που θα τους ακολουθεί στις μνήμες των παιδικών τους χρόνων.
Στη ζωή της γυναίκας υπάρχει ένα τεράστιο κεφάλαιο, και αυτό δεν είναι ο άντρας που θα αγαπήσει, τα παιδιά της η καριέρα της. Είναι τα εγγόνια της. Μπροστά της ανοίγεται ένας δρόμος, ακόμα πιο φωτεινός απ’ την ίδια την μητρότητα.
Είναι πιο ώριμη μέσα της πιο κατασταλαγμένη, ώστε να δεχτεί αυτό το απίστευτο συναίσθημα που την κατακλύζει. Σαν νέα μητέρα είναι απόλυτα σίγουρη, πως τίποτα δεν θα ξεπεράσει την αγάπη των παιδιών της. Όταν όμως έρχεται σε επαφή με την καινούργια της ταυτότητα, αντιλαμβάνεται πόσο πολύ έχει γελαστεί. Πόσο πολύ μπορεί να αγαπήσει περισσότερο. Αν η μητρότητα σε αλλάζει, το να γίνεις γιαγιά, είναι η αμέσως επόμενη αλλαγή στη ζωή σου. Τα εγγόνια έχουν αυτή την ευλογία. Να σε κάνουν να γελάς, να σε ταξιδεύουν, να γίνεσαι πάλι μωρομάνα, να χαζογελάς όταν τα σκέφτεσαι.
Ξεπερνώντας ηλικία και παραπάνω χρόνια, στα δικά τους μάτια τους είσαι η γιαγιά ήρωας, αυτή που πάντα έχει τον άσσο στη τσέπη της, για κάθε δύσκολη στιγμή. Μια ιστορία, ένα παραμύθι, μια βόλτα, μια περιπέτεια, και τα ματάκια λάμπουν. Να ανοίξεις τα χέρια σου ξαφνικά, και να αρχίσεις να κάνεις το αεροπλάνο μιμούμενη τον ήχο του. Να τρέχεις να κάνεις λουπ στον φανταστικό αέρα, και εκείνα να κάνουν το ίδιο εκστασιασμένα. Να σου τραγουδάνε στο τηλέφωνο, και να κρατιέσαι να μην κλάψεις, γιατί δεν τα έχεις δίπλα σου να τα σφίξεις στην αγκαλιά σου. Να σου λένε καλημέρα, έλα γιαγιά να πάρουμε πρωινό μαζί, και όλο αυτό να γίνεται μέσω τεχνολογίας. Γιατί η γιαγιά υπάρχει παντού, ακόμα και στις οθόνες, παίζει κρυφτό, λέει τραγουδάκια, νανουρίσματα. Δεν τη σταματάει τίποτα, όταν πρόκειται για τα μωρά της.
Συζητήσεις ανάμεσα σας είναι θησαυρός. Έχει την πολυτέλεια του χρόνου να ακούσει να παίξει. Αδιαπραγμάτευτο είναι, πως θα υποστηρίξει τα εγγόνια της και όχι τα παιδιά της. Θα φροντίσει όμως να δώσει όλη την εμπειρία της με λίγες προτάσεις. Μικρά γλυκίσματα, ίσως απαγορευμένα απ’ τους γονείς είναι τα μικρά σας μυστικά, αλλά είναι μέσα στο ρόλο της. Μα μην ζητάτε γονείς να πει όχι η γιαγιά, θεωρείστε το αδύνατον. Είναι σαν να καταργείτε το θεσμό. Πάντα στο σπίτι της γιαγιάς, αλλάζουν τα δεδομένα. Είναι ένας παιδότοπος, μια παιδική χαρά, με νοητές κούνιες, και τραμπάλες. Οι μαξιλάρες του καναπέ φροντίζουν για αυτό. Το φαγητό γιορτή, ο βραδινός ύπνος φωτισμένος από πυγολαμπίδες, και αέρινα φτερά ξωτικών. Γιαγιά και εγγόνια, είναι η δεύτερη ισοδύναμη σχέση μετά τους γονείς. Αυτό από μόνο του τα λέει όλα. Το πιο κοντινό μετά τη μαμά.
Αν λοιπόν νομίζατε πως η άνευ όρων αγάπη, σταματά στα παιδιά σας γελιέστε. Σας περιμένει κάτι εξίσου σπουδαίο να νιώσετε. Ο ρόλος της γιαγιάς, είναι η μαγεία, που θα τους ακολουθεί στις μνήμες των παιδικών τους χρόνων. Η άχνη ζάχαρη που θα στολίζει τις συναντήσεις τους, όταν η γιαγιά μεγαλώσει επιτέλους στα μάτια τους.
Αφιερωμένο στα οχτώ μου εγγόνια.
Είναι πιο ώριμη μέσα της πιο κατασταλαγμένη, ώστε να δεχτεί αυτό το απίστευτο συναίσθημα που την κατακλύζει. Σαν νέα μητέρα είναι απόλυτα σίγουρη, πως τίποτα δεν θα ξεπεράσει την αγάπη των παιδιών της. Όταν όμως έρχεται σε επαφή με την καινούργια της ταυτότητα, αντιλαμβάνεται πόσο πολύ έχει γελαστεί. Πόσο πολύ μπορεί να αγαπήσει περισσότερο. Αν η μητρότητα σε αλλάζει, το να γίνεις γιαγιά, είναι η αμέσως επόμενη αλλαγή στη ζωή σου. Τα εγγόνια έχουν αυτή την ευλογία. Να σε κάνουν να γελάς, να σε ταξιδεύουν, να γίνεσαι πάλι μωρομάνα, να χαζογελάς όταν τα σκέφτεσαι.
Ξεπερνώντας ηλικία και παραπάνω χρόνια, στα δικά τους μάτια τους είσαι η γιαγιά ήρωας, αυτή που πάντα έχει τον άσσο στη τσέπη της, για κάθε δύσκολη στιγμή. Μια ιστορία, ένα παραμύθι, μια βόλτα, μια περιπέτεια, και τα ματάκια λάμπουν. Να ανοίξεις τα χέρια σου ξαφνικά, και να αρχίσεις να κάνεις το αεροπλάνο μιμούμενη τον ήχο του. Να τρέχεις να κάνεις λουπ στον φανταστικό αέρα, και εκείνα να κάνουν το ίδιο εκστασιασμένα. Να σου τραγουδάνε στο τηλέφωνο, και να κρατιέσαι να μην κλάψεις, γιατί δεν τα έχεις δίπλα σου να τα σφίξεις στην αγκαλιά σου. Να σου λένε καλημέρα, έλα γιαγιά να πάρουμε πρωινό μαζί, και όλο αυτό να γίνεται μέσω τεχνολογίας. Γιατί η γιαγιά υπάρχει παντού, ακόμα και στις οθόνες, παίζει κρυφτό, λέει τραγουδάκια, νανουρίσματα. Δεν τη σταματάει τίποτα, όταν πρόκειται για τα μωρά της.
Συζητήσεις ανάμεσα σας είναι θησαυρός. Έχει την πολυτέλεια του χρόνου να ακούσει να παίξει. Αδιαπραγμάτευτο είναι, πως θα υποστηρίξει τα εγγόνια της και όχι τα παιδιά της. Θα φροντίσει όμως να δώσει όλη την εμπειρία της με λίγες προτάσεις. Μικρά γλυκίσματα, ίσως απαγορευμένα απ’ τους γονείς είναι τα μικρά σας μυστικά, αλλά είναι μέσα στο ρόλο της. Μα μην ζητάτε γονείς να πει όχι η γιαγιά, θεωρείστε το αδύνατον. Είναι σαν να καταργείτε το θεσμό. Πάντα στο σπίτι της γιαγιάς, αλλάζουν τα δεδομένα. Είναι ένας παιδότοπος, μια παιδική χαρά, με νοητές κούνιες, και τραμπάλες. Οι μαξιλάρες του καναπέ φροντίζουν για αυτό. Το φαγητό γιορτή, ο βραδινός ύπνος φωτισμένος από πυγολαμπίδες, και αέρινα φτερά ξωτικών. Γιαγιά και εγγόνια, είναι η δεύτερη ισοδύναμη σχέση μετά τους γονείς. Αυτό από μόνο του τα λέει όλα. Το πιο κοντινό μετά τη μαμά.
Αν λοιπόν νομίζατε πως η άνευ όρων αγάπη, σταματά στα παιδιά σας γελιέστε. Σας περιμένει κάτι εξίσου σπουδαίο να νιώσετε. Ο ρόλος της γιαγιάς, είναι η μαγεία, που θα τους ακολουθεί στις μνήμες των παιδικών τους χρόνων. Η άχνη ζάχαρη που θα στολίζει τις συναντήσεις τους, όταν η γιαγιά μεγαλώσει επιτέλους στα μάτια τους.
Αφιερωμένο στα οχτώ μου εγγόνια.
Θεοδώρα Ατζεμιάν
ewoman
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.