απεβίωσε στη Σκιάθο εξαιτίας πνευμονίας.
Στις 3 Ιανουαρίου του 1911 άφησε την τελευταία του πνοή ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες λογοτέχνες, γνωστός και ως «ο άγιος των ελληνικών γραμμάτων».
Ο Παπαδιαμάντης γεννήθηκε στη Σκιάθο στις 4 Μαρτίου του 1851 και από μικρός ήταν κοντά στην εκκλησία και την ορθόδοξη πίστη. Μάλιστα το 1872 επισκέφτηκε το Άγιον Όρος εκεί όπου παρέμεινε οκτώ μήνες ως δόκιμος μοναχός. Πιστεύοντας ότι δεν ήταν άξιος επέστρεψε στην Αθήνα το 1873 και γράφτηκε στην τέταρτη τάξη του Βαρβάκειου Γυμνασίου και έναν χρόνο αργότερα στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ο Παπαδιαμάντης αγάπησε την απλή ζωή, τη νοσταλγούσε και την ονειροπολούσε συνεχώς και είχε το μεγάλο μυστικό να μεταμορφώνει τα ονειροπολήματά του σε εκλεκτά διηγήματα.
Ασφαλώς τέτοιες ώρες νοσταλγίας και ονειροπόλησης έπλασε τα «Ρόδινα Ακρογιάλια» (1908), «Ολόγυρα, στη λίμνη» (1892), «Το Αστεράκι» (1909), «Το μοιρολόγι της φώκιας» (1908). Τέτοιες ώρες, επίσης, καθώς έσκυβε πάνω από τον ανθρώπινο πόνο, έγραψε τη «Μαυρομαντηλού» (1891), τη «Σταχομαζώχτρα» (1889), το «Σπιτάκι στο λιβάδι» (1896), την «Υπηρέτρα» (1888) ή το μικρό αριστούργημα «Στο Χριστό στο κάστρο» (1892). Για εκείνον είχε γράψε κάποτε ο Γιώργος Σεφέρης: «Ο Μακρυγιάννης είναι ο πιο σημαντικός πεζογράφος της νέας Ελληνικής Λογοτεχνίας, αν όχι ο πιο μεγάλος, γιατί έχουμε τον Παπαδιαμάντη».
Ο Παπαδιαμάντης δεν ήταν πλούσιος. Αντίθετα ζούσε φτωχικά και κυκλοφορούσε με παλιά ρούχα. Τα όποια λεφτά είχε τα έστελνε στην οικογένειά του, ενώ τα υπόλοιπα τα μοίραζε σε όσους είχαν μεγαλύτερη ανάγκη. Με την πάροδο των χρόνων η κατάσταση της υγείας του επιδεινώθηκε και έτσι άφησε την Αθήνα για να επιστρέψει στη Σκιάθο, εκεί όπου απεβίωσε σαν σήμερα εξαιτίας πνευμονίας.
Ο Παπαδιαμάντης γεννήθηκε στη Σκιάθο στις 4 Μαρτίου του 1851 και από μικρός ήταν κοντά στην εκκλησία και την ορθόδοξη πίστη. Μάλιστα το 1872 επισκέφτηκε το Άγιον Όρος εκεί όπου παρέμεινε οκτώ μήνες ως δόκιμος μοναχός. Πιστεύοντας ότι δεν ήταν άξιος επέστρεψε στην Αθήνα το 1873 και γράφτηκε στην τέταρτη τάξη του Βαρβάκειου Γυμνασίου και έναν χρόνο αργότερα στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ο Παπαδιαμάντης αγάπησε την απλή ζωή, τη νοσταλγούσε και την ονειροπολούσε συνεχώς και είχε το μεγάλο μυστικό να μεταμορφώνει τα ονειροπολήματά του σε εκλεκτά διηγήματα.
Ασφαλώς τέτοιες ώρες νοσταλγίας και ονειροπόλησης έπλασε τα «Ρόδινα Ακρογιάλια» (1908), «Ολόγυρα, στη λίμνη» (1892), «Το Αστεράκι» (1909), «Το μοιρολόγι της φώκιας» (1908). Τέτοιες ώρες, επίσης, καθώς έσκυβε πάνω από τον ανθρώπινο πόνο, έγραψε τη «Μαυρομαντηλού» (1891), τη «Σταχομαζώχτρα» (1889), το «Σπιτάκι στο λιβάδι» (1896), την «Υπηρέτρα» (1888) ή το μικρό αριστούργημα «Στο Χριστό στο κάστρο» (1892). Για εκείνον είχε γράψε κάποτε ο Γιώργος Σεφέρης: «Ο Μακρυγιάννης είναι ο πιο σημαντικός πεζογράφος της νέας Ελληνικής Λογοτεχνίας, αν όχι ο πιο μεγάλος, γιατί έχουμε τον Παπαδιαμάντη».
Ο Παπαδιαμάντης δεν ήταν πλούσιος. Αντίθετα ζούσε φτωχικά και κυκλοφορούσε με παλιά ρούχα. Τα όποια λεφτά είχε τα έστελνε στην οικογένειά του, ενώ τα υπόλοιπα τα μοίραζε σε όσους είχαν μεγαλύτερη ανάγκη. Με την πάροδο των χρόνων η κατάσταση της υγείας του επιδεινώθηκε και έτσι άφησε την Αθήνα για να επιστρέψει στη Σκιάθο, εκεί όπου απεβίωσε σαν σήμερα εξαιτίας πνευμονίας.
fosonline
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.