Πριν λίγα χρόνια έσφυζε από ζωή. Σήμερα μοιάζει με σκηνικό αποκάλυψης!
Κάπου στα ορεινά Τρίκαλα, σε ένα μέρος που κάποτε ηχούσαν φωνές και γέλια, σήμερα στέκει μόνο η ησυχία – και ο ήχος της γης που υποχωρεί. Το Ροποτό, ένα χωριό κοντά στα σύνορα με την Καρδίτσα, έχει μετατραπεί σε ένα ζωντανό –ή μάλλον βυθιζόμενο– φάντασμα. Μια αληθινή ιστορία ελληνικής εγκατάλειψης που κόβει την ανάσα.
Όλα ξεκίνησαν... με λίγο νερό
Ήταν το 2011 όταν το καμπανάκι χτύπησε για πρώτη φορά. Οι κάτοικοι πάλευαν με τα βρόχινα νερά που δεν έλεγαν να φύγουν. Κι ύστερα, την άνοιξη του 2012, η καταστροφή ήρθε ξαφνικά: Η γη άνοιξε, σπίτια μετατοπίστηκαν, ολόκληρες αυλές εξαφανίστηκαν. Η τεράστια καθίζηση –ο εφιάλτης κάθε ορεινού χωριού– κατέστρεψε τα πάντα. Και δεν σταμάτησε ποτέ.
Από κεφαλοχώρι... σε "ζωντανή" καταστροφή
Το Ροποτό δεν ήταν απλώς ένα χωριουδάκι – ήταν ακμάζον κεφαλοχώρι με 300 οικογένειες. Μέχρι που το χώμα άρχισε να υποχωρεί. Σήμερα, κανείς δεν μπορεί να ζήσει εκεί. Κάποια σπίτια έχουν καταρρεύσει. Άλλα, στέκονται ακόμα... αλλά με τέτοια κλίση που θυμίζουν ιλιγγιώδες τρενάκι τρόμου.
«Το χωριό δεν υπάρχει πια», λέει ο πρόεδρος του κοινοτικού συμβουλίου, δείχνοντας τους ερειπωμένους δρόμους της παιδικής του ηλικίας.
Η πολιτεία… άφαντη
Το πιο συγκλονιστικό; Η απόλυτη σιωπή των αρχών. Καμία αποκατάσταση, κανένα σχέδιο διάσωσης, ούτε μια στοιχειώδης πρόληψη. Το Ροποτό απλώς… εγκαταλείφθηκε. Η φύση νίκησε. Ο άνθρωπος, όχι.
Το Greek Reporter, το Russia Today και πολλοί διεθνείς οργανισμοί έχουν κάνει αφιερώματα στο φαινόμενο. Βίντεο δείχνουν το χωριό να μοιάζει με σκηνικό ταινίας μετά την Αποκάλυψη. Εκκλησίες μισοχωμένες, δρόμοι που οδηγούν στο πουθενά, σπίτια που έχουν γύρει σαν μεθυσμένα.
Η καθίζηση δεν έχει σταματήσει. Το φαινόμενο παραμένει ενεργό. Και κάθε βροχή είναι ένας νέος κίνδυνος. Το Ροποτό δεν είναι απλώς παρελθόν – είναι μια αργή, ανατριχιαστική προειδοποίηση για το τι συμβαίνει όταν η φύση θυμώνει και το κράτος... κάνει τα στραβά μάτια.
Όλα ξεκίνησαν... με λίγο νερό
Ήταν το 2011 όταν το καμπανάκι χτύπησε για πρώτη φορά. Οι κάτοικοι πάλευαν με τα βρόχινα νερά που δεν έλεγαν να φύγουν. Κι ύστερα, την άνοιξη του 2012, η καταστροφή ήρθε ξαφνικά: Η γη άνοιξε, σπίτια μετατοπίστηκαν, ολόκληρες αυλές εξαφανίστηκαν. Η τεράστια καθίζηση –ο εφιάλτης κάθε ορεινού χωριού– κατέστρεψε τα πάντα. Και δεν σταμάτησε ποτέ.
Από κεφαλοχώρι... σε "ζωντανή" καταστροφή
Το Ροποτό δεν ήταν απλώς ένα χωριουδάκι – ήταν ακμάζον κεφαλοχώρι με 300 οικογένειες. Μέχρι που το χώμα άρχισε να υποχωρεί. Σήμερα, κανείς δεν μπορεί να ζήσει εκεί. Κάποια σπίτια έχουν καταρρεύσει. Άλλα, στέκονται ακόμα... αλλά με τέτοια κλίση που θυμίζουν ιλιγγιώδες τρενάκι τρόμου.
«Το χωριό δεν υπάρχει πια», λέει ο πρόεδρος του κοινοτικού συμβουλίου, δείχνοντας τους ερειπωμένους δρόμους της παιδικής του ηλικίας.
Η πολιτεία… άφαντη
Το πιο συγκλονιστικό; Η απόλυτη σιωπή των αρχών. Καμία αποκατάσταση, κανένα σχέδιο διάσωσης, ούτε μια στοιχειώδης πρόληψη. Το Ροποτό απλώς… εγκαταλείφθηκε. Η φύση νίκησε. Ο άνθρωπος, όχι.
Το Greek Reporter, το Russia Today και πολλοί διεθνείς οργανισμοί έχουν κάνει αφιερώματα στο φαινόμενο. Βίντεο δείχνουν το χωριό να μοιάζει με σκηνικό ταινίας μετά την Αποκάλυψη. Εκκλησίες μισοχωμένες, δρόμοι που οδηγούν στο πουθενά, σπίτια που έχουν γύρει σαν μεθυσμένα.
Η καθίζηση δεν έχει σταματήσει. Το φαινόμενο παραμένει ενεργό. Και κάθε βροχή είναι ένας νέος κίνδυνος. Το Ροποτό δεν είναι απλώς παρελθόν – είναι μια αργή, ανατριχιαστική προειδοποίηση για το τι συμβαίνει όταν η φύση θυμώνει και το κράτος... κάνει τα στραβά μάτια.
Δάφνη Τσαρτσαρού
e-daily
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.