Δώστε τους ένα χεράκι, όπως εκείνοι σε εσάς όταν ξεκινήσατε το ταξίδι σας!
Κάποια στιγμή οι γονείς μας μεγαλώνουν και τότε γίνονται ξανά παιδιά. Θέλουν φροντίδα, στοργή και κυρίως να νιώθουν ότι τους αγαπάμε. Η μοναξιά είναι δύσκολη σε αυτές τις ηλικίες γι' αυτό και πρέπει να τους προσέχουμε σαν τα μάτια μας, όπως έκαναν και αυτοί κάποτε.
Η ανάρτηση που αλιεύσαμε από τη σελίδα του ψυχολόγου Δημήτρη Ι. Πετρούνια τα λέει όλα:
«Όταν οι γονείς γερνούν...
Άστους να γεράσουν με την ίδια αγάπη που σε αφήνουν να μεγαλώσεις...
Αφήστε τους να μιλάνε και να λένε ιστορίες επαναλαμβανόμενες με την ίδια υπομονή και ενδιαφέρον που άκουγαν τη δική σας στα παιδικά σας χρόνια.
Άσε τους να κερδίσουν, όπως τόσες φορές σε άφηναν να κερδίσεις. Άσε τους να χαρούν τους φίλους τους όπως αφήνουν εσένα.
Αφήστε τους να απολαύσουν τις συζητήσεις με τα εγγόνια τους γιατί σας βλέπουν σε αυτά...
Αφήστε τους να χαρούν να ζουν ανάμεσα στα αντικείμενα που τους συνόδευαν εδώ και πολύ καιρό, γιατί υποφέρουν όταν νιώθουν ότι αρπάζεις κομμάτια αυτής της ζωής.
Ας κάνουν λάθος, όπως τόσες φορές που έκανες λάθος και δεν σε ντρόπιασαν διορθώνοντάς σε.
ΑΦΗΣΤΕ ΤΟΥΣ ΝΑ ΖΗΣΟΥΝ και προσπαθήστε να τους κάνετε ευτυχισμένους με την τελευταία έκταση του δρόμου που τους έμεινε να διανύσουν.
Δώστε τους ένα χεράκι, όπως σας έδωσαν και εσάς όταν ξεκινήσατε το ταξίδι σας!
Με τα μάτια της ψυχής»
Η ανάρτηση που αλιεύσαμε από τη σελίδα του ψυχολόγου Δημήτρη Ι. Πετρούνια τα λέει όλα:
«Όταν οι γονείς γερνούν...
Άστους να γεράσουν με την ίδια αγάπη που σε αφήνουν να μεγαλώσεις...
Αφήστε τους να μιλάνε και να λένε ιστορίες επαναλαμβανόμενες με την ίδια υπομονή και ενδιαφέρον που άκουγαν τη δική σας στα παιδικά σας χρόνια.
Άσε τους να κερδίσουν, όπως τόσες φορές σε άφηναν να κερδίσεις. Άσε τους να χαρούν τους φίλους τους όπως αφήνουν εσένα.
Αφήστε τους να απολαύσουν τις συζητήσεις με τα εγγόνια τους γιατί σας βλέπουν σε αυτά...
Αφήστε τους να χαρούν να ζουν ανάμεσα στα αντικείμενα που τους συνόδευαν εδώ και πολύ καιρό, γιατί υποφέρουν όταν νιώθουν ότι αρπάζεις κομμάτια αυτής της ζωής.
Ας κάνουν λάθος, όπως τόσες φορές που έκανες λάθος και δεν σε ντρόπιασαν διορθώνοντάς σε.
ΑΦΗΣΤΕ ΤΟΥΣ ΝΑ ΖΗΣΟΥΝ και προσπαθήστε να τους κάνετε ευτυχισμένους με την τελευταία έκταση του δρόμου που τους έμεινε να διανύσουν.
Δώστε τους ένα χεράκι, όπως σας έδωσαν και εσάς όταν ξεκινήσατε το ταξίδι σας!
Με τα μάτια της ψυχής»
mama365
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.