Άλλωστε όλα στη ζωή μας, είναι θέμα επιλογών!
Όταν εκείνο το διαβολεμένο «τερατάκι» που έχει εισχωρήσει στα κατάβαθά σου κι έχει κάνει κατάληψη, σου ζητιανέψει τροφή, κλείσε τ' αυτιά σου και μην το ταϊσεις ποτέ ξανά!
Άφησέ το να λιμοκτονήσει, ν’ αδυνατίσει τόσο, που θ’ αφανιστεί.
Μην το μεγαλώσεις κι άλλο, γιατί αν θα σε καταπλακώσει δε θα μπορείς πια να απαλλαγείς από δαύτο.
Και μη νομίζεις ότι δε μπορείς… Μπορείς! Όπως μπόρεσες κι άλλαξες την «κοσμοθεωρία» σου, όπως μπόρεσες κι έβαλες το μαύρο στη ζωή σου, όπως μπόρεσες να «λείπεις από τη ζωή σου…»
Κι όλα αυτά εξαιτίας του...Γιατί του έδωσες χώρο ν' απλωθεί. Γιατί του επέτρεψες να σε κυριεύσει. Υπάρχει άραγε κάτι πιο δύσκολο απ’ αυτό;
Οκ, μπορεί να παγιδεύτηκες, να σε πήρε από κάτω η δύσκολη περίοδος που πέρασες, να αφέθηκες, μα υπάρχει τρόπος να ξεφύγεις!
Αρκεί να το θες και να μην αφήσεις αυτό που σε «τρώει» να χορτάσει...
Μωρέ κόψ’ του την όρεξη μια κι έξω και στείλ’ το στα τσακίδια να ξαναβρείς τον χαμένο σου εαυτό.
Τον «αισιόδοξο εαυτό σου», που έβλεπε πάντα κάτι θετικό και στις πιο αρνητικές καταστάσεις. Τον «μαχητή εαυτό σου», που δεν εγκατέλειπε ακόμη και τις χαμένες από χέρι, μάχες.
Όταν τα βλέπεις όλα «μαύρα», ψάξε γύρω σου να βρεις την ομορφιά!
Δες πόσα λουλούδια ανθίζουν χωρίς να περιμένουν κάποιον να τα δει!
Δες τη κάμπια που μεταμορφώνεται σε πεταλούδα με πόση χαρά χορεύει στον αέρα… Σαν να πρόκειται να ζήσει αιώνια!
Η φύση έχει αυτό το μεγαλείο! Παραδίδει δωρεάν μαθήματα επιβίωσης κι αυτοσυντήρησης!
Αρκεί να έχεις μάτια προσανατολισμένα στο «φως» για να τα δεις…
Θυμήσου τα υπέροχα χρώματα που έχει το ουράνιο τόξο…
Άραγε είναι τυχαίο που βγαίνει μετά από τη μπόρα;
Δε το νομίζω! Όπως και τίποτα δεν είναι τυχαίο σ’ αυτή τη ζωή κι όλα έχουν το λόγο τους που συμβαίνουν!
Θα σου πω κάτι: Εγώ πάντα έβλεπα το ουράνιο τόξο ως «δώρο»! Ως το «χαμόγελο του ουρανού!»
Για σκέψου… Στ’ αλήθεια δε μοιάζει με χαμόγελο;
Πολλές φορές σκέφτομαι πως είναι μια ανταμοιβή σε όσους άντεξαν τη μπόρα και βγήκαν νικητές κι ας βράχηκαν «μέχρι κόκκαλο».
Δεν είναι μαύρη η ζωή, ούτε γκρίζα! Είναι πολύχρωμη με χιλιάδες αποχρώσεις…
Κι ούτε έχει –μόνο- απορρίψεις, φόβους, δυσκολίες, χαμένες μέρες, ματαιότητα, και θλίψεις.
Έχει και χαρές, συγκινήσεις, όνειρα, άλματα, απογειώσεις!
Μια ευκαιρία είναι, που σου χαρίζεται μόνο μια φορά με το θαύμα της γέννησης και άλλες πολλές με την προοπτική της ανα-γέννησης! Αρκεί αυτό να επιλέξεις: Να ξαναγεννιέσαι μέσα από κάθε δυσκολία και να βγαίνεις πιο δυνατός!
Άλλωστε όλα στη ζωή μας, είναι θέμα επιλογών!
Επέλεξε να βγεις από τη «μαύρη τρύπα» που σε κρατάει σκλαβωμένο στο σκοτάδι… Κι αν αισθάνεσαι ότι μόνος δε μπορείς, ζήτα βοήθεια! Τώρα! Πριν να είναι αργά!
Απ’ όποιον νιώθεις πιο κοντά σου…
Είναι αρκετό για να νιώσεις πως δεν είσαι Ο μόνος! Ούτε μόνος!
Άφησέ το να λιμοκτονήσει, ν’ αδυνατίσει τόσο, που θ’ αφανιστεί.
Μην το μεγαλώσεις κι άλλο, γιατί αν θα σε καταπλακώσει δε θα μπορείς πια να απαλλαγείς από δαύτο.
Και μη νομίζεις ότι δε μπορείς… Μπορείς! Όπως μπόρεσες κι άλλαξες την «κοσμοθεωρία» σου, όπως μπόρεσες κι έβαλες το μαύρο στη ζωή σου, όπως μπόρεσες να «λείπεις από τη ζωή σου…»
Κι όλα αυτά εξαιτίας του...Γιατί του έδωσες χώρο ν' απλωθεί. Γιατί του επέτρεψες να σε κυριεύσει. Υπάρχει άραγε κάτι πιο δύσκολο απ’ αυτό;
Οκ, μπορεί να παγιδεύτηκες, να σε πήρε από κάτω η δύσκολη περίοδος που πέρασες, να αφέθηκες, μα υπάρχει τρόπος να ξεφύγεις!
Αρκεί να το θες και να μην αφήσεις αυτό που σε «τρώει» να χορτάσει...
Μωρέ κόψ’ του την όρεξη μια κι έξω και στείλ’ το στα τσακίδια να ξαναβρείς τον χαμένο σου εαυτό.
Τον «αισιόδοξο εαυτό σου», που έβλεπε πάντα κάτι θετικό και στις πιο αρνητικές καταστάσεις. Τον «μαχητή εαυτό σου», που δεν εγκατέλειπε ακόμη και τις χαμένες από χέρι, μάχες.
Όταν τα βλέπεις όλα «μαύρα», ψάξε γύρω σου να βρεις την ομορφιά!
Δες πόσα λουλούδια ανθίζουν χωρίς να περιμένουν κάποιον να τα δει!
Δες τη κάμπια που μεταμορφώνεται σε πεταλούδα με πόση χαρά χορεύει στον αέρα… Σαν να πρόκειται να ζήσει αιώνια!
Η φύση έχει αυτό το μεγαλείο! Παραδίδει δωρεάν μαθήματα επιβίωσης κι αυτοσυντήρησης!
Αρκεί να έχεις μάτια προσανατολισμένα στο «φως» για να τα δεις…
Θυμήσου τα υπέροχα χρώματα που έχει το ουράνιο τόξο…
Άραγε είναι τυχαίο που βγαίνει μετά από τη μπόρα;
Δε το νομίζω! Όπως και τίποτα δεν είναι τυχαίο σ’ αυτή τη ζωή κι όλα έχουν το λόγο τους που συμβαίνουν!
Θα σου πω κάτι: Εγώ πάντα έβλεπα το ουράνιο τόξο ως «δώρο»! Ως το «χαμόγελο του ουρανού!»
Για σκέψου… Στ’ αλήθεια δε μοιάζει με χαμόγελο;
Πολλές φορές σκέφτομαι πως είναι μια ανταμοιβή σε όσους άντεξαν τη μπόρα και βγήκαν νικητές κι ας βράχηκαν «μέχρι κόκκαλο».
Δεν είναι μαύρη η ζωή, ούτε γκρίζα! Είναι πολύχρωμη με χιλιάδες αποχρώσεις…
Κι ούτε έχει –μόνο- απορρίψεις, φόβους, δυσκολίες, χαμένες μέρες, ματαιότητα, και θλίψεις.
Έχει και χαρές, συγκινήσεις, όνειρα, άλματα, απογειώσεις!
Μια ευκαιρία είναι, που σου χαρίζεται μόνο μια φορά με το θαύμα της γέννησης και άλλες πολλές με την προοπτική της ανα-γέννησης! Αρκεί αυτό να επιλέξεις: Να ξαναγεννιέσαι μέσα από κάθε δυσκολία και να βγαίνεις πιο δυνατός!
Άλλωστε όλα στη ζωή μας, είναι θέμα επιλογών!
Επέλεξε να βγεις από τη «μαύρη τρύπα» που σε κρατάει σκλαβωμένο στο σκοτάδι… Κι αν αισθάνεσαι ότι μόνος δε μπορείς, ζήτα βοήθεια! Τώρα! Πριν να είναι αργά!
Απ’ όποιον νιώθεις πιο κοντά σου…
Είναι αρκετό για να νιώσεις πως δεν είσαι Ο μόνος! Ούτε μόνος!
Χριστίνα Ζαμπούνη
ewoman
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.