Καλό οδηγό δε σε κάνει το καρτελάκι, αλλά η συμπεριφορά

0

να μάθουμε στους νέους την οδική συμπεριφορά.

Ένα από τα όνειρα που κάνουμε στη νεαρή, αλλά κυρίως στην εφηβική μας ηλικία, είναι ν’ αποκτήσουμε κάποια στιγμή το δικό μας μεταφορικό μέσο. Κάποιος ονειρεύεται ένα ωραίο σπορ αυτοκίνητο, κάποιος άλλος μια ωραία μεγάλη μηχανή και κάποιος άλλος θέλει και τα δύο.

Φυσικά, όλοι φανταζόμαστε πως θα είμαστε οι τέλειοι οδηγοί, με το ένα χέρι στο τιμόνι και τ' άλλο χέρι έξω απ’ το παράθυρο αποκτώντας το μαύρισμα του ταξιτζή, το καφεδάκι στη θέση του, το φιλαράκι μας ή το άλλο μας μισό δίπλα και πάμε για τρέλες στις Σεϋχέλλες. Όμως, το όνειρο χαλάει μόλις έρθουμε αντιμέτωποι με την πραγματικότητα. Αυτή του δρόμου.

Αποφασίζεις, λοιπόν, να πας να πάρεις το δίπλωμα, εκείνη τη ροζ καρτελίτσα με τα στοιχεία σου που επιβεβαιώνει, λέμε τώρα, πως είσαι ικανός κι απόλυτα έτοιμος να βγεις στο δρόμο. Θα σχολιάσω πολύ αργότερα την παραπάνω φράση, αν και είμαι απόλυτα σίγουρη πως καταλάβατε τι ακριβώς εννοώ.

Πρώτο μάθημα, λοιπόν, κι εσύ ενθουσιασμένος, σχεδόν σε έκσταση, μέχρι να καθίσεις στη θέση του οδηγού και να συνειδητοποιήσεις πως θα οδηγήσεις εσύ. Χωρίς να το έχεις ξανακάνει ποτέ, μ’ έναν καθηγητή που απλώς έχει κι εκείνος πετάλια και με τους δρόμους τίγκα από οχήματα όλων των μεγεθών και με πάσης φύσεως οδηγούς.

Και κάπου εκεί, η πρώτη σταγόνα του κρύου ιδρώτα εμφανίζεται και στο κεφάλι σου μέσα δημιουργούνται χιλιάδες ερωτήματα. «Κι αν τρακάρω;» «Κι αν δεν προλάβω να φρενάρω;» «Και πώς θα οδηγήσω χωρίς να ξέρω;» «Να φύγω τώρα που είναι νωρίς και να το ξανασυζητήσουμε σε καμιά δεκαετία;»

Όλα αυτά τα όμορφα ερωτηματικά κι άλλα πολλά που δε μου επιτρέπεται ν’ αναφέρω, συμβαίνουν στο κεφαλάκι του οδηγού και όλα σβήνουν με τη φράση του καθηγητή: «Βάλε μπρος το αμάξι σου».

Τύμπανα πολέμου, άναρθρες κραυγές, από σιχτίρια, μέχρι ευχέλαια στον Άγιο Φανούριο μπας και σε ξεστραβώσει, και ξεκινάς.

Όλα καλά, με πολύ άγχος βέβαια και με μόνιμη την έκφραση του Scream στο πρόσωπό σου, τα μαθήματα περνάνε, εσύ μαθαίνεις, προσέχεις, γίνεσαι ένας ευσυνείδητος οδηγός και περιμένεις να τελειώσεις.

Έρχεται η ώρα της εξέτασης. Το άγχος επιστρέφει, ο ιδρώτας επίσης, αλλά κάνεις το Κινέζο για να μη σε πάρουν πρέφα οι τυπάδες στο πίσω κάθισμα. Στη μία τσέπη κρατάς σφιχτά την εικόνα της Παναγίας Σουμελά και στη άλλη το κατοστάευρο που θα δώσεις στους εξεταστές. Αφού φτάσαμε εδώ, θα τα πούμε όλα παιδιά.

Ξεκινάς, ξέρεις ότι τα έχεις πάει περίφημα και στο λέει κι ο καθηγητής και περιμένεις την απόφαση. Ξέρεις πως, αν δε λαδώσεις, και ο Σουμάχερ να ήσουν, δε θα στο έδιναν. Κάνεις την καρδιά σου πέτρα και τα δίνεις και σου αρκεί που το πήρες, που θα μπορείς να οδηγήσεις με τον υπόλοιπό κόσμο κι όχι στις αλάνες με τον πατέρα σου, σαν να είσαι το ψωριάρικο της υπόθεσης.

Το πρόβλημα εδώ, είναι πως έχουμε την τάση να θεωρούμε πως καλό οδηγό σε κάνει το καρτελάκι. Πως ένας άνθρωπος που δεν έχει καρτελάκι δεν μπορεί να είναι καλός οδηγός ή προσεχτικός. Μπορώ να σας επιβεβαιώσω πως, το μεγαλύτερο μέρος των ανθρώπων που έχουν δίπλωμα, δεν είναι ούτε καλοί ούτε προσεχτικοί οδηγοί . Αν διαβάσετε πιο πάνω, την ώρα της εξέτασης θα καταλάβετε το γιατί.

Κανένας μας δεν μπορεί να θεωρηθεί αντάξιος του διπλώματός του από τη στιγμή που υπάρχει το φακελάκι και, λίγο-πολύ, το βλέπουμε όλοι καθημερινά στο δρόμο. Εμείς, οι νέοι οδηγοί, το αντιλαμβανόμαστε λίγο περισσότερο γιατί ο φόβος και το άγχος μας είναι ακόμη στον υπερθετικό τους βαθμό.

Ο σωστός οδηγός δεν είναι στα χαρτιά, αλλά στην άσφαλτο. Από το πόση υπομονή θα κάνει με την ενενηντάρα τη γιαγιά που οδηγεί μπροστά του με το ρελαντί, μέχρι το πώς θα ασφαλίσει τους συνεπιβάτες του. Κι αν υπάρχει κάτι που κάνουμε ακόμη λάθος σ’ αυτή τη χώρα, γιατί μόνο εδώ γίνεται, είναι που παραλείπουμε να μάθουμε στους νέους την οδική συμπεριφορά. Αυτή είναι στη τελική που σε βοηθάει να είσαι καλός.

Δεν εξαρτάται βέβαια πάντα από εσένα, διότι εσύ μπορεί να την έχεις αλλά ο απέναντι όχι, αλλά αν την έχεις, βασικά αν την αποκτήσεις, τον απέναντι μπορείς να τον προβλέψεις και να προλάβεις τυχόν ζημιές ή ατυχήματα.

Βγείτε λοιπόν στο δρόμο με συνείδηση, μυαλό και γρήγορη αντίληψη.
Φερθείτε σωστά και μην περιμένετε να γίνεται καλοί οδηγοί από τις καρτέλες, αλλά από το σεβασμό και την υπομονή σας για τους υπόλοιπους γύρω σας, μα πάνω από όλα από τη σιγουριά του ότι όλα θα πάνε καλά.

ilov
Ετικέτα:

Δημοσίευση σχολίου

0Σχόλια
* Οτι δημοσιεύουμε δεν σημαίνει ότι το υιοθετούμε.
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.

Τα Μπουλούκια

Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.

Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.

Δημοσίευση σχολίου (0)
To Top