και ο άλλος κάποια στιγμή θα σκάσει σαν μπαλόνι...
Περνάμε μεγάλο μέρος της ζωής μας αναζητώντας τον έρωτα. Θέλουμε τη συντροφικότητα, προσδοκούμε να αγαπήσουμε και να αγαπηθούμε, ευχόμαστε να υπάρξει ένας άνθρωπος στο πλάι μας που να έρθει στη ζωή μας αποφασισμένος να μείνει κι όχι να είναι ένας απλός περαστικός. Περνάμε αρκετό διάστημα που περιμένουμε το σκίρτημα στο πρώτο μήνυμα, που ανυπομονούμε να δούμε τον άνθρωπό μας και να τον κάνουμε να ανυπομονεί κι αυτός. Θέλουμε το «εγώ για σένα κι εσύ για μένα». Μέχρι που το βρίσκουμε!
Κάποια στιγμή, θα τα φέρει έτσι η ζωή που θα βρεις έναν άνθρωπο που θα σε κοιτάζει στα μάτια και θα λιώνει, θα θέλει να μάθει πώς είναι η μέρα σου, αν χρειάζεσαι κάτι, αν η καρδούλα σου είναι ευτυχισμένη, θα επιδιώκει να κάνετε πράγματα μαζί και θα σου δείχνει με κάθε ευκαιρία πόσο σε θέλει. Κι εσύ αυτόν τον άνθρωπο αντί να τον εκτιμάς και να ευχαριστείς τη μοίρα που τον έφερε στον δρόμο σου ενδέχεται να θέλεις να τον αλλάξεις.
Να θέλεις να τον αλλάξεις γιατί κάτι από όσα έχει -ή από όσα «δεν έχει»- δε σου ταιριάζει. Δεν είναι αρεστό στο status quo που προσδοκείς να έχεις. Θα κάνεις συστάσεις τότε στο ταίρι, -δήθεν για κάλο- του τύπου: «αγάπη μου, μήπως καλύτερα να φορέσεις κάτι μπλε που σου πάει;», «τώρα αυτό δε χρειαζόταν να το πεις, ξέρεις δεν τα λέμε αυτά σε τέτοιες περιπτώσεις».
Θα το κάνεις τόσο μεθοδευμένα, τόσο προσεκτικά που πραγματικά το άλλο πρόσωπο θα νομίζει ότι το κάνεις για το καλό του, θα πιστέψει ότι έχεις τόσο μεγάλη αγάπη για αυτό που επιθυμείς να το βοηθήσεις να γίνει η καλύτερη εκδοχή του εαυτού του.
Έχω να σου πω κάτι· αυτό είναι ψέμα. Θέλεις να τον κάνεις την καλύτερη εκδοχή του εαυτού που ταιριάζει στα δικά σου θέλω και στις δικές σου προδιαγραφές. Θέλεις έναν άνθρωπο κομμένο και ραμμένο στα μέτρα σου -γιατί είναι λίγα τα δικά σου-, στον οποίο θα μπορείς εύκολα να επιβληθείς.
Δεν είναι έτσι η αγάπη όμως, ούτε ο έρωτας. Τον άνθρωπο που έχεις δίπλα σου πρέπει να τον θαυμάζεις, να θέλεις να γίνει η καλύτερη εκδοχή του εαυτού του αλλά με τον τρόπο που αυτός θα επιλέξει κι εσύ θα καμαρώνεις. Θα επιθυμείς τον βοηθήσεις, χωρίς να περιμένεις αντάλλαγμα, θα το κάνεις γιατί απλώς νοιάζεσαι για εκείνον.
Δεν είναι αγάπη το «σε θέλω έτσι αλλιώς τελειώσαμε». Είναι εκβιασμός, και το να εκβιάζεις παίζοντας με τα συναισθήματα του άλλου είναι μια από τις χειρότερες μορφές βίας που μπορεί να υπάρξει. Μην προσπαθείς να αλλάξεις τον άνθρωπο που αποκαλείς αγάπη σου, γιατί σίγουρα θα πάψει να είναι και δε θα υπάρχει επιστροφή.
Και ναι, ενίοτε τα παραπάνω μπορούν να συμβούν υποσυνείδητα. Χωρίς να καταλαβαίνεις ότι προβάλεις τόσο πολύ τα δικά σου θέλω στον δικό του χαρακτήρα, χωρίς να βλέπεις πόσο ωμό και βίαιο είναι αυτό που κάνεις. Αυτό όμως δεν είναι δικαιολογία. Και χρωστάς και στους δυο σας να το μετριάσεις και να καταλάβεις ότι κάτι τέτοιο δεν είναι έρωτας, είναι βασανιστήριο και δεν το κάνεις στον δικό σου άνθρωπο.
Πολλοί δεν έχουν την τύχη σου και την εύχονται. Πήγαινε κι αγάπησε τον άλλον, έτσι ακριβώς όπως είναι γιατί αυτό είναι το πιο ουσιαστικό κομμάτι. Αν εκείνος μπορεί να σε δεχθεί έτσι ακριβώς όπως είσαι -με τα στραβά και τα καλά σου- γιατί να μην μπορείς κι εσύ; Το να φύγεις είναι επιλογή, το να αλλάξεις τον άλλον, να τον πληγώσεις μ’ αυτόν τον τρόπο, δε θα έπρεπε να είναι.
Ο έρωτας έρχεται με τη μορφή και το πρόσωπο που θέλει εκείνος. Άσε τον εαυτό σου να το ζήσει στο έπακρο κι όπου σας πάει. Μην τον βάζεις σε καλούπια για να υψώσεις το εγώ σου.
Στο λέω με το χέρι στην καρδιά ως κάποια που το έκανε όλο αυτό χωρίς να το συνειδητοποιεί εκείνη τη στιγμή. Ως κάποια που το έκανε σ’ έναν άνθρωπο που την αγάπησε πολύ και τώρα προσπαθεί να του δείξει πόσο μετάνιωσε. Να τον πείσει πως κατάλαβε, ότι δεν είναι καλή ιδέα να προσπαθείς να αλλάξεις τον άλλον. Δεν είναι έρωτας αυτό, καταπίεση είναι και ο άλλος κάποια στιγμή θα σκάσει σαν μπαλόνι· κι ο ήχος αυτός θα είναι πιο εκκωφαντικός κι από τη σιωπή που θα αφήσει πίσω του. Αγάπησε τον ακριβώς όπως είναι γιατί το αξίζει, γιατί το αξίζεις!
Κάποια στιγμή, θα τα φέρει έτσι η ζωή που θα βρεις έναν άνθρωπο που θα σε κοιτάζει στα μάτια και θα λιώνει, θα θέλει να μάθει πώς είναι η μέρα σου, αν χρειάζεσαι κάτι, αν η καρδούλα σου είναι ευτυχισμένη, θα επιδιώκει να κάνετε πράγματα μαζί και θα σου δείχνει με κάθε ευκαιρία πόσο σε θέλει. Κι εσύ αυτόν τον άνθρωπο αντί να τον εκτιμάς και να ευχαριστείς τη μοίρα που τον έφερε στον δρόμο σου ενδέχεται να θέλεις να τον αλλάξεις.
Να θέλεις να τον αλλάξεις γιατί κάτι από όσα έχει -ή από όσα «δεν έχει»- δε σου ταιριάζει. Δεν είναι αρεστό στο status quo που προσδοκείς να έχεις. Θα κάνεις συστάσεις τότε στο ταίρι, -δήθεν για κάλο- του τύπου: «αγάπη μου, μήπως καλύτερα να φορέσεις κάτι μπλε που σου πάει;», «τώρα αυτό δε χρειαζόταν να το πεις, ξέρεις δεν τα λέμε αυτά σε τέτοιες περιπτώσεις».
Θα το κάνεις τόσο μεθοδευμένα, τόσο προσεκτικά που πραγματικά το άλλο πρόσωπο θα νομίζει ότι το κάνεις για το καλό του, θα πιστέψει ότι έχεις τόσο μεγάλη αγάπη για αυτό που επιθυμείς να το βοηθήσεις να γίνει η καλύτερη εκδοχή του εαυτού του.
Έχω να σου πω κάτι· αυτό είναι ψέμα. Θέλεις να τον κάνεις την καλύτερη εκδοχή του εαυτού που ταιριάζει στα δικά σου θέλω και στις δικές σου προδιαγραφές. Θέλεις έναν άνθρωπο κομμένο και ραμμένο στα μέτρα σου -γιατί είναι λίγα τα δικά σου-, στον οποίο θα μπορείς εύκολα να επιβληθείς.
Δεν είναι έτσι η αγάπη όμως, ούτε ο έρωτας. Τον άνθρωπο που έχεις δίπλα σου πρέπει να τον θαυμάζεις, να θέλεις να γίνει η καλύτερη εκδοχή του εαυτού του αλλά με τον τρόπο που αυτός θα επιλέξει κι εσύ θα καμαρώνεις. Θα επιθυμείς τον βοηθήσεις, χωρίς να περιμένεις αντάλλαγμα, θα το κάνεις γιατί απλώς νοιάζεσαι για εκείνον.
Δεν είναι αγάπη το «σε θέλω έτσι αλλιώς τελειώσαμε». Είναι εκβιασμός, και το να εκβιάζεις παίζοντας με τα συναισθήματα του άλλου είναι μια από τις χειρότερες μορφές βίας που μπορεί να υπάρξει. Μην προσπαθείς να αλλάξεις τον άνθρωπο που αποκαλείς αγάπη σου, γιατί σίγουρα θα πάψει να είναι και δε θα υπάρχει επιστροφή.
Και ναι, ενίοτε τα παραπάνω μπορούν να συμβούν υποσυνείδητα. Χωρίς να καταλαβαίνεις ότι προβάλεις τόσο πολύ τα δικά σου θέλω στον δικό του χαρακτήρα, χωρίς να βλέπεις πόσο ωμό και βίαιο είναι αυτό που κάνεις. Αυτό όμως δεν είναι δικαιολογία. Και χρωστάς και στους δυο σας να το μετριάσεις και να καταλάβεις ότι κάτι τέτοιο δεν είναι έρωτας, είναι βασανιστήριο και δεν το κάνεις στον δικό σου άνθρωπο.
Πολλοί δεν έχουν την τύχη σου και την εύχονται. Πήγαινε κι αγάπησε τον άλλον, έτσι ακριβώς όπως είναι γιατί αυτό είναι το πιο ουσιαστικό κομμάτι. Αν εκείνος μπορεί να σε δεχθεί έτσι ακριβώς όπως είσαι -με τα στραβά και τα καλά σου- γιατί να μην μπορείς κι εσύ; Το να φύγεις είναι επιλογή, το να αλλάξεις τον άλλον, να τον πληγώσεις μ’ αυτόν τον τρόπο, δε θα έπρεπε να είναι.
Ο έρωτας έρχεται με τη μορφή και το πρόσωπο που θέλει εκείνος. Άσε τον εαυτό σου να το ζήσει στο έπακρο κι όπου σας πάει. Μην τον βάζεις σε καλούπια για να υψώσεις το εγώ σου.
Στο λέω με το χέρι στην καρδιά ως κάποια που το έκανε όλο αυτό χωρίς να το συνειδητοποιεί εκείνη τη στιγμή. Ως κάποια που το έκανε σ’ έναν άνθρωπο που την αγάπησε πολύ και τώρα προσπαθεί να του δείξει πόσο μετάνιωσε. Να τον πείσει πως κατάλαβε, ότι δεν είναι καλή ιδέα να προσπαθείς να αλλάξεις τον άλλον. Δεν είναι έρωτας αυτό, καταπίεση είναι και ο άλλος κάποια στιγμή θα σκάσει σαν μπαλόνι· κι ο ήχος αυτός θα είναι πιο εκκωφαντικός κι από τη σιωπή που θα αφήσει πίσω του. Αγάπησε τον ακριβώς όπως είναι γιατί το αξίζει, γιατί το αξίζεις!
Κατερίνα Μάρου
pillowfights
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.