Πόσο άδικες είστε μαζί τους όλες εσείς οι ανόητες...
*Στην Ελλάδα λέει, η πλειοψηφία των αυτοχείρων για το έτος 2016 (που είναι τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία) ήταν άνδρες σε ποσοστό 83%. Αυτό που δείχνουν τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ (τα οποία αναλύθηκαν από το Κέντρο Ημέρας για την Πρόληψη της Αυτοκτονίας) είναι ότι οι άντρες αυτοκτονούν 5 φορές περισσότερο από ότι οι γυναίκες.
Οι άντρες που δεν νιώθουν λοιπόν.
Οι άντρες που είναι σκληροί.
Οι άντρες που αντέχουν.
Οι άντρες που δεν πονάνε, που δεν έχουνε ανάγκη, που είναι δυνατοί, σκληροί και που τα καταφέρνουν.
Οι άντρες ντε, που δεν έχουν ευαισθησίες, γιατί αυτές είναι αποκλειστικότητα των γυναικών.
Οι άντρες που είναι πάντα θύτες και τα θύματα είναι πάντοτε άλλα.
Οι πάντα άτιμοι άντρες κι η εντιμότητα φοράει πάντα φουστάνι.
Οι άντρες που απατούν πάντα κι η άπατη είναι όλη δική τους.
Οι άντρες οι άπιστοι από την μια κι από την άλλη εσείς, που είστε όλες σας πιστές.
Οι πάντα άχρηστοι άντρες που πίνουν, μα τελικά, είναι ελάχιστοι εκείνοι που ψάχνουν να βρουν το γιατί πίνουν.
Οι άντρες οι αμίλητοι κι οι ανήμποροι πάντα για να εκφράσουν το τι νιώθουν, και κατά συνέπεια, δεν νιώθουν!
Οι άντρες που τους απαγορεύεται εντελώς η αποτυχία, γιατί αν αποτύχουν, παύουν να είναι άντρες.
Οι άντρες που δεν κλαίνε, γιατί αν κλάψουνε, τους είπανε, ότι δεν είναι δυνατοί, αλλάζουν φύση κι είδος και γίνονται κότες.
Οι άντρες που δεν πρέπει να κάνουν λάθος, γιατί αν λαθέψουνε, ξεπέφτουνε στα μάτια σας.
Οι άντρες που χάθηκαν στις μέρες μας, που τους πάτησε το τρένο, που δεν υπάρχουν πια κι υπάρχουν μόνο γυναίκες.
Πόσο άδικες είστε μαζί τους όλες εσείς οι ανόητες, που σκέφτεστε έτσι;
Πόσο βολικό είναι το να μην κοιτάτε τους σταυρούς, που πολλές φορές, κουβαλούν μόνοι τους στις πλάτες τους και δεν το ομολογούνε;
Πόσο δεν σκέφτεστε το βάρος της ευθύνης που έχουν στις ψυχές τους;
Πόσο εύκολα τους χαρακτηρίζεται όλους ανίκανους και γιατί δεν βλέπετε ποτέ, πόσο πολύ προσπαθούν πολλές φορές, για να είναι ικανοί;
Δεν είναι απλό καμάρια μου να ζεις με την ευθύνη του λάθους σε όλη σου την ζωή και το ανδρικό λάθος να είναι πιο βαρύ από το γυναικείο, πιο ασυγχώρητο και πιο κατακριτέο, σχεδόν απαγορευμένο!
Οι άντρες λοιπόν, που αυτοκτονούν, (κυριολεκτικά όμως κι όχι με τάχα απόπειρες, στις τάχα απόπειρες κορίτσια τους νικάτε κατά κράτος κι έρχεστε πρώτες με τεράστια διαφορά), 5 φορές περισσότερο από τις γυναίκες…
Γιατί άραγε, μήπως γιατί είναι όλοι τους άνανδροι;
Μήπως γιατί δεν νιώθουν;
Μήπως γιατί είναι όλοι τους άχρηστοι;
Και ξέρω πως μερικές πάλι σας έτσουξε ετούτη εδώ η αλήθεια, μα να σας πω και κάτι; Σιγά να μη με νοιάζει, στο κάτω κάτω, άντρας είμαι κι εγώ, που πάει να πει άνιωθος, που πάει να πει γαϊδούρι!
Οι άντρες που δεν νιώθουν λοιπόν.
Οι άντρες που είναι σκληροί.
Οι άντρες που αντέχουν.
Οι άντρες που δεν πονάνε, που δεν έχουνε ανάγκη, που είναι δυνατοί, σκληροί και που τα καταφέρνουν.
Οι άντρες ντε, που δεν έχουν ευαισθησίες, γιατί αυτές είναι αποκλειστικότητα των γυναικών.
Οι άντρες που είναι πάντα θύτες και τα θύματα είναι πάντοτε άλλα.
Οι πάντα άτιμοι άντρες κι η εντιμότητα φοράει πάντα φουστάνι.
Οι άντρες που απατούν πάντα κι η άπατη είναι όλη δική τους.
Οι άντρες οι άπιστοι από την μια κι από την άλλη εσείς, που είστε όλες σας πιστές.
Οι πάντα άχρηστοι άντρες που πίνουν, μα τελικά, είναι ελάχιστοι εκείνοι που ψάχνουν να βρουν το γιατί πίνουν.
Οι άντρες οι αμίλητοι κι οι ανήμποροι πάντα για να εκφράσουν το τι νιώθουν, και κατά συνέπεια, δεν νιώθουν!
Οι άντρες που τους απαγορεύεται εντελώς η αποτυχία, γιατί αν αποτύχουν, παύουν να είναι άντρες.
Οι άντρες που δεν κλαίνε, γιατί αν κλάψουνε, τους είπανε, ότι δεν είναι δυνατοί, αλλάζουν φύση κι είδος και γίνονται κότες.
Οι άντρες που δεν πρέπει να κάνουν λάθος, γιατί αν λαθέψουνε, ξεπέφτουνε στα μάτια σας.
Οι άντρες που χάθηκαν στις μέρες μας, που τους πάτησε το τρένο, που δεν υπάρχουν πια κι υπάρχουν μόνο γυναίκες.
Πόσο άδικες είστε μαζί τους όλες εσείς οι ανόητες, που σκέφτεστε έτσι;
Πόσο βολικό είναι το να μην κοιτάτε τους σταυρούς, που πολλές φορές, κουβαλούν μόνοι τους στις πλάτες τους και δεν το ομολογούνε;
Πόσο δεν σκέφτεστε το βάρος της ευθύνης που έχουν στις ψυχές τους;
Πόσο εύκολα τους χαρακτηρίζεται όλους ανίκανους και γιατί δεν βλέπετε ποτέ, πόσο πολύ προσπαθούν πολλές φορές, για να είναι ικανοί;
Δεν είναι απλό καμάρια μου να ζεις με την ευθύνη του λάθους σε όλη σου την ζωή και το ανδρικό λάθος να είναι πιο βαρύ από το γυναικείο, πιο ασυγχώρητο και πιο κατακριτέο, σχεδόν απαγορευμένο!
Οι άντρες λοιπόν, που αυτοκτονούν, (κυριολεκτικά όμως κι όχι με τάχα απόπειρες, στις τάχα απόπειρες κορίτσια τους νικάτε κατά κράτος κι έρχεστε πρώτες με τεράστια διαφορά), 5 φορές περισσότερο από τις γυναίκες…
Γιατί άραγε, μήπως γιατί είναι όλοι τους άνανδροι;
Μήπως γιατί δεν νιώθουν;
Μήπως γιατί είναι όλοι τους άχρηστοι;
Και ξέρω πως μερικές πάλι σας έτσουξε ετούτη εδώ η αλήθεια, μα να σας πω και κάτι; Σιγά να μη με νοιάζει, στο κάτω κάτω, άντρας είμαι κι εγώ, που πάει να πει άνιωθος, που πάει να πει γαϊδούρι!
Γιώργος Καραγεώργος
loveletters
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.