Αγάπησε κάθε σου παραστράτημα.
Τα πρώτα βήματα στη ζωή, είναι πάντα τα πιο δύσκολα.
Το να σταθείς με σιγουριά στα δύο σου πόδια σαν παιδί, απαιτεί προσπάθεια, υπομονή και πείσμα.
Το να σταθείς όμως στα πόδια σου σαν ενήλικας, ίσως είναι το πιο δύσκολο από όλα.
Πέφτεις και πονάς.
Έχεις μια πελώρια λαχτάρα να τα παρατήσεις, να μείνεις κάτω εκεί στο χώμα .
Όμως γεννήθηκες για να κοιτάς ουρανούς και σύννεφα και δεν αντέχεις να στέκεις εκεί κάτω. Γεννήθηκες να αναπνέεις αέρα καθαρό, αύρα δροσερή και στα καταγώγια που οδήγησες την ψυχή σου, υποφέρει, δεν το βλέπεις;
Ανήλιαγα υπόγεια δε σου πρέπουν.
Σήκω. Στάσου όρθια.
Όρθωσε το ανάστημά σου, και κοίτα αγέρωχα ψηλά και πάλι.
Τα πρώτα βήματα πριν από μια μεγάλη απόφαση. Εκείνη τη στιγμή, που μέσα στην ησυχία των σκέψεων σου, άκουσες ένα εσωτερικό κλικ. Αυτό της αντίστροφης μέτρησης.
Έχεις συνειδητοποιήσει πως δίχως προειδοποίηση, όλα και πάλι θα αλλάξουν ριζικά.
Ίσως ενδόμυχα, εσύ πρώτη το θέλησες. Ίσως όμως και όχι.
Ο κόσμος γυρίζει. Μαζί του και εσύ.
Στρέφεις αλλού το βλέμμα και μάλιστα 360 ολάκερες μοίρες αλλού.
Νέα ξεκινήματα στον έρωτα, στην δουλειά. Νέα πρόσωπα, νέοι χώροι.
Σε περιμένει αγώνας, σήκωσε μανίκια.
Η χαρά για το καινούριο και η αγωνία για το άγνωστο, χορεύουν αντάμα και εσύ απλά πας εν γνώσει σου να τους συναντήσεις. Πόσο γενναιότητα ψυχής χρειάζεται να έχεις, για να τολμήσεις να προχωρήσεις.
Ξεκινά. Τολμά. Μπορείς.
Είναι όμως και τα πρώτα βήματα του τέλους. Θαρρώ πως είναι τα πιο δύσκολα από όλα.
Όταν η πόρτα ανοίγει, εκείνο το μετέωρο βήμα προς την έξοδο, σχίζει τα σωθικά σου, είναι διστακτικό, αμήχανο.
Είναι ανήμπορο το μυαλό να δώσει εντολή στο σώμα να ξεκινήσει.
Ίσως είναι η καρδιά που το σταμάτα. Είναι η μεγάλη απόφαση, να εγκαταλείψεις τώρα και για πάντα ότι αγαπάς , ότι σε έχει πληγώσει,ότι είναι μάταιο να κυνηγάς, ότι σε τραβάει πίσω σε μια αδιέξοδη κατάσταση. Σαν να χορεύεις μοιάζει.
Δύο βήματα εμπρός και ένα πίσω.
Κλείσε τα μάτια. Αφουγκράσου τον ρυθμό της ψυχής σου. Τελικά αυτός θα σε οδηγήσει.
Δίνει το τέμπο. Ακολούθησε την φωνή της διαίσθησής σου.
Πάντα οι δύο σας ήσασταν. Εκείνη τουλάχιστον δεν σε πρόδωσε ποτέ. Ούτε και θα το κάνει.
Μην τα φοβάσαι τα πρώτα βήματα. Είναι δικά σου.
Είναι ένδειξη ότι ωριμάζεις, αποδέχεσαι ήττες και νίκες.
Αφήνεις ότι σε αφορά και δίχως εκπτώσεις σε πιστεύω και συναισθήματα, αλλά με αυτοπεποίθηση, πας παρακάτω. Τούτα τα βήματα, σου υπενθυμίζουν ότι ξέρεις τι θέλεις και πως να το διεκδικείς.
Δείχνουν ακόμα ότι εξίσου γνωρίζεις τι θέλεις και πως έχεις το ψυχικό σθένος να αποκόψεις βίαια καθετί που καταστρέφει την άυλη ψυχή σου.
Κάνε ένα βήμα τη φορά . Μη βιάζεσαι. Αγάπησε κάθε σου παραστράτημα από την πορεία σου, αλλά επιβράβευσε πού και πού τον εαυτό σου για εκείνες τις φορές που κατάφερε να βαδίσει τον ίσιο δρόμο. Ένα, ένα αν τα προσθέσεις, γίνονται μια ολάκερη πορεία ζωής. Γίνονται εσύ...
Το να σταθείς με σιγουριά στα δύο σου πόδια σαν παιδί, απαιτεί προσπάθεια, υπομονή και πείσμα.
Το να σταθείς όμως στα πόδια σου σαν ενήλικας, ίσως είναι το πιο δύσκολο από όλα.
Πέφτεις και πονάς.
Έχεις μια πελώρια λαχτάρα να τα παρατήσεις, να μείνεις κάτω εκεί στο χώμα .
Όμως γεννήθηκες για να κοιτάς ουρανούς και σύννεφα και δεν αντέχεις να στέκεις εκεί κάτω. Γεννήθηκες να αναπνέεις αέρα καθαρό, αύρα δροσερή και στα καταγώγια που οδήγησες την ψυχή σου, υποφέρει, δεν το βλέπεις;
Ανήλιαγα υπόγεια δε σου πρέπουν.
Σήκω. Στάσου όρθια.
Όρθωσε το ανάστημά σου, και κοίτα αγέρωχα ψηλά και πάλι.
Τα πρώτα βήματα πριν από μια μεγάλη απόφαση. Εκείνη τη στιγμή, που μέσα στην ησυχία των σκέψεων σου, άκουσες ένα εσωτερικό κλικ. Αυτό της αντίστροφης μέτρησης.
Έχεις συνειδητοποιήσει πως δίχως προειδοποίηση, όλα και πάλι θα αλλάξουν ριζικά.
Ίσως ενδόμυχα, εσύ πρώτη το θέλησες. Ίσως όμως και όχι.
Ο κόσμος γυρίζει. Μαζί του και εσύ.
Στρέφεις αλλού το βλέμμα και μάλιστα 360 ολάκερες μοίρες αλλού.
Νέα ξεκινήματα στον έρωτα, στην δουλειά. Νέα πρόσωπα, νέοι χώροι.
Σε περιμένει αγώνας, σήκωσε μανίκια.
Η χαρά για το καινούριο και η αγωνία για το άγνωστο, χορεύουν αντάμα και εσύ απλά πας εν γνώσει σου να τους συναντήσεις. Πόσο γενναιότητα ψυχής χρειάζεται να έχεις, για να τολμήσεις να προχωρήσεις.
Ξεκινά. Τολμά. Μπορείς.
Είναι όμως και τα πρώτα βήματα του τέλους. Θαρρώ πως είναι τα πιο δύσκολα από όλα.
Όταν η πόρτα ανοίγει, εκείνο το μετέωρο βήμα προς την έξοδο, σχίζει τα σωθικά σου, είναι διστακτικό, αμήχανο.
Είναι ανήμπορο το μυαλό να δώσει εντολή στο σώμα να ξεκινήσει.
Ίσως είναι η καρδιά που το σταμάτα. Είναι η μεγάλη απόφαση, να εγκαταλείψεις τώρα και για πάντα ότι αγαπάς , ότι σε έχει πληγώσει,ότι είναι μάταιο να κυνηγάς, ότι σε τραβάει πίσω σε μια αδιέξοδη κατάσταση. Σαν να χορεύεις μοιάζει.
Δύο βήματα εμπρός και ένα πίσω.
Κλείσε τα μάτια. Αφουγκράσου τον ρυθμό της ψυχής σου. Τελικά αυτός θα σε οδηγήσει.
Δίνει το τέμπο. Ακολούθησε την φωνή της διαίσθησής σου.
Πάντα οι δύο σας ήσασταν. Εκείνη τουλάχιστον δεν σε πρόδωσε ποτέ. Ούτε και θα το κάνει.
Μην τα φοβάσαι τα πρώτα βήματα. Είναι δικά σου.
Είναι ένδειξη ότι ωριμάζεις, αποδέχεσαι ήττες και νίκες.
Αφήνεις ότι σε αφορά και δίχως εκπτώσεις σε πιστεύω και συναισθήματα, αλλά με αυτοπεποίθηση, πας παρακάτω. Τούτα τα βήματα, σου υπενθυμίζουν ότι ξέρεις τι θέλεις και πως να το διεκδικείς.
Δείχνουν ακόμα ότι εξίσου γνωρίζεις τι θέλεις και πως έχεις το ψυχικό σθένος να αποκόψεις βίαια καθετί που καταστρέφει την άυλη ψυχή σου.
Κάνε ένα βήμα τη φορά . Μη βιάζεσαι. Αγάπησε κάθε σου παραστράτημα από την πορεία σου, αλλά επιβράβευσε πού και πού τον εαυτό σου για εκείνες τις φορές που κατάφερε να βαδίσει τον ίσιο δρόμο. Ένα, ένα αν τα προσθέσεις, γίνονται μια ολάκερη πορεία ζωής. Γίνονται εσύ...
Μαρίλια Νετιάδη
ewoman
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.