Απλά, να προσέχεις, παιδί μου. Και πάντα να θυμάσαι τα λόγια μου…
Η ζωή, παιδί μου, απλώνεται μπροστά σου σαν τη θάλασσα.
Σε προκαλεί να τρέξεις μέσα της με τον ενθουσιασμό μικρού παιδιού. Θέλεις να τη χαρείς, να τη γλεντήσεις, να κάνεις βουτιά στα βαθιά της, να παίξεις με τα κύματά της.
Και χαίρομαι τόσο πολύ μ’ αυτό το καθαρό σου βλέμμα που την αντικρίζεις, χαίρομαι τόσο πολύ που βλέπω τη νιότη σου αυθόρμητη, ριψοκίνδυνη και γεμάτη αυτοπεποίθηση να σου φωνάζει πως τούτος ο κόσμος σου ανήκει και θα τον κατακτήσεις.
Μια έγνοια έχω όμως, παιδί μου… Αυτό που εγώ γνωρίζω κι εσύ αγνοείς, είναι πως κάποιες θάλασσες έχουν νερά σκοτεινά κι επικίνδυνα. Κρύβουν ύφαλους και δίνες που μπορεί να σε παρασύρουν, να σε πληγώσουν, να σου στερήσουν ένα όνειρό σου …
Θα μου πεις, κανείς δε ζει τη ζωή του εκ του ασφαλούς. Όλοι εμείς οι μεγάλοι που σας συμβουλεύουμε με την αγωνία του γονιού, έχουμε πάρει τα ρίσκα μας κι έχουμε θαλασσοπνιχτεί στα δικά μας ναυάγια. Γι’ αυτό όμως και θέλουμε να σας προστατέψουμε, να σας γλιτώσουμε από την παραπανίσια ταλαιπωρία… τόσο όσο μπορούμε… τόσο όσο μας επιτρέπετε.
Παιδί μου, να κολυμπάς σε θάλασσες με καθαρά νερά. Να κοιτάς μέσα τους και να βλέπεις στον πάτο την άμμο τους γυαλί. Να πατάς στο βυθό τους και να νιώθεις ασφαλής. Μην κάνεις το λάθος και σκεφτείς πως η θολούρα δε σε χαλάει, μη ρισκάρεις ν’ αναζητήσεις στα πιο βαθιά για καθαρό νερό.
Μην κολυμπάς ανέμελα μέσα σε θάλασσες που σου είναι άγνωστες, που δεν ξέρεις τι κινδύνους άραγε να σε παραμονεύουν. Να έχεις τον νου σου, να προσέχεις και να μην αγνοείς τα σημάδια που θα ξεβράζουν τα κύματα στην ακτή σου.
Παιδί μου, η ζωή όπως και η θάλασσα έχει τις φουρτούνες της. Και πρέπει να μάθεις να τις παλεύεις, θα μάθεις να τις παλεύεις. Θα μάθεις να κρατάς το πηδάλιο της δικής σου ζωής με χέρι σταθερό και βλέμμα καρφωμένο στον ορίζοντα μπροστά σου. Σε έμαθα να είσαι δυνατός, ψύχραιμος και αποφασιστικός. Θα τα καταφέρεις..
Όμως… εγώ τις θάλασσες που θα τις κολυμπάς γυμνός και απροστάτευτος φοβάμαι. Αυτές που έχουνε ανθρώπινη μορφή. Αυτές που θα έρθουν να σου τάξουν με τα ναζιάρικα κύματα και να σε μαγέψουν με τον νάρκισσο φλοίσβο. Αυτές που μπορεί να έχουν υπολογίσει μέχρι πού θα σε αφήσουν να κολυμπήσεις μόνος σου για να ανταριάσουν αμέσως μετά και να σε παιδέψουν.
Οι άνθρωποι, παιδί μου, είναι σαν τις θάλασσες. Ξελογιάζουν, γαληνεύουν, μαγεύουν, αγριεύουν, εκδικούνται, … και σε ρουφάνε στη δίνη τους καμιά φορά. Μην παραιτηθείς άμα σου τύχει το κακό… συνέχισε να κολυμπάς μέχρι να φτάσεις και πάλι στη στεριά σου.
Τώρα θα σκεφτείς πως όλα αυτά είναι υπερβολές της μάνας. Και θα με διαβεβαιώσεις πως όλα μπορείς να τα χειριστείς κι όλα να τα κουμαντάρεις. Είναι κι αυτή η έπαρση της νιότης που νομίζει πως όλα είναι στο χέρι της, ποιος να τα βάλεις μαζί της…
Απλά, να προσέχεις, παιδί μου. Και πάντα να θυμάσαι τα λόγια μου…
Σε προκαλεί να τρέξεις μέσα της με τον ενθουσιασμό μικρού παιδιού. Θέλεις να τη χαρείς, να τη γλεντήσεις, να κάνεις βουτιά στα βαθιά της, να παίξεις με τα κύματά της.
Και χαίρομαι τόσο πολύ μ’ αυτό το καθαρό σου βλέμμα που την αντικρίζεις, χαίρομαι τόσο πολύ που βλέπω τη νιότη σου αυθόρμητη, ριψοκίνδυνη και γεμάτη αυτοπεποίθηση να σου φωνάζει πως τούτος ο κόσμος σου ανήκει και θα τον κατακτήσεις.
Μια έγνοια έχω όμως, παιδί μου… Αυτό που εγώ γνωρίζω κι εσύ αγνοείς, είναι πως κάποιες θάλασσες έχουν νερά σκοτεινά κι επικίνδυνα. Κρύβουν ύφαλους και δίνες που μπορεί να σε παρασύρουν, να σε πληγώσουν, να σου στερήσουν ένα όνειρό σου …
Θα μου πεις, κανείς δε ζει τη ζωή του εκ του ασφαλούς. Όλοι εμείς οι μεγάλοι που σας συμβουλεύουμε με την αγωνία του γονιού, έχουμε πάρει τα ρίσκα μας κι έχουμε θαλασσοπνιχτεί στα δικά μας ναυάγια. Γι’ αυτό όμως και θέλουμε να σας προστατέψουμε, να σας γλιτώσουμε από την παραπανίσια ταλαιπωρία… τόσο όσο μπορούμε… τόσο όσο μας επιτρέπετε.
Παιδί μου, να κολυμπάς σε θάλασσες με καθαρά νερά. Να κοιτάς μέσα τους και να βλέπεις στον πάτο την άμμο τους γυαλί. Να πατάς στο βυθό τους και να νιώθεις ασφαλής. Μην κάνεις το λάθος και σκεφτείς πως η θολούρα δε σε χαλάει, μη ρισκάρεις ν’ αναζητήσεις στα πιο βαθιά για καθαρό νερό.
Μην κολυμπάς ανέμελα μέσα σε θάλασσες που σου είναι άγνωστες, που δεν ξέρεις τι κινδύνους άραγε να σε παραμονεύουν. Να έχεις τον νου σου, να προσέχεις και να μην αγνοείς τα σημάδια που θα ξεβράζουν τα κύματα στην ακτή σου.
Παιδί μου, η ζωή όπως και η θάλασσα έχει τις φουρτούνες της. Και πρέπει να μάθεις να τις παλεύεις, θα μάθεις να τις παλεύεις. Θα μάθεις να κρατάς το πηδάλιο της δικής σου ζωής με χέρι σταθερό και βλέμμα καρφωμένο στον ορίζοντα μπροστά σου. Σε έμαθα να είσαι δυνατός, ψύχραιμος και αποφασιστικός. Θα τα καταφέρεις..
Όμως… εγώ τις θάλασσες που θα τις κολυμπάς γυμνός και απροστάτευτος φοβάμαι. Αυτές που έχουνε ανθρώπινη μορφή. Αυτές που θα έρθουν να σου τάξουν με τα ναζιάρικα κύματα και να σε μαγέψουν με τον νάρκισσο φλοίσβο. Αυτές που μπορεί να έχουν υπολογίσει μέχρι πού θα σε αφήσουν να κολυμπήσεις μόνος σου για να ανταριάσουν αμέσως μετά και να σε παιδέψουν.
Οι άνθρωποι, παιδί μου, είναι σαν τις θάλασσες. Ξελογιάζουν, γαληνεύουν, μαγεύουν, αγριεύουν, εκδικούνται, … και σε ρουφάνε στη δίνη τους καμιά φορά. Μην παραιτηθείς άμα σου τύχει το κακό… συνέχισε να κολυμπάς μέχρι να φτάσεις και πάλι στη στεριά σου.
Τώρα θα σκεφτείς πως όλα αυτά είναι υπερβολές της μάνας. Και θα με διαβεβαιώσεις πως όλα μπορείς να τα χειριστείς κι όλα να τα κουμαντάρεις. Είναι κι αυτή η έπαρση της νιότης που νομίζει πως όλα είναι στο χέρι της, ποιος να τα βάλεις μαζί της…
Απλά, να προσέχεις, παιδί μου. Και πάντα να θυμάσαι τα λόγια μου…
Γεωργία Ανδριώτου
ewoman
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.