Έχεις σκεφτεί πως θα είναι τα πράγματα μετά την καραντίνα;

0

Τα δεδομένα έγιναν μέσα σε λίγες μέρες ζητούμενα...

Έχετε σκεφτεί το μετά από την καραντίνα; Πώς θα είναι η ζωή μας μετά τον εγκλεισμό ή περιορισμό; Όπως θέλει ας το ονομάσει ο καθένας. Θα είμαστε ίδιοι, εννοώ εσωτερικά, και όχι εξωτερικά, φυσικά. Όλο αυτό δεν θα μας έχει επηρεάσει ψυχολογικά; Κάνετε ανάλογες σκέψεις;

Aνησυχείτε ή το έχετε καταχωνιάσει στην άκρη του μυαλού σας για να μην το σκέφτεστε; Θα απενεργοποιήσουμε απλά το pause και όλα θα είναι όπως τα αφήσαμε; Θα μπορέσουμε να πιάσουμε τις καθημερινές συνήθειες από εκεί που αναγκαστήκαμε να τις αφήσουμε και απλά θα προχωρήσουμε; Πώς θα είναι η επόμενη μέρα;

Nομίζω πως θα μας πάρει καιρό να συνέλθουμε και να «έρθουμε στα ίσα μας» που λένε. Έχω την αίσθηση πως θα μας πάρει χρόνο να μάθουμε να μην φοβόμαστε. Να χαλιναγωγούμε τον φόβο ώστε να μην πάρει κεφάλι και σκεπάσει τη λογική. Ναι, σύμφωνοι, θα μπορούμε να βγαίνουμε, δεν θα είμαστε όλη μέρα κλεισμένοι σε τέσσερις τοίχους αλλά θα μπορούμε πραγματικά να το απολαύσουμε; Aυτές τις μικρές στιγμές που για κάποιους έχουν ιδιαίτερο νόημα, θα μπορούμε να τις ευχαριστηθούμε; Πραγματικά όμως. Αληθινά. Nα βγούμε μια βόλτα με τον άντρα μας, τους φίλους μας απλά για περπάτημα ή έτσι για να χαζέψουμε τα μαγαζιά με έναν καφέ στο χέρι ή να πάμε ξανά στη δουλειά μας; Ή θα έχουμε κλειστεί τόσο στο καβούκι μας που δεν θα έχουμε ή δεν θα ξέρουμε τι να πούμε; Μήπως μας φοβίσει εντέλει η επαφή με κόσμο; Tην φοβάμαι πολύ την αποξένωση. Όλο αυτό τον καιρό όλα τα κάνουμε διαδικτυακά. Μιλάμε μέσω κοινωνικών δικτύων, το σκάιπ το μέσεντζερ και το βάιμπερ έχουν πάρει φωτιά, ερχόμαστε υποτίθεται κοντά μέσα από μια οθόνη αλλά όλα αυτά μπορούν να αντικαταστήσουν ή να υποκαταστήσουν την δια ζώσης επαφή; Την αίσθηση του να αγκαλιάσεις τον άλλον, να τον κρατήσεις απ’ το χέρι;

Όταν λοιπόν αρθούν τα μέτρα και γίνει ξανά επιτρεπτή η έξοδος στον «πολιτισμό» εύχομαι να μην φοβόμαστε να μιλάμε. Να εξωτερικεύουμε τις σκέψεις μας και τα συναισθήματά μας προς τους άλλους. Nα μην τα κρατάμε μέσα μας και να τα αφήνουμε να γίνουν βουνό και να μας πνίγουν. Να λέμε ευκολότερα «Καλημέρα» στον γείτονά μας, αλλά να το εννοούμε, να λέμε ευκολότερα «Σ’αγαπώ», «Μου έλειψες, σε πεθύμησα, θέλω να σε δω». Γενικά να μην μένουμε μόνο στα λόγια αλλά οτιδήποτε θέλουμε να το κάνουμε πράξη. Εκείνη τη στιγμή. Να μην το αναβάλλουμε για αργότερα γιατί αυτό το αργότερα μπορεί να ανατραπεί σε δευτερόλεπτα ή να πολύ απλά να μην έρθει ποτέ. Επίσης θα ήταν καλό να μην έχουμε απωθημένα, να μην βάζουμε εμπόδια στη ζωή μας. Γιατί εμείς τα δημιουργούμε. Κανένας άλλος. Να απαλλαγούμε από οτιδήποτε περιττό και να κρατήσουμε την ουσία. Και να ασχολούμαστε με ό,τι μας ευχαριστεί χωρίς να σκεφτόμαστε τι θα πει ο κόσμος ή πως θα μας κακοχαρακτηρίσει.

Τα δεδομένα έγιναν μέσα σε λίγες μέρες ζητούμενα με όλο αυτό που όλοι μας περνάμε και θα είναι κρίμα όταν τελειώσει όλο αυτό να μην βγούμε τουλάχιστον πιο συνειδητοποιημένοι ως προς το τι θέλουμε να κάνουμε. Στο χέρι μας είναι να αλλάξουμε τη ρότα της ζωής μας προς το καλύτερο, όπως ο καθένας μας ορίζει αυτό το καλύτερο. Δεν συμφωνείτε;

Έλια Κουρή
ewoman
Ετικέτα:

Δημοσίευση σχολίου

0Σχόλια
* Οτι δημοσιεύουμε δεν σημαίνει ότι το υιοθετούμε.
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.

Τα Μπουλούκια

Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.

Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.

Δημοσίευση σχολίου (0)
To Top