"Έλα, κάθισε να σου πω για το γαρύφαλλο"

0
Μετά οι άνθρωποι άλλαξαν. Μεγαλοπιάστηκαν.

Τα περισσότερα σπίτια στις λεγόμενες λαϊκές συνοικίες είχαν στο πίσω μέρος τους "αυλές". Εκείνο το κομμάτι του οικοπέδου που ονομάζεται ακάλυπτος χώρος. Αυτή η σχετική ομοιομορφία προέρχεται από το γεγονός ότι οι "γαιοκτήμονες", "τσιφλικάδες" - πες τους όπως θες, έκοψαν τα οικόπεδα σε ίσα μέρη για να τα "μοσχοπουλήσουν" ως όνειρο στους "αστύφιλους" εσωτερικούς μετανάστες. Πώς βρέθηκαν στα χέρια και τη νομή τους αυτές οι εκτάσεις μη με ρωτάς, δεν ξέρω. Κατά μία εικασία με την μέθοδο της πέτρας (ρίχνω μια πέτρα και όπου πέσει είναι δικό μου σύνορο), αλλά εικασίες είναι αυτές και μην τις πολυπιστεύεις.

Για να επιστρέψουμε στις αυλές, θα σου πω πως είναι οι χώροι που σωρεύτηκαν όλα τα καλά και τα κακά που κουβαλούσαν οι εσωτερικοί μετανάστες, μην κοιτάς σήμερα που παίρνεις τα πτυχία σου και το ζακετάκι και φεύγεις. Τότε ήταν αλλιώς. Καημούς κουβαλούσαν οι άνθρωποι σε μπόγους, κότες σε καλάθια, γαζίες και γαρυφαλλιές στον κόρφο, σαν ανάμνηση και παρηγοριά μαζί.

Σε αυτές λοιπόν τις αυλές, μαζί με τα παιδιά, τις κότες, τα κουνέλια και τα περιστέρια, όμορφα τακτοποιημένα σε "γκαζοντενεκέδες" μεγάλωναν και τα λουλουδικά. Γαζίες όπως ήδη σου είπα, κατιφέδες πολύχρωμοι, γιασεμιά, τριανταφυλλιές, γεράνια (τα λέγανε και βρωμοσαρδέλες), γαρδένιες, βασιλικοί και φυσικά γαρυφαλλιές.

Κόκκινες γαρυφαλλιές, μοσχομυριστές και περήφανες. Με τα μπουμπούκια τους, με τα μεγάλα ωραία τους γαρύφαλλα, κόκκινα σαν αίμα.

Είναι δύσκολο φυτό η "γαρυφαλλιά". Δεν πιάνει εύκολα και θέλει φροντίδα. Νοιάξιμο. Γι' αυτό και βγάζουν μια περηφάνια όταν μπουμπουκιάσουν και μια αξιοπρέπεια όταν τα μπουμπούκια γίνουν λουλούδια.

Συμβολίζει λέει το "κόκκινο γαρύφαλλο" τον σεβασμό και τις χαρές.
Δυο τέτοιες είχαμε και εμείς στην "αυλή" μας και μα το θεό, όποτε ακούω ή γράφω την λέξη λουλούδι, στο μυαλό μου έρχεται η εικόνα τους. Όμορφες, ανθισμένες με τα μεγάλα κόκκινα γαρύφαλλά τους, αγέρωχες να απαιτούν τον σεβασμό. Σαν μάνες.

Μεγαλώσαμε, ταξιδέψαμε το ταξίδι της ζωής, με χαρές και λύπες, με απογοητεύσεις, με έρωτες, με όνειρα που εκπληρώθηκαν και άλλα, τα περισσότερα, να μένουν μετέωρα και ανεκπλήρωτα. Αλλά οι γαρυφαλλιές εκεί, εικόνα πια, στέκουν φρέσκες και μυρωδάτες.

Στα πρώτα βήματα, στα γεμάτα ορμή βήματα, συναντήσαμε τα παιδιά της παντού. Να αποδίδουν τιμή και σεβασμό σε ήρωες, να στολίζουν απειλητικές κάνες όπλων, να προσφέρονται ως δείγμα ειρηνικής διάθεσης σε "καταστολείς" από τους "καταστελλόμενους", να τραγουδιούνται (για να σε γνωρίσω μες το πλήθος, γαρύφαλλο στ' αυτί), να εκφράζουν έρωτες, συγγνώμες, ευχές και πόθους. Μα ήταν παντού οι γαρυφαλλιές και τα παιδιά τους τα γαρύφαλλα. Τα κόκκινα γαρύφαλλα.

Μετά οι άνθρωποι άλλαξαν. Μεγαλοπιάστηκαν. Οι αυλές χάλασαν. Το νέο αρχιτεκτονικό σχέδιο πρόσταζε άλλες μόδες. Άλλα κόλπα. Δεν χωρούσαν σε αυτό "γκαζοντενεκέδες", δεν περίσσευε χώρος στο γκαζόν για γαρυφαλλιές. Ούτε όμως και στην ψυχή τους για γαρύφαλλα.

Αυτά χωρούσαν μόνο στης "λουλουδούς" το πανέρι. Σεβασμός στον "πλαστικό" και χορός μπροστά του πάνω στο στρώμα από γαρύφαλλα. Σύμβολο ξανάγιναν, αλλά άλλου είδος σύμβολο. Διαφορετικό. Χλιδή, πούρο και γαρύφαλλα. Πρώτο τραπέζι, στρώμα "νεκρών παιδιών" της περήφανης γαρυφαλλιάς και σκούπα από ομοιόμορφα γκαρσόνια που καθαρίζουν την πίστα της ματαιοδοξίας.

Πόσες φορές "εκτελέστηκε" ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο; Όσες και ο σερβιτόρος καθάρισε το χώρο από τα τσαλαπατημένα γαρύφαλλα. Όσες ανάμεσα στα γαβγίσματα και τα ουρλιαχτά σκοτώθηκε εκείνος που πρόσμενε πως για να γνωριστεί μες το πλήθος θα φοράει κόκκινο γαρύφαλλο στο στήθος.

Και λέω τώρα, μήπως να φυτεύαμε μια γαρυφαλλιά στο μπαλκόνι; Μήπως να ξαναβρίσκαμε το κουράγιο και τη δύναμη να πάμε παρακάτω με ένα γαρύφαλλο στο στήθος ή στο χέρι; Μήπως το αύριο είναι ο συμβολισμός και η αναφορά του χθες, η επαναδιατύπωση του οράματος, η μυρωδιά της γαρυφαλλιάς και ο σεβασμός που ποδοπατήσαμε χοροπηδώντας σαν τα αρκούδια στις πίστες του κου πλαστικού και της κας ξεβράκωτης;

Βαγγέλης Τσερεμέγκλης
enfo
Ετικέτα:

Δημοσίευση σχολίου

0Σχόλια
* Οτι δημοσιεύουμε δεν σημαίνει ότι το υιοθετούμε.
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.

Τα Μπουλούκια

Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.

Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.

Δημοσίευση σχολίου (0)
To Top