να μάθω πως με λένε… τώρα στο σκοτάδι…
Μια ξαφνική διακοπή ρεύματος…
Ένα απρόσμενο δώρο της ΔΕΗ… κατάδυση σε μέρες και νύχτες από ένα παρελθόν που ποτέ δεν ξεπέρασα και ποτέ δεν με ξεπέρασε…
Απόγευμα προς βράδυ και ήρθε το black out να φέρει την φασαρία μιας σιωπής και να σβήσει την σιωπή μιας φασαρίας.
Ξαφνικά… χωρίς ηλεκτρική σκούπα, τηλεόραση, tablet, laptop, γυρίσαμε τριάντα χρόνια πίσω.
Συνωμοτικά και παιχνιδιάρικα… τότε που η τηλεόραση είχε ξύλινη κορνίζα και έπαιζε μαυρόασπρους έρωτες, στολισμένους με λευκό σεμέν. Τότε που η μάνα έκανε τον καφέ του απόσπερου στο γκάζι και του λέγε λόγια γλυκά όσο τον ανακάτευε με αγάπη, για τον πατέρα… τον πατέρα που γυρνούσε κουρασμένος μα σίγουρος πως ο μισθός θα γέμιζε το σπίτι με τα απαραίτητα και θα έφτανε και για μια ρετσίνα στο ταβερνάκι.
Διακοπή ρεύματος και αφήσαμε την μυρωδιά της γαρδένιας να μας πολιορκήσει, να μας θυμίσει αυλές με λεμονιές και κίτρα, γαρύφαλλα και βασιλικά…
Φώτα σβηστά και καρδιές ανοιχτές και εγώ βρήκα το πόμολο εκείνο το μπρούτζινο το παλιό και αγυάλιστο να το γυρίσω και να βγω έξω σε μια γειτονιά που οι μανάδες δεν «τα λέγανε» μέσω facebook, μα εκεί στα σκαλάκια τα ασβεστωμένα καθώς μαντάρανε κάλτσες και παντελόνια του… καυγά!
Δροσοπεζουλίσματα με χάχανα και μάγουλα κόκκινα από ένα έρωτα κουρσάρο να πολιορκεί με καταιγίδες την καρδιά την αγίνωτη και απλήγωτη ακόμα
-Γιώργο μην τρέχεις θα χτυπήσεις!
-Γειτόνισσα έχεις να μου δανείσεις μια κούπα ζάχαρη και ένα αυγό;
-Καλέ τι βελονιά είναι τούτη;
-Μάνα… έπεσα…
-Τα μαθες ο Φώτης τα χει λέει με άλλην!
-Που κακό χρόνο να μην έχεις έλα να σου βάλω ιώδιο και σουλφαμιδόσκονη, παλιόπαιδο, εεε παλιόπαιδο!
-Με αγαπάς μάνα;
-Πολύ, πολύ μάτια μου!
Μέρες παρελθούσες, όμορφες… με ξανθιά Αλίκη και μελαχρινή Τζένη, με κεράκια να ανάβουν δειλά δειλά προσευχή στις εκκλησιές και έρωτες να φουντώνουν στις αυλές τους με αμαρτωλά βλέμματα και ταξίματα, σπιτικά με ένα τραπέζι φτωχικό μα πλούσιο σε γέλια και κουβέντες και στεφάνια κρεμασμένα στο κατώφλι που θα ‘καιγες στην Δραπετσώνα του Αη Γιαννιού…
Στρώσε το στρώμα σου για δυο… και μετά έλα να πάμε να σε κεράσω υποβρύχιο και να σου αγοράσω ένα γιασεμί…
Διακοπή ρεύματος και κοιταχτήκαμε στο σκοτάδι… και ήταν τόσο απλό να δείξουμε στα παιδιά μας ποιοι ήμασταν… τι ήμασταν εμείς οι Έλληνες λίγα χρόνια πριν ένα άλλο πηχτό σκοτάδι καλύψει την τρέλα και την λεβεντιά μας…
Γέμισε η καρδιά μου με γλύκα, με κάτι ζεστό και απαλό και χνουδωτό σαν το σάλι εκείνο της γιαγιάς ‘Ελλης από την Πόλη, κάτι σαν ξεχασμένο τραγουδάκι από λατέρνα ακούστηκε μέσα στα σπλάχνα μου…
“ΔΕΗ μου… σε ευχαριστώ… που χαράτσι δεν έβαλες στην σκέψη μου… που ακόμη σε μια γενική διακοπή σου, βρίσκει τον τρόπο της να δραπετεύσει… που ταξιδεύει πίσω σε όλα όσα αθόρυβα αφήσαμε να μας πάρουν οι δανειστές των ονείρων…”
Βραδάκι χωρίς φώτα με διακόπτες κατεβασμένους κι εγώ θέλω να χτυπήσω την πόρτα της γειτόνισσας να μάθω πως την λένε… να μάθω πως με λένε… τώρα στο σκοτάδι… πριν με ξαναβρεί το φως και με χάσω!
Ένα απρόσμενο δώρο της ΔΕΗ… κατάδυση σε μέρες και νύχτες από ένα παρελθόν που ποτέ δεν ξεπέρασα και ποτέ δεν με ξεπέρασε…
Απόγευμα προς βράδυ και ήρθε το black out να φέρει την φασαρία μιας σιωπής και να σβήσει την σιωπή μιας φασαρίας.
Ξαφνικά… χωρίς ηλεκτρική σκούπα, τηλεόραση, tablet, laptop, γυρίσαμε τριάντα χρόνια πίσω.
Συνωμοτικά και παιχνιδιάρικα… τότε που η τηλεόραση είχε ξύλινη κορνίζα και έπαιζε μαυρόασπρους έρωτες, στολισμένους με λευκό σεμέν. Τότε που η μάνα έκανε τον καφέ του απόσπερου στο γκάζι και του λέγε λόγια γλυκά όσο τον ανακάτευε με αγάπη, για τον πατέρα… τον πατέρα που γυρνούσε κουρασμένος μα σίγουρος πως ο μισθός θα γέμιζε το σπίτι με τα απαραίτητα και θα έφτανε και για μια ρετσίνα στο ταβερνάκι.
Διακοπή ρεύματος και αφήσαμε την μυρωδιά της γαρδένιας να μας πολιορκήσει, να μας θυμίσει αυλές με λεμονιές και κίτρα, γαρύφαλλα και βασιλικά…
Φώτα σβηστά και καρδιές ανοιχτές και εγώ βρήκα το πόμολο εκείνο το μπρούτζινο το παλιό και αγυάλιστο να το γυρίσω και να βγω έξω σε μια γειτονιά που οι μανάδες δεν «τα λέγανε» μέσω facebook, μα εκεί στα σκαλάκια τα ασβεστωμένα καθώς μαντάρανε κάλτσες και παντελόνια του… καυγά!
Δροσοπεζουλίσματα με χάχανα και μάγουλα κόκκινα από ένα έρωτα κουρσάρο να πολιορκεί με καταιγίδες την καρδιά την αγίνωτη και απλήγωτη ακόμα
-Γιώργο μην τρέχεις θα χτυπήσεις!
-Γειτόνισσα έχεις να μου δανείσεις μια κούπα ζάχαρη και ένα αυγό;
-Καλέ τι βελονιά είναι τούτη;
-Μάνα… έπεσα…
-Τα μαθες ο Φώτης τα χει λέει με άλλην!
-Που κακό χρόνο να μην έχεις έλα να σου βάλω ιώδιο και σουλφαμιδόσκονη, παλιόπαιδο, εεε παλιόπαιδο!
-Με αγαπάς μάνα;
-Πολύ, πολύ μάτια μου!
Μέρες παρελθούσες, όμορφες… με ξανθιά Αλίκη και μελαχρινή Τζένη, με κεράκια να ανάβουν δειλά δειλά προσευχή στις εκκλησιές και έρωτες να φουντώνουν στις αυλές τους με αμαρτωλά βλέμματα και ταξίματα, σπιτικά με ένα τραπέζι φτωχικό μα πλούσιο σε γέλια και κουβέντες και στεφάνια κρεμασμένα στο κατώφλι που θα ‘καιγες στην Δραπετσώνα του Αη Γιαννιού…
Στρώσε το στρώμα σου για δυο… και μετά έλα να πάμε να σε κεράσω υποβρύχιο και να σου αγοράσω ένα γιασεμί…
Διακοπή ρεύματος και κοιταχτήκαμε στο σκοτάδι… και ήταν τόσο απλό να δείξουμε στα παιδιά μας ποιοι ήμασταν… τι ήμασταν εμείς οι Έλληνες λίγα χρόνια πριν ένα άλλο πηχτό σκοτάδι καλύψει την τρέλα και την λεβεντιά μας…
Γέμισε η καρδιά μου με γλύκα, με κάτι ζεστό και απαλό και χνουδωτό σαν το σάλι εκείνο της γιαγιάς ‘Ελλης από την Πόλη, κάτι σαν ξεχασμένο τραγουδάκι από λατέρνα ακούστηκε μέσα στα σπλάχνα μου…
“ΔΕΗ μου… σε ευχαριστώ… που χαράτσι δεν έβαλες στην σκέψη μου… που ακόμη σε μια γενική διακοπή σου, βρίσκει τον τρόπο της να δραπετεύσει… που ταξιδεύει πίσω σε όλα όσα αθόρυβα αφήσαμε να μας πάρουν οι δανειστές των ονείρων…”
Βραδάκι χωρίς φώτα με διακόπτες κατεβασμένους κι εγώ θέλω να χτυπήσω την πόρτα της γειτόνισσας να μάθω πως την λένε… να μάθω πως με λένε… τώρα στο σκοτάδι… πριν με ξαναβρεί το φως και με χάσω!
Αναστασία Κορινθίου
kissmygrass
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.