Έλα, παραδέξου το, κι εσένα αρχίζουν να σου φαίνονται ανούσια…
Όταν ξεπεράσεις τα 35 δεν σημαίνει ότι γέρασες.
Ότι έχεις μουχλιάσει και μετράς αντίστροφα για ΚΑΠΗ και ιαματικά λουτρά στην Αιδηψό.
Όπως και να το κάνουμε όμως, είναι ένα μεταίχμιο όπου καταλαβαίνεις ότι αρχίζεις να μεγαλώνεις.
Ότι στη ζωή σου αρχίζουν να μπαίνουν σταδιακά άλλες προτεραιότητες.
Και ότι -ειδικά το καλοκαίρι- δεν έχεις πια την όρεξη ή τις αντοχές για πράγματα που κάποτε έσκιζες το βρακί σου από τη χαρά σου.
Όπως, για παράδειγμα, τα εξής:
Πάνε οι εποχές που ήσουνα χύμα, έκανες ό,τι σου ερχόταν στο κεφάλι και την ίδια μέρα που κάποιος από την παρέα έριχνε την ιδέα για κάμπινγκ, το βράδυ ήσασταν κιόλας στην παραλία! Τώρα πια το σκέφτεσαι πολύ να ξεβολευτείς. Το «πού να τρέχουμε τώρα» τριβελίζει συνεχώς το κεφάλι σου. Και ψάχνεις συνεχώς δικαιολογίες για να μην πας. Γιατί πλέον η ιδέα του να κοιμάσαι στρωματσάδα σε μια σκηνή αντί για το δροσερό σου κρεβατάκι δεν μοιάζει πια τόσο γοητευτική.
Η αίσθηση ανεμελιάς του να κυκλοφορείς με το αλάτι της θάλασσας στο δέρμα και το κινητό εκτός λειτουργίας περισσότερο σε αγχώνει, παρά σε παρακινεί. Και το δέλεαρ του να κοιτάζεις το βράδυ τ’ αστέρια ξαπλωμένος στην παραλία δυσκολεύεται να υπερνικήσει το δέλεαρ του να είσαι χυμένος στον καναπέ απέναντι από το ερκοντίσιο με έναν κουβά παγωτό αγκαλιά.
Κάποτε έκανες σαν παλαβός για κάτι τέτοια! Έτρεχες μέρες πριν να οργανώσεις τη φάση, να μαζέψεις αρκετό (και κατάλληλο) κόσμο για να γραφτεί ιστορία, να εξασφαλίσεις ότι θα υπάρχει αρκετό αλκοόλ για να μη φύγει κανένας όρθιος από την παραλία. Παλιά αυτά… Τώρα και να ήθελες (που μεταξύ μας δεν θες) χρόνο για τέτοιες προετοιμασίες δεν έχεις. Η παρέα (με τον καθένα να έχει τις δουλειές και την οικογένειά του) είναι σχεδόν ανέφικτο να μαζευτεί.
Πάνε οι ατελείωτες νύχτες με τις μουσικάρες να βαράνε μέχρι τελικής πτώσεως. Τα πειράματα με το πόσα διαφορετικά ποτά μπορείς να ανακατέψεις χωρίς να πέσεις σε κώμα (ή και πέφτοντας σε κώμα) και τα φασώματα εξαιτίας των οποίων ξυπνούσες την επόμενη μέρα με την άμμο να πέφτει ακόμα και από τ’ αυτιά σου. Τώρα διασκέδαση σημαίνει «πάμε για φαγητό», πιώμα σημαίνει «πάμε για κάνα κοκτέιλ» και hangover (πλησιάζει να) σημαίνει ξεφάντωμα με Σπύρο Παπαδόπουλο και «στην υγειά μας, ρε παιδιά».
Όταν ήσουν νεότερος, ως κλασικός κολλημένος με την μπάλα, δεν επηρεαζόσουν καθόλου από τη λήξη του πρωταθλήματος. Ίσα-ίσα που το καλοκαίρι άρχιζε η πιο καυλωτική εποχή του χρόνου: Η περίοδος των μεταγραφών! Συντονισμένος διαρκώς στον ΣΠΟΡ FM, με αθλητική εφημερίδα ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ αξεσουάρ για την παραλία και πάντα σε ετοιμότητα: Για να τρέξεις στο αεροδρόμιο να υποδεχθείς τον ξένο παιχτάρα που έφερε ο πρόεδρος «για να τους γ…ήσει».
Όπως συμβαίνει όμως και με όλα τα υπόλοιπα, έτσι κι αυτό απομυθοποιείται με την πάροδο των χρόνων. Όσο μεγαλώνεις, τόσο λιγότερο φανατίζεσαι με την ομάδα σου. Ακόμα κι αν έρθει κάνας καλός παίκτης (που κι αυτό πλέον έχει γίνει σπάνιο) δεν «φτιάχνεσαι» όπως συνέβαινε κάποτε. Και πλέον σου μοιάζει ανούσιο να στριμώχνεσαι καλοκαιριάτικα μαζί με άλλους 3000 μουρλούς και να φωνάζεις εμπνευσμένα συνθήματα όπως «είσαι ένα ποτό αλκοολούχο, Αραούχο, Αραούχο».
Ότι έχεις μουχλιάσει και μετράς αντίστροφα για ΚΑΠΗ και ιαματικά λουτρά στην Αιδηψό.
Όπως και να το κάνουμε όμως, είναι ένα μεταίχμιο όπου καταλαβαίνεις ότι αρχίζεις να μεγαλώνεις.
Ότι στη ζωή σου αρχίζουν να μπαίνουν σταδιακά άλλες προτεραιότητες.
Και ότι -ειδικά το καλοκαίρι- δεν έχεις πια την όρεξη ή τις αντοχές για πράγματα που κάποτε έσκιζες το βρακί σου από τη χαρά σου.
Όπως, για παράδειγμα, τα εξής:
Ελεύθερο κάμπινγκ
Πάνε οι εποχές που ήσουνα χύμα, έκανες ό,τι σου ερχόταν στο κεφάλι και την ίδια μέρα που κάποιος από την παρέα έριχνε την ιδέα για κάμπινγκ, το βράδυ ήσασταν κιόλας στην παραλία! Τώρα πια το σκέφτεσαι πολύ να ξεβολευτείς. Το «πού να τρέχουμε τώρα» τριβελίζει συνεχώς το κεφάλι σου. Και ψάχνεις συνεχώς δικαιολογίες για να μην πας. Γιατί πλέον η ιδέα του να κοιμάσαι στρωματσάδα σε μια σκηνή αντί για το δροσερό σου κρεβατάκι δεν μοιάζει πια τόσο γοητευτική.
Η αίσθηση ανεμελιάς του να κυκλοφορείς με το αλάτι της θάλασσας στο δέρμα και το κινητό εκτός λειτουργίας περισσότερο σε αγχώνει, παρά σε παρακινεί. Και το δέλεαρ του να κοιτάζεις το βράδυ τ’ αστέρια ξαπλωμένος στην παραλία δυσκολεύεται να υπερνικήσει το δέλεαρ του να είσαι χυμένος στον καναπέ απέναντι από το ερκοντίσιο με έναν κουβά παγωτό αγκαλιά.
Beach party
Κάποτε έκανες σαν παλαβός για κάτι τέτοια! Έτρεχες μέρες πριν να οργανώσεις τη φάση, να μαζέψεις αρκετό (και κατάλληλο) κόσμο για να γραφτεί ιστορία, να εξασφαλίσεις ότι θα υπάρχει αρκετό αλκοόλ για να μη φύγει κανένας όρθιος από την παραλία. Παλιά αυτά… Τώρα και να ήθελες (που μεταξύ μας δεν θες) χρόνο για τέτοιες προετοιμασίες δεν έχεις. Η παρέα (με τον καθένα να έχει τις δουλειές και την οικογένειά του) είναι σχεδόν ανέφικτο να μαζευτεί.
Πάνε οι ατελείωτες νύχτες με τις μουσικάρες να βαράνε μέχρι τελικής πτώσεως. Τα πειράματα με το πόσα διαφορετικά ποτά μπορείς να ανακατέψεις χωρίς να πέσεις σε κώμα (ή και πέφτοντας σε κώμα) και τα φασώματα εξαιτίας των οποίων ξυπνούσες την επόμενη μέρα με την άμμο να πέφτει ακόμα και από τ’ αυτιά σου. Τώρα διασκέδαση σημαίνει «πάμε για φαγητό», πιώμα σημαίνει «πάμε για κάνα κοκτέιλ» και hangover (πλησιάζει να) σημαίνει ξεφάντωμα με Σπύρο Παπαδόπουλο και «στην υγειά μας, ρε παιδιά».
Υποδοχή ξένου παικταρά στο αεροδρόμιο
Όταν ήσουν νεότερος, ως κλασικός κολλημένος με την μπάλα, δεν επηρεαζόσουν καθόλου από τη λήξη του πρωταθλήματος. Ίσα-ίσα που το καλοκαίρι άρχιζε η πιο καυλωτική εποχή του χρόνου: Η περίοδος των μεταγραφών! Συντονισμένος διαρκώς στον ΣΠΟΡ FM, με αθλητική εφημερίδα ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ αξεσουάρ για την παραλία και πάντα σε ετοιμότητα: Για να τρέξεις στο αεροδρόμιο να υποδεχθείς τον ξένο παιχτάρα που έφερε ο πρόεδρος «για να τους γ…ήσει».
Όπως συμβαίνει όμως και με όλα τα υπόλοιπα, έτσι κι αυτό απομυθοποιείται με την πάροδο των χρόνων. Όσο μεγαλώνεις, τόσο λιγότερο φανατίζεσαι με την ομάδα σου. Ακόμα κι αν έρθει κάνας καλός παίκτης (που κι αυτό πλέον έχει γίνει σπάνιο) δεν «φτιάχνεσαι» όπως συνέβαινε κάποτε. Και πλέον σου μοιάζει ανούσιο να στριμώχνεσαι καλοκαιριάτικα μαζί με άλλους 3000 μουρλούς και να φωνάζεις εμπνευσμένα συνθήματα όπως «είσαι ένα ποτό αλκοολούχο, Αραούχο, Αραούχο».
Ερρίκος Βούλγαρης
menshouse
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.