Σαν ένα άλμπουμ με παλιές φωτογραφίες.
Είναι οι φίλοι των τελευταίων χρόνων. Εκείνοι οι άνθρωποι που απρόσμενα ταιριάξατε και δέσατε τις ζωές σας. Που όταν τους φέρνεις στο μυαλό θυμάσαι όλες σας τις τρέλες και τα γέλια που κάνατε. Αποτελούν στήριγμα. Μια χαραμάδα αναμνήσεων και όμορφων στιγμών.
Όταν είσαι φοιτητής έχεις άλλη ζωή. Νιώθεις την διαφορετικότητα και νοσταλγείς την παλιά ζωή. Για αυτό και περιμένεις τις γιορτές για να μαζευτείτε. Να πείτε τα νέα, τις εμπειρίες σας, την καινούργια καθημερινότητα. Κανείς δεν θα είναι ο ίδιος. Μια αλλαγή έστω και μικρή θα ξεπροβάλλει από μέσα σαν μια ένδειξη ωριμότητας και συνειδητοποίησης. Μπορεί ο καιρός να κυλά γοργά αλλά οι αναμνήσεις παραμένουν ζωντανές και εμφανίζονται την στιγμή που πρέπει.
Αυτοί οι φίλοι είναι σαν το παλιό, καλό γλυκό κρασί. Αναλλοίωτη η γεύση τους. Και αυτό γιατί σε ξέρουν από όλες τις πλευρές. Ξέρουν τις δυσκολίες, τις χαρές και όλα όσα σας ένωσαν σε εκείνον τον χρόνο. Σε έχουν μάθει σαν ένα βιβλίο που δεν χρειάζεται να το ξεφυλλίσεις για να δεις το περιεχόμενό του. Είσαι σίγουρος από πριν ότι ξέρεις τα πάντα. Όταν τα μάτια σας αντικρίζονται ξανά, προσεύχεσαι να σταματήσει για λίγο ο χρόνος. Για να ζήσεις τις στιγμές όσο πιο πολύ γίνεται. Να τις κλέψεις έτσι ώστε να ζωντανέψεις και πάλι.
Αυτοί οι φίλοι είναι το φως και το σκοτάδι. Σε αγαπούν αλλά είναι και σκληροί εκεί που πρέπει. Κάθε χρόνο αυτό θα περιμένεις. Να έρθει ο επόμενος για να τα ξαναπείτε. Κοινό σημείο συνάντησης άλλο εκτός από την πόλη που τους άφησες δεν υπάρχει. Λες και κάποιος όλα τα είχε σχεδιάσει από πριν, για να χωριστείτε. Μήπως, τελικά η ζωή μας είναι μοιραία προκαθορισμένη; Μήπως, το να αγαπάς σημαίνει να υποφέρεις και να ανέχεσαι;
Οι φίλοι αυτοί είναι εκεί και σε περιμένουν. Μάλλον για να σου ξυπνούν όλα αυτά που με τον καιρό θα ξεθωριάζουν. Διότι, κακά τα ψέματα, ένα πρόσωπο και ένας τόπος πάντα κάτι σου θυμίζει. Έτσι λειτουργούν και αυτοί. Σαν ένα άλμπουμ με παλιές φωτογραφίες που με δυσκολία κρατάς τα δάκρυα να μην στάξουν και φανείς γελοίος. Τους αγαπάς αυτούς τους φίλους και ποτέ δεν τους διαγράφεις. Ότι η ζωή και αν φέρει εσύ θα θυμάσαι εκείνους τους χορούς στην βροχή και στην λιακάδα. Εκείνες τις μέρες που άρχιζες να νιώθεις τι πάει να πει αγάπη…
Όταν είσαι φοιτητής έχεις άλλη ζωή. Νιώθεις την διαφορετικότητα και νοσταλγείς την παλιά ζωή. Για αυτό και περιμένεις τις γιορτές για να μαζευτείτε. Να πείτε τα νέα, τις εμπειρίες σας, την καινούργια καθημερινότητα. Κανείς δεν θα είναι ο ίδιος. Μια αλλαγή έστω και μικρή θα ξεπροβάλλει από μέσα σαν μια ένδειξη ωριμότητας και συνειδητοποίησης. Μπορεί ο καιρός να κυλά γοργά αλλά οι αναμνήσεις παραμένουν ζωντανές και εμφανίζονται την στιγμή που πρέπει.
Αυτοί οι φίλοι είναι σαν το παλιό, καλό γλυκό κρασί. Αναλλοίωτη η γεύση τους. Και αυτό γιατί σε ξέρουν από όλες τις πλευρές. Ξέρουν τις δυσκολίες, τις χαρές και όλα όσα σας ένωσαν σε εκείνον τον χρόνο. Σε έχουν μάθει σαν ένα βιβλίο που δεν χρειάζεται να το ξεφυλλίσεις για να δεις το περιεχόμενό του. Είσαι σίγουρος από πριν ότι ξέρεις τα πάντα. Όταν τα μάτια σας αντικρίζονται ξανά, προσεύχεσαι να σταματήσει για λίγο ο χρόνος. Για να ζήσεις τις στιγμές όσο πιο πολύ γίνεται. Να τις κλέψεις έτσι ώστε να ζωντανέψεις και πάλι.
Αυτοί οι φίλοι είναι το φως και το σκοτάδι. Σε αγαπούν αλλά είναι και σκληροί εκεί που πρέπει. Κάθε χρόνο αυτό θα περιμένεις. Να έρθει ο επόμενος για να τα ξαναπείτε. Κοινό σημείο συνάντησης άλλο εκτός από την πόλη που τους άφησες δεν υπάρχει. Λες και κάποιος όλα τα είχε σχεδιάσει από πριν, για να χωριστείτε. Μήπως, τελικά η ζωή μας είναι μοιραία προκαθορισμένη; Μήπως, το να αγαπάς σημαίνει να υποφέρεις και να ανέχεσαι;
Οι φίλοι αυτοί είναι εκεί και σε περιμένουν. Μάλλον για να σου ξυπνούν όλα αυτά που με τον καιρό θα ξεθωριάζουν. Διότι, κακά τα ψέματα, ένα πρόσωπο και ένας τόπος πάντα κάτι σου θυμίζει. Έτσι λειτουργούν και αυτοί. Σαν ένα άλμπουμ με παλιές φωτογραφίες που με δυσκολία κρατάς τα δάκρυα να μην στάξουν και φανείς γελοίος. Τους αγαπάς αυτούς τους φίλους και ποτέ δεν τους διαγράφεις. Ότι η ζωή και αν φέρει εσύ θα θυμάσαι εκείνους τους χορούς στην βροχή και στην λιακάδα. Εκείνες τις μέρες που άρχιζες να νιώθεις τι πάει να πει αγάπη…
Νικόλ Παπαδοπούλου
ewoman
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.