Ευτυχώς που η επιστήμη απέδειξε ότι γεννιόμαστε γυμνοί,
ειδάλλως δε ξέρω αν θα έπρεπε και αυτό στην πορεία να αποδείξω.
Πότε μου φόρεσαν βρακί, δεν το θυμάμαι.
Θυμάμαι όμως την πρώτη φορά που του έδωσαν σημασία.
Μικρό παιδάκι ήμουν, φούστα φόραγα και έπρεπε τα πόδια μου να σταυρώσω, ώστε το βρακάκι αυτό να μη φανεί.
Του αδερφού μου το βρακί δεν τους πείραζε, το δικό μου ήταν πιο σημαντικό, γιατί;
Βρώμικο δεν ήταν, ούτε πιο ακριβό, τι το έκανε τόσο διαφορετικό;
Αργότερα, πολύ αργότερα, κατάλαβα ότι δεν ήταν το βρακί που τους ενοχλούσε, αλλά αυτό που έκρυβε.
Το βρακί ήταν το περιτύλιγμα. Ήταν το «περιεχόμενο» δώρο;
Για τις μανάδες και τους πατεράδες , το «περιεχόμενο» του αγοριού τους ήταν o κόσμος όλος.
Το δικό μας το «περιεχόμενο», γεννήθηκε κομπάρσος σε ταινία τρίτης κατηγορίας.
Έπρεπε να μείνει στην αφάνεια, μέχρι την ημέρα που θα το καλούσαν οι «άρχοντες» να κάνει ντεμπούτο.
Ανάθεμα σε εκείνο, που πήρε δόξα πριν την ώρα του.
Αυτό το περιεχόμενο λοιπόν, έκρινε την πορεία, τη δική μου, τη δική της, όλων αυτών που τα δύο Χ μας δώσανε τον τίτλο του θηλυκού.
Πριν να γεννηθεί, η μοίρα του ήταν προδιαγεγραμμένη και αν τολμούσε τα στερεότυπα να ταρακουνήσει, «τίτλους ευγενείας» αποκτούσε .
Τόσους «τίτλους» τι να τους κάνει ένα «περιεχόμενο»;
Και επειδή κατόρθωσε, παρόλα τα γκρέμια που συνάντησε, να σταθεί απέναντι στο Υ που του έλειπε, έπρεπε να βρουν άλλο τρόπο να το σιωπήσουν.
Μόνο ένας αλάνθαστος όμως τους έμεινε.
Να το θάψουν τούτο το περιεχόμενο, που πολύ μεν το ήθελαν αλλά δεν ήξεραν τι να το κάνουν.
Έντεκα «περιεχόμενα» φέτος «άδειασαν», εκατομμύρια σε σύνολο και συνεχίζουμε να μετράμε και να σημειώνουμε ονόματα σε τεφτέρια βαμμένα με αίμα.
Η κόρη μου με ρώτησε γιατί;
Γιατί μας φοβούνται, της απάντησα.
Πάντα αυτό το ξένο που φοβόμαστε σκοτώνουμε.
Γιατί ποιος θα σκοτώσει τον εαυτό του;
Πότε μου φόρεσαν βρακί, δεν το θυμάμαι.
Θυμάμαι όμως την πρώτη φορά που του έδωσαν σημασία.
Μικρό παιδάκι ήμουν, φούστα φόραγα και έπρεπε τα πόδια μου να σταυρώσω, ώστε το βρακάκι αυτό να μη φανεί.
Του αδερφού μου το βρακί δεν τους πείραζε, το δικό μου ήταν πιο σημαντικό, γιατί;
Βρώμικο δεν ήταν, ούτε πιο ακριβό, τι το έκανε τόσο διαφορετικό;
Αργότερα, πολύ αργότερα, κατάλαβα ότι δεν ήταν το βρακί που τους ενοχλούσε, αλλά αυτό που έκρυβε.
Το βρακί ήταν το περιτύλιγμα. Ήταν το «περιεχόμενο» δώρο;
Για τις μανάδες και τους πατεράδες , το «περιεχόμενο» του αγοριού τους ήταν o κόσμος όλος.
Το δικό μας το «περιεχόμενο», γεννήθηκε κομπάρσος σε ταινία τρίτης κατηγορίας.
Έπρεπε να μείνει στην αφάνεια, μέχρι την ημέρα που θα το καλούσαν οι «άρχοντες» να κάνει ντεμπούτο.
Ανάθεμα σε εκείνο, που πήρε δόξα πριν την ώρα του.
Αυτό το περιεχόμενο λοιπόν, έκρινε την πορεία, τη δική μου, τη δική της, όλων αυτών που τα δύο Χ μας δώσανε τον τίτλο του θηλυκού.
Πριν να γεννηθεί, η μοίρα του ήταν προδιαγεγραμμένη και αν τολμούσε τα στερεότυπα να ταρακουνήσει, «τίτλους ευγενείας» αποκτούσε .
Τόσους «τίτλους» τι να τους κάνει ένα «περιεχόμενο»;
Και επειδή κατόρθωσε, παρόλα τα γκρέμια που συνάντησε, να σταθεί απέναντι στο Υ που του έλειπε, έπρεπε να βρουν άλλο τρόπο να το σιωπήσουν.
Μόνο ένας αλάνθαστος όμως τους έμεινε.
Να το θάψουν τούτο το περιεχόμενο, που πολύ μεν το ήθελαν αλλά δεν ήξεραν τι να το κάνουν.
Έντεκα «περιεχόμενα» φέτος «άδειασαν», εκατομμύρια σε σύνολο και συνεχίζουμε να μετράμε και να σημειώνουμε ονόματα σε τεφτέρια βαμμένα με αίμα.
Η κόρη μου με ρώτησε γιατί;
Γιατί μας φοβούνται, της απάντησα.
Πάντα αυτό το ξένο που φοβόμαστε σκοτώνουμε.
Γιατί ποιος θα σκοτώσει τον εαυτό του;
Μαντώ Μάκκα
ewoman
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.