περάσματα 3ου και 4ου βαθμού δυσκολίας, μήκους 14 χλμ. και διάρκειας 4-5 ωρών, που διοργανώνει η Trekking Hellas Ηπείρου (τηλ. 26510 71703, www.trekkinghelllas.gr).

* Πρόσβαση

Οδικώς από την Αθήνα, μέσω της Γέφυρας Ρίου-Αντιρρίου (206 χλμ.) και της υπόγειας διάβασης στο Άκτιο, 401 χλμ. ως την Αμμουδιά και περίπου άλλα 20 χλμ. ως τη Γλυκή (οι πινακίδες γράφουν "Πηγές Αχέροντα").

Πηγή