Λέω να ονειρευτώ έναν κόσμο λιγότερο ανάποδο

0

Λέτε να ξυπνήσω και να είναι όλα αλλιώς;

Κάτι πάει ανάποδα σε αυτόν τον κόσμο. Τρομερά ανάποδα.

Οι δεσμευμένοι φέρονται σαν αδέσμευτοι, για να νιώσουν λίγη ελευθερία.

Οι αδέσμευτοι θέλουν να είναι δεσμευμένοι, γιατί νομίζουν πως έτσι λύνουν όλα τους τα προβλήματα.

Οι ερωτευμένοι δεν εκφράζουν τον έρωτά τους, από φόβο μην πληγωθούν.

Όσοι δεν είναι πραγματικά ερωτευμένοι, «εκδηλώνουν» πολύ εύκολα τον υποτιθέμενο έρωτά τους.

Εκείνοι που αγαπούν, φοβούνται να το πουν.

Εκείνοι που λένε «σ’ αγαπώ», δεν το εννοούν πραγματικά.

Εκείνοι που είναι μόνοι, θέλουν κάποιον για παρέα.

Εκείνοι που έχουν παρέα, ασφυκτιούν και θέλουν να μείνουν μόνοι.

Οι παντρεμένοι ζηλεύουν τους ελεύθερους και οι ελεύθεροι ζηλεύουν τους παντρεμένους.

Όσοι έχουν παιδιά, αναπολούν τη ζωή πριν και όσοι δεν έχουν αγωνιούν για το πότε θα κάνουν.

Όσοι έχουν μικρό σπίτι, θέλουν μεγαλύτερο.

Όσοι έχουν μεγάλο σπίτι, κουράζονται να το καθαρίζουν.

Όσοι έχουν παλιό αυτοκίνητο, θέλουν καινούριο.

Όσοι έχουν καινούριο, το αφήνουν σπίτι για να μείνει ολοκαίνουριο.

Όσοι έχουν εργασία, γκρινιάζουν που δεν έχουν αρκετό ελεύθερο χρόνο.

Όσοι δεν έχουν εργασία, φοβούνται πως είναι ανίκανοι.

Όσοι δουλεύουν πολύ, δεν είναι ευχαριστημένοι ακόμα και αν πληρώνονται καλά.

Όσοι δουλεύουν λίγο, πάλι δεν είναι ευχαριστημένοι, γιατί δεν πληρώνονται καλά και δεν έχουν αρκετά χρήματα να ξοδέψουν στον ελεύθερο χρόνο τους.

Όσοι έχουν φίλους, γκρινιάζουν που δεν έχουν αρκετό χρόνο να τους δουν.

Όσοι δεν έχουν φίλους, παραπονιούνται για τη μοναξιά τους.

Και η λίστα φυσικά είναι ατελείωτη…

Κάτι πάει ανάποδα σε αυτόν τον κόσμο. Τρομερά ανάποδα.

Και τι ωραία θα ήταν να ξυπνούσαμε ένα πρωί και να ήταν όλα αλλιώς:

Όλοι να ένιωθαν ευγνωμοσύνη για αυτό που έχουν.

Να μην γκρίνιαζαν για αυτό που δεν έχουν.

Να ένιωθαν χαρά για το τώρα και να αδιαφορούσαν για το αύριο.

Να πίστευαν πως όσα έχουν είναι ολότελα δικά τους.

Πως οι άνθρωποι δίπλα τους έχουν αξία. Πως και οι ίδιοι έχουν αξία.

Πως τα πράγματα είναι μόνο για να μας διευκολύνουν τη ζωή.

Πως η χαρά είναι εσωτερική υπόθεση.

Πως τον δρόμο τους τον επιλέγουν μόνοι τους.

Πως ανά πάσα ώρα μπορούν να αλλάξουν πορεία.

Πως κάθε στιγμή είναι δική τους.

Πως ολόκληρη ζωή δεν φτάνει για να τους δείξει πόσο σημαντική είναι μια στιγμή.

Αλλά είναι δύσκολα πράγματα αυτά.

Χρειάζεται μαγεία, όπως καταλαβαίνετε.

Χρειάζεται φως. Χρειάζεται αγάπη. Χρειάζεται χαρά.

Χρειάζεται παρουσία στο εδώ και το τώρα.

Χρειάζεται να ανοίξουμε την καρδιά μας στους ανθρώπους.

Χρειάζεται να γίνουμε άνθρωποι και εμείς.

Πάω να κοιμηθώ και να ονειρευτώ έναν κόσμο λιγότερο ανάποδο…

Λέτε να ξυπνήσω και να είναι όλα αλλιώς;

Ματίνα Σταθάκη
ewoman
Ετικέτα:

Δημοσίευση σχολίου

0Σχόλια
* Οτι δημοσιεύουμε δεν σημαίνει ότι το υιοθετούμε.
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.

Τα Μπουλούκια

Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.

Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.

Δημοσίευση σχολίου (0)
To Top