Ήταν ολόγερες.
Ασκούσα εκείνον τον καιρό την ιατρική στη Χουαμαχουάκα.
Ένα βράδυ μου έφεραν ένα παιδί χτυπημένο στο κεφάλι.
Είχε πέσει από ένα ύψωμα σ’ ένα γκρεμό.
Όταν, για να το εξετάσω, του έβγαλα το πόντσο,
είδα στην πλάτη του δυο φτερούγες. Ήταν ολόγερες.
Μόλις το παιδί ξαναμπόρεσε να μιλήσει, το ρώτησα:
«Γιατί δεν πέταξες, γιε μου, όταν είδες ότι έπεφτες;»
«Να πετάξω;» μου είπε, «να πετάξω, να γελάει μαζί μου ο κόσμος;»
Ένα βράδυ μου έφεραν ένα παιδί χτυπημένο στο κεφάλι.
Είχε πέσει από ένα ύψωμα σ’ ένα γκρεμό.
Όταν, για να το εξετάσω, του έβγαλα το πόντσο,
είδα στην πλάτη του δυο φτερούγες. Ήταν ολόγερες.
Μόλις το παιδί ξαναμπόρεσε να μιλήσει, το ρώτησα:
«Γιατί δεν πέταξες, γιε μου, όταν είδες ότι έπεφτες;»
«Να πετάξω;» μου είπε, «να πετάξω, να γελάει μαζί μου ο κόσμος;»
Limao Qian
o-klooun
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.