Ζήσε λίγο και για σένα.
Μα την αλήθεια δεν ξέρω πια τι να κάνω μαζί σου.
Δεν ξέρω τι να πω, νιώθω πως όλα πάνε στα χαμένα.
Λόγια, συμβουλές, στήριξη, αγάπη, όλα στον κουβά των αχρήστων μαζί με τη ζωή σου.
Γιατί ρε σε πετάς; Γιατί ρε δε σε αγαπάς;
Γέμισες αυτοάνοσα από όλα τα ζόρια που φορτώνεις μέσα σου. Για να λύνεις τα προβλήματα των άλλων, λες και κάποιος σε έχρισε Μητέρα Τερέζα, άφησες τον εαυτό σου έρμαιο στο οτιδήποτε.
Δεν είναι εγωισμός αυτό που σου λέω να αποκτήσεις, μαλάκα μου, είναι γαμημένη αυτοπροστασία! Λίγη αυταγάπη που να πάρει!
Πότε θα τραβήξεις εκείνη την κουρτίνα που τους κάνει όλους τέλειους και θα δεις τα ψεγάδια;
Σε πουλάνε ρε κι εσύ λες κι ευχαριστώ!
Σε πατάνε κι εσύ υποδεικνύεις το απάτητο σημείο σου μη μείνει παραπονεμένο.
Καταλαβαίνεις τι κάνεις;
Τι σου φταίει η έρμη η ζωή σου και τη σπαταλάς;
Κλαις για τη μοναξιά σου, αναθεματίζεις την ατυχία σου. Και δε βλέπεις πως τη μοίρα σου εσύ τη σφραγίζεις.
Εσύ σε καταδικάζεις.
Τρέχα για τον κάθε αχάριστο. Κι έλα μετά να μου πεις ποιος τρέχει για σένα.
Πες μου ρε μαλάκα, ποιος έτρεξε ποτέ για σένα δίχως να το πεις, δίχως να το ζητήσεις; Στήσε γάμους, στήσε κηδείες, μνημόσυνα, συνόδευσε σε γιατρούς, σε δικηγόρους, σε ψώνια, σε καφέδες, κάνε πλάτες, κάνε αγγαρείες.
Και μετά έλα και κλάψε για τη ζωή που δε ζεις.
Δε σε αφήνουν να τη ζήσεις κι εσύ το επιτρέπεις!
Ίσιωσε ο ώμος σου από την πολλή προσφορά. Έλιωσε από τις φορές που τον έδωσες να ακουμπήσουν οι αχάριστοι.
Δείξε μου ρε έναν ώμο πέρα από της μάνας σου κι άντε κάνα δυο ακόμα, που μπορείς εσύ να σταθείς να κλάψεις. Δείξε μου κι εγώ θα πω ότι έκανα λάθος και θα ζητήσω και συγνώμη.
Κανείς από αυτούς που με τόσο φιλότιμο συντρέχεις αμελώντας εσένα δε θα κάνει τίποτα για σένα.
Κανείς δε θα τρέξει για σένα.
Κι όχι γιατί δεν το αξίζεις.
Εσύ αξίζεις τα πάντα και λίγα παραπάνω.
Αυτοί δεν αξίζουν να είναι κοντά σου.
Σε χρησιμοποιούν και σε πετάνε. Και το ξέρεις, το νιώθεις, το κλαις.
Μια στιγμή θυμώνεις και λες τέλος.
Και μετά ξανά.
Λες και οι τοξικοί άνθρωποι είναι το ναρκωτικό σου.
Σε παρακαλώ.
Σε εκλιπαρώ να το καταλάβεις πριν ξυπνήσεις και η ζωή έχει περάσει δίχως να τη ζήσεις.
Προστάτευσε τον εαυτό σου. Απομάκρυνε όσους δε σε αξίζουν.
Μην τρέχεις για τον πάσα ένα που δε θα εκτιμήσει τίποτα από όσα κάνεις.
Ζήσε λίγο και για σένα.
Θυμώνω και κλαίω μαζί, γίνομαι η φωνή που θα έπρεπε εσύ να γίνεις.
Μπορείς να σταματήσεις να είσαι θύμα, σε παρακαλώ;
Δεν ξέρω τι να πω, νιώθω πως όλα πάνε στα χαμένα.
Λόγια, συμβουλές, στήριξη, αγάπη, όλα στον κουβά των αχρήστων μαζί με τη ζωή σου.
Γιατί ρε σε πετάς; Γιατί ρε δε σε αγαπάς;
Γέμισες αυτοάνοσα από όλα τα ζόρια που φορτώνεις μέσα σου. Για να λύνεις τα προβλήματα των άλλων, λες και κάποιος σε έχρισε Μητέρα Τερέζα, άφησες τον εαυτό σου έρμαιο στο οτιδήποτε.
Δεν είναι εγωισμός αυτό που σου λέω να αποκτήσεις, μαλάκα μου, είναι γαμημένη αυτοπροστασία! Λίγη αυταγάπη που να πάρει!
Πότε θα τραβήξεις εκείνη την κουρτίνα που τους κάνει όλους τέλειους και θα δεις τα ψεγάδια;
Σε πουλάνε ρε κι εσύ λες κι ευχαριστώ!
Σε πατάνε κι εσύ υποδεικνύεις το απάτητο σημείο σου μη μείνει παραπονεμένο.
Καταλαβαίνεις τι κάνεις;
Τι σου φταίει η έρμη η ζωή σου και τη σπαταλάς;
Κλαις για τη μοναξιά σου, αναθεματίζεις την ατυχία σου. Και δε βλέπεις πως τη μοίρα σου εσύ τη σφραγίζεις.
Εσύ σε καταδικάζεις.
Τρέχα για τον κάθε αχάριστο. Κι έλα μετά να μου πεις ποιος τρέχει για σένα.
Πες μου ρε μαλάκα, ποιος έτρεξε ποτέ για σένα δίχως να το πεις, δίχως να το ζητήσεις; Στήσε γάμους, στήσε κηδείες, μνημόσυνα, συνόδευσε σε γιατρούς, σε δικηγόρους, σε ψώνια, σε καφέδες, κάνε πλάτες, κάνε αγγαρείες.
Και μετά έλα και κλάψε για τη ζωή που δε ζεις.
Δε σε αφήνουν να τη ζήσεις κι εσύ το επιτρέπεις!
Ίσιωσε ο ώμος σου από την πολλή προσφορά. Έλιωσε από τις φορές που τον έδωσες να ακουμπήσουν οι αχάριστοι.
Δείξε μου ρε έναν ώμο πέρα από της μάνας σου κι άντε κάνα δυο ακόμα, που μπορείς εσύ να σταθείς να κλάψεις. Δείξε μου κι εγώ θα πω ότι έκανα λάθος και θα ζητήσω και συγνώμη.
Κανείς από αυτούς που με τόσο φιλότιμο συντρέχεις αμελώντας εσένα δε θα κάνει τίποτα για σένα.
Κανείς δε θα τρέξει για σένα.
Κι όχι γιατί δεν το αξίζεις.
Εσύ αξίζεις τα πάντα και λίγα παραπάνω.
Αυτοί δεν αξίζουν να είναι κοντά σου.
Σε χρησιμοποιούν και σε πετάνε. Και το ξέρεις, το νιώθεις, το κλαις.
Μια στιγμή θυμώνεις και λες τέλος.
Και μετά ξανά.
Λες και οι τοξικοί άνθρωποι είναι το ναρκωτικό σου.
Σε παρακαλώ.
Σε εκλιπαρώ να το καταλάβεις πριν ξυπνήσεις και η ζωή έχει περάσει δίχως να τη ζήσεις.
Προστάτευσε τον εαυτό σου. Απομάκρυνε όσους δε σε αξίζουν.
Μην τρέχεις για τον πάσα ένα που δε θα εκτιμήσει τίποτα από όσα κάνεις.
Ζήσε λίγο και για σένα.
Θυμώνω και κλαίω μαζί, γίνομαι η φωνή που θα έπρεπε εσύ να γίνεις.
Μπορείς να σταματήσεις να είσαι θύμα, σε παρακαλώ;
Στεύη Τσούτση
ewoman
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.