«Εμπιστευτείτε τον εαυτό σας σαν πηγή ευτυχίας»
Αναζητώντας απαντήσεις για τον άνθρωπο και τη ζωή του, οι σκέψεις μου σκορπίζονται σαν τα φύλλα του φθινοπώρου που ο δυνατός άνεμος τα μοιράζει στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα.
Κάθε άνθρωπος έχει τρεις ζωές, αυτή που «φαίνεται», αυτή που πραγματικά «ζει», κι αυτή που «ονειρεύεται» κι ελπίζει να ζήσει...
Ο άνθρωπος του σήμερα, αναλώνει πολλές από τις εσωτερικές του δυνάμεις στο κυνήγι της πολυπόθητης ευτυχίας.
Εκείνης της ευτυχίας που τάχα δεν προκύπτει από τις κοινωνικές συνθήκες αλλά από τις προσωπικές προσπάθειες του καθένα.
Είναι όμως η ευτυχία ένα έργο αμιγώς προσωπικό;
«Εμπιστευτείτε τον εαυτό σας σαν πηγή ευτυχίας» , μας βομβαρδίζουν τα άρθρα της θετικής ψυχολογίας.
Είναι όμως έτσι, όταν η καθημερινή ζωή επιφυλάσσει διακρίσεις και κοινωνικές ανισότητες, δυσλειτουργικές σχέσεις, ασθένειες, μοναξιά, απομόνωση και κατάθλιψη;
Πόση εσωτερική δύναμη χρειάζεται ο μέσος άνθρωπος για να πολεμήσει με όλα τούτα τα θεριά και να φέρει την αρμονία στη ζωή του;
Απ' την άλλη είναι αλήθεια πως τα προβλήματα- και δη τα πιο δυσεπίλυτα- ενεργοποιούν τις δυνάμεις της ψυχής κι ο άνθρωπος έκπληκτος ανακαλύπτει αποθέματα που δε φαντάζονταν καν ότι υπήρχαν.
Οι δυσκολίες της ζωής είναι αυτές που τελικά τον «προικίζουν» με εμπειρίες ενεργοποιώντας παράλληλα τους αμυντικούς μηχανισμούς του για τα επόμενα προβλήματα.
Το σίγουρο είναι ότι όσο μεγαλώνουμε τόσο δυσκολευόμαστε να «σηκωθούμε» κάθε φορά που «πέφτουμε».
Όμως θέτοντας σαν σημεία κομβικά την ελπίδα, την αγάπη και τη δημιουργία τελικά μπορούμε να τα καταφέρνουμε!
Κάθε άνθρωπος έχει τρεις ζωές, αυτή που «φαίνεται», αυτή που πραγματικά «ζει», κι αυτή που «ονειρεύεται» κι ελπίζει να ζήσει...
Ο άνθρωπος του σήμερα, αναλώνει πολλές από τις εσωτερικές του δυνάμεις στο κυνήγι της πολυπόθητης ευτυχίας.
Εκείνης της ευτυχίας που τάχα δεν προκύπτει από τις κοινωνικές συνθήκες αλλά από τις προσωπικές προσπάθειες του καθένα.
Είναι όμως η ευτυχία ένα έργο αμιγώς προσωπικό;
«Εμπιστευτείτε τον εαυτό σας σαν πηγή ευτυχίας» , μας βομβαρδίζουν τα άρθρα της θετικής ψυχολογίας.
Είναι όμως έτσι, όταν η καθημερινή ζωή επιφυλάσσει διακρίσεις και κοινωνικές ανισότητες, δυσλειτουργικές σχέσεις, ασθένειες, μοναξιά, απομόνωση και κατάθλιψη;
Πόση εσωτερική δύναμη χρειάζεται ο μέσος άνθρωπος για να πολεμήσει με όλα τούτα τα θεριά και να φέρει την αρμονία στη ζωή του;
Απ' την άλλη είναι αλήθεια πως τα προβλήματα- και δη τα πιο δυσεπίλυτα- ενεργοποιούν τις δυνάμεις της ψυχής κι ο άνθρωπος έκπληκτος ανακαλύπτει αποθέματα που δε φαντάζονταν καν ότι υπήρχαν.
Οι δυσκολίες της ζωής είναι αυτές που τελικά τον «προικίζουν» με εμπειρίες ενεργοποιώντας παράλληλα τους αμυντικούς μηχανισμούς του για τα επόμενα προβλήματα.
Το σίγουρο είναι ότι όσο μεγαλώνουμε τόσο δυσκολευόμαστε να «σηκωθούμε» κάθε φορά που «πέφτουμε».
Όμως θέτοντας σαν σημεία κομβικά την ελπίδα, την αγάπη και τη δημιουργία τελικά μπορούμε να τα καταφέρνουμε!
Χριστίνα Ζαμπούνη
ewoman
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.