Είναι αυτός που είναι, όπως ακριβώς κι εμείς.
Θες να μου πεις γιατί πλακώνεται ο κόσμος;
Άλλος κράζει για το Survivor, άλλος βρήκε με το σταυρό στο χέρι και ξορκίζει τους άπιστους που δε νηστεύουν.
Τρίτος πάλι θα βρει λόγο να κράξει για κάτι άλλο που δε χωράει ο νους.
Κάθε τι διαφορετικό σταυρώνεται, πηγαίνοντας ασορτί με το πνεύμα της εποχής.
Και σε ρωτώ γιατί;
Γιατί πλακώνεται ο κόσμος για το διαφορετικό; Γιατί το κράζει, γιατί το στιγματίζει, γιατί το περιθωριοποιεί;
Δεν ξέρεις να μου πεις. Με κοιτάς με το βλέμμα του ροφού και αναρωτιέσαι ποιο ήταν το τελευταίο σου status στο facebook. Ποιον έκραζες; Ποιον ειρωνευόσουν; Ποιον έθετες στο περιθώριο εξαιτίας των διαφορετικών επιλογών του;
Δε θυμάσαι. Ήταν τόσοι πολλοί; Ή μήπως το τόσο σημαντικό της στιγμής που σηματοδότησε το διαδικτυακό ξέσπασμά σου είναι τελικά τόσο ασήμαντο;
Γιατί πρέπει να σταυρώνεται το διαφορετικό;
Γιατί να μην το βλέπουμε κι εσύ κι εγώ κι ο οποιοσδήποτε ανάποδα; Για αυτόν που κράζει, το διαφορετικό είναι εκείνο που στέκει απέναντί του.
Ακριβώς το ίδιο ισχύει και γι’αυτόν που “κράζεται”.
Τι απορείς; Είναι απλά θέμα οπτικής. Είναι, όπως θα έλεγαν και στη φυσική, άλλο σύστημα αναφοράς.
Σκέφτηκες ποτέ εσύ ο σκληροπυρηνικός ότι μπορεί και η δική σου στάση ζωής να είναι κατακριτέα από κάποιον άλλο; Σκέφτηκες ότι την ίδια ώρα που εσύ θάβεις τον διαφορετικό, μπορεί και ο διαφορετικός να κράζει εσένα;
Φαύλος κύκλος όλο το θάψιμο κι εσύ στριφογυρνάς αμετανόητα.
Γιατί;
Ας αφήσουμε τον καθένα να κάνει τη ζωή του. Τι με ενοχλεί εμένα που δε βλέπω τηλεόραση αν ο άλλος έχει κολλήσει με τους μαχητές ή τους διασήμους;
Τι με νοιάζει εμένα το θρησκευόμενο αν ο άλλος είναι σκεπτικιστής και δε νηστεύει; Ή απλά αν δε θέλει ή δεν μπορεί να νηστέψει;
Οι επιλογές μας μας κάνουν λιγότερο ανθρώπους; Όχι.
Οι επιλογές μας μας στιγματίζουν; Όχι.
Οι επιλογές μας μας κάνουν απλά αυτό που είμαστε. Ίδιοι με κάποιους και διαφορετικοί από κάποιους άλλους. Και καλά κάνουμε και καλά κάνουν.
Υπάρχουμε και το καλό που έχουμε να κάνουμε είναι να συνυπάρχουμε.
Μπορούμε;
Αν βάλουμε στη ζωή μας τη μαγική λεξούλα, μπορούμε.
Μην την ψάχνεις, σεβασμός λέγεται.
Σέβομαι εσένα και το διαφορετικό σου.
Σέβεσαι εμένα και το διαφορετικό μου.
Αλληλοσεβόμαστε τις επιλογές και τις επιθυμίες μας και προχωράμε τη ζωή μας.
Δίχως κραξίματα, δίχως κρίσεις κι επικρίσεις. Γιατί στο ξαναλέω, ποιος είναι αυτός που μπορεί με απαρασάλλευτη βεβαιότητα να κρίνει ποιο είναι το σωστό και ποιο το λάθος; Ποιο το ορθό και ποιο το ανάποδο;
Κανείς.
Καθένας πορεύεται όπως ξέρει και μπορεί. Όπως θέλει κι όπως νιώθει. Γι’αυτό ας το κλείνουμε το στοματάκι μας και να μην κρίνουμε για να μην κριθούμε.
Ας το κλείνουμε και να σεβόμαστε τον απέναντί μας. Ίδιος, παράταιρος, δεν πείραξε κανέναν. Είναι αυτός που είναι, όπως ακριβώς κι εμείς.
Απλά μαθηματικά είναι, τι δεν καταλαβαίνουμε πια;
Άλλος κράζει για το Survivor, άλλος βρήκε με το σταυρό στο χέρι και ξορκίζει τους άπιστους που δε νηστεύουν.
Τρίτος πάλι θα βρει λόγο να κράξει για κάτι άλλο που δε χωράει ο νους.
Κάθε τι διαφορετικό σταυρώνεται, πηγαίνοντας ασορτί με το πνεύμα της εποχής.
Και σε ρωτώ γιατί;
Γιατί πλακώνεται ο κόσμος για το διαφορετικό; Γιατί το κράζει, γιατί το στιγματίζει, γιατί το περιθωριοποιεί;
Δεν ξέρεις να μου πεις. Με κοιτάς με το βλέμμα του ροφού και αναρωτιέσαι ποιο ήταν το τελευταίο σου status στο facebook. Ποιον έκραζες; Ποιον ειρωνευόσουν; Ποιον έθετες στο περιθώριο εξαιτίας των διαφορετικών επιλογών του;
Δε θυμάσαι. Ήταν τόσοι πολλοί; Ή μήπως το τόσο σημαντικό της στιγμής που σηματοδότησε το διαδικτυακό ξέσπασμά σου είναι τελικά τόσο ασήμαντο;
Γιατί πρέπει να σταυρώνεται το διαφορετικό;
Γιατί να μην το βλέπουμε κι εσύ κι εγώ κι ο οποιοσδήποτε ανάποδα; Για αυτόν που κράζει, το διαφορετικό είναι εκείνο που στέκει απέναντί του.
Ακριβώς το ίδιο ισχύει και γι’αυτόν που “κράζεται”.
Τι απορείς; Είναι απλά θέμα οπτικής. Είναι, όπως θα έλεγαν και στη φυσική, άλλο σύστημα αναφοράς.
Σκέφτηκες ποτέ εσύ ο σκληροπυρηνικός ότι μπορεί και η δική σου στάση ζωής να είναι κατακριτέα από κάποιον άλλο; Σκέφτηκες ότι την ίδια ώρα που εσύ θάβεις τον διαφορετικό, μπορεί και ο διαφορετικός να κράζει εσένα;
Φαύλος κύκλος όλο το θάψιμο κι εσύ στριφογυρνάς αμετανόητα.
Γιατί;
Ας αφήσουμε τον καθένα να κάνει τη ζωή του. Τι με ενοχλεί εμένα που δε βλέπω τηλεόραση αν ο άλλος έχει κολλήσει με τους μαχητές ή τους διασήμους;
Τι με νοιάζει εμένα το θρησκευόμενο αν ο άλλος είναι σκεπτικιστής και δε νηστεύει; Ή απλά αν δε θέλει ή δεν μπορεί να νηστέψει;
Οι επιλογές μας μας κάνουν λιγότερο ανθρώπους; Όχι.
Οι επιλογές μας μας στιγματίζουν; Όχι.
Οι επιλογές μας μας κάνουν απλά αυτό που είμαστε. Ίδιοι με κάποιους και διαφορετικοί από κάποιους άλλους. Και καλά κάνουμε και καλά κάνουν.
Υπάρχουμε και το καλό που έχουμε να κάνουμε είναι να συνυπάρχουμε.
Μπορούμε;
Αν βάλουμε στη ζωή μας τη μαγική λεξούλα, μπορούμε.
Μην την ψάχνεις, σεβασμός λέγεται.
Σέβομαι εσένα και το διαφορετικό σου.
Σέβεσαι εμένα και το διαφορετικό μου.
Αλληλοσεβόμαστε τις επιλογές και τις επιθυμίες μας και προχωράμε τη ζωή μας.
Δίχως κραξίματα, δίχως κρίσεις κι επικρίσεις. Γιατί στο ξαναλέω, ποιος είναι αυτός που μπορεί με απαρασάλλευτη βεβαιότητα να κρίνει ποιο είναι το σωστό και ποιο το λάθος; Ποιο το ορθό και ποιο το ανάποδο;
Κανείς.
Καθένας πορεύεται όπως ξέρει και μπορεί. Όπως θέλει κι όπως νιώθει. Γι’αυτό ας το κλείνουμε το στοματάκι μας και να μην κρίνουμε για να μην κριθούμε.
Ας το κλείνουμε και να σεβόμαστε τον απέναντί μας. Ίδιος, παράταιρος, δεν πείραξε κανέναν. Είναι αυτός που είναι, όπως ακριβώς κι εμείς.
Απλά μαθηματικά είναι, τι δεν καταλαβαίνουμε πια;
Της Στεύης Τσούτση
diaforetiko
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.