Ποτέ δεν την κατακτάς ολοκληρωτικά, ενώ σε κάνει να την ερωτεύεσαι
Εν οίδα ότι ουδέν οίδα έλεγε ο μέγιστος Σωκράτης. Και πόσο δίκαιο είχε αυτός ο πυλώνας όλου του Δυτικού πολιτισμού, πόσο όμως.
Άνοιξα προχθές μία εγκυκλοπαίδεια γενικών γνώσεων. Ντράπηκα. Θεωρούσα πριν την ανοίξω ότι έχω αρκετές γνώσεις. Διαβάζοντας δύο σελίδες της ίδιας διαπίστωσα πως δε γνώριζα τίποτα καθώς οι περισσότερες πληροφορίες δε μου ήταν γνωστές και υπέφερα από την ψευδαίσθηση ότι γνωρίζω.
Επειδή ακόμα και αυτό κλείνει τα μάτια και τη συνείδηση και δε σε αφήνει να αντιληφθείς το προφανές: ότι αυτά που γνωρίζουμε είναι σταγόνες, είναι ψιχάλες βροχής μπροστά στον ατελείωτο ωκεανό της γνώσης που απλώς προσπαθούμε να ρουφήξουμε. Αλλά πάντα εμφανίζεται πελώριος και μας καταπίνει, όπως τον Ιωνά το μανιασμένο κήτος.
Αυτή όμως δεν είναι η χαρά της γνώσης, η απόλαυση της διανοητικής ποικιλομορφίας και πλούτου που δε στερεύει ποτέ; Αυτή δεν είναι η ηδονή της ανακάλυψης, η συνειδητοποίηση πως υπάρχει ακόμα μία κορυφή σε ένα βουνό που πρέπει να ανακαλυφθεί; Και όταν την ανακαλύπτεις και ενώ είσαι έτοιμος να τοποθετήσεις μία σημαία όπως πράττει ένα ορειβάτης για να δείξεις ότι την κατέκτησες, να ξεπηδά μία άλλη κορφή πιο υψηλή;
Αγαπώ τη γνώση επειδή κάθε φορά χαστουκίζει την έπαρσή μου, χαμηλώνει την υπερηφάνεια μου, λυγίζει την αλαζονεία μου. Γιατί δε μου επιτρέπει να πω ότι έχω γνώσεις, αποδεικνύοντάς μου έμπρακτα ότι γνωρίζω λίγα μπροστά σε αυτά που αγνοώ. Η γνώση είναι ο πιο απαιτητικός εραστής, η πιο σκληρή ερωμένη. Ποτέ δεν την κατακτάς ολοκληρωτικά, ενώ παράλληλα σε κάνει να την ερωτεύεσαι και να την ποθείς περισσότερο.
Προσπαθείς να την πλανεύσεις, αλλά εκείνη σε ξεγυμνώνει χωρίς να ντραπεί ή να διστάσει. Προσπαθείς να την πιάσεις και εκείνη γίνεται ακόμα πιο δύσκολη, προσπαθώντας να σε πείσει να την διεκδικείς ακόμα πιο αποτελεσματικά.
Όσο ζω θα γνωρίζω πως όσα και να γνωρίζω δεν είναι πολλά μπροστά σε αυτά που δεν ξέρω. Και όσο ζω, θα προσπαθώ να μαθαίνω, να βιώνω αυτή την ανεπανάληπτη χαρά του διανοητικού έρωτα που όσο και να σε ποτίσει, όχι μόνο δε θα σε ξεδιψά. Αλλά θα καταστεί ακόμα πιο διψασμένο, πιο λυσσασμένο για γνώση και αυτοβελτίωση.
Άνοιξα προχθές μία εγκυκλοπαίδεια γενικών γνώσεων. Ντράπηκα. Θεωρούσα πριν την ανοίξω ότι έχω αρκετές γνώσεις. Διαβάζοντας δύο σελίδες της ίδιας διαπίστωσα πως δε γνώριζα τίποτα καθώς οι περισσότερες πληροφορίες δε μου ήταν γνωστές και υπέφερα από την ψευδαίσθηση ότι γνωρίζω.
Επειδή ακόμα και αυτό κλείνει τα μάτια και τη συνείδηση και δε σε αφήνει να αντιληφθείς το προφανές: ότι αυτά που γνωρίζουμε είναι σταγόνες, είναι ψιχάλες βροχής μπροστά στον ατελείωτο ωκεανό της γνώσης που απλώς προσπαθούμε να ρουφήξουμε. Αλλά πάντα εμφανίζεται πελώριος και μας καταπίνει, όπως τον Ιωνά το μανιασμένο κήτος.
Αυτή όμως δεν είναι η χαρά της γνώσης, η απόλαυση της διανοητικής ποικιλομορφίας και πλούτου που δε στερεύει ποτέ; Αυτή δεν είναι η ηδονή της ανακάλυψης, η συνειδητοποίηση πως υπάρχει ακόμα μία κορυφή σε ένα βουνό που πρέπει να ανακαλυφθεί; Και όταν την ανακαλύπτεις και ενώ είσαι έτοιμος να τοποθετήσεις μία σημαία όπως πράττει ένα ορειβάτης για να δείξεις ότι την κατέκτησες, να ξεπηδά μία άλλη κορφή πιο υψηλή;
Αγαπώ τη γνώση επειδή κάθε φορά χαστουκίζει την έπαρσή μου, χαμηλώνει την υπερηφάνεια μου, λυγίζει την αλαζονεία μου. Γιατί δε μου επιτρέπει να πω ότι έχω γνώσεις, αποδεικνύοντάς μου έμπρακτα ότι γνωρίζω λίγα μπροστά σε αυτά που αγνοώ. Η γνώση είναι ο πιο απαιτητικός εραστής, η πιο σκληρή ερωμένη. Ποτέ δεν την κατακτάς ολοκληρωτικά, ενώ παράλληλα σε κάνει να την ερωτεύεσαι και να την ποθείς περισσότερο.
Προσπαθείς να την πλανεύσεις, αλλά εκείνη σε ξεγυμνώνει χωρίς να ντραπεί ή να διστάσει. Προσπαθείς να την πιάσεις και εκείνη γίνεται ακόμα πιο δύσκολη, προσπαθώντας να σε πείσει να την διεκδικείς ακόμα πιο αποτελεσματικά.
Όσο ζω θα γνωρίζω πως όσα και να γνωρίζω δεν είναι πολλά μπροστά σε αυτά που δεν ξέρω. Και όσο ζω, θα προσπαθώ να μαθαίνω, να βιώνω αυτή την ανεπανάληπτη χαρά του διανοητικού έρωτα που όσο και να σε ποτίσει, όχι μόνο δε θα σε ξεδιψά. Αλλά θα καταστεί ακόμα πιο διψασμένο, πιο λυσσασμένο για γνώση και αυτοβελτίωση.
Μαρία Σκαμπαρδώνη
enallaktikidrasi
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.