Άκαρδε, σκουριασμένε χρόνε! Αλύπητε δικτάτορα του τώρα μου.
Χρόνε μην τρέχεις! Στάσου και κοίτα πίσω σου.
Η ανάσα μου αργή, τα γόνατά μου λυγίζουν.
Κουράστηκα! Πέφτω! Δεν μπορώ να σε κυνηγάω άλλο πια!
Σκληρέ και εγωιστή χρόνε! Σταμάτα! Δεν προλαβαίνω να ζήσω όσα θέλω!
Δεν προλαβαίνω να δώσω όσα θέλω!
Σε παρακαλώ, μείνε για λίγο ακίνητος! Για τόσο δα λίγο!
Δώσε μου ακίνητες στιγμές, σαν παλιές φωτογραφίες. Άσε με! Άσε με να ξεφυλλίσω το άλμπουμ της ζωής μου. Να σβήσω λάθη! Να προσθέσω και να βάλω παρουσίες-απουσίες που μου πονάνε το μυαλό!
Θέλω να ζήσω πάλι ό,τι έζησα, να κάνω όσα δεν έκανα.
Να συναντήσω παλιές αγάπες, για να πούμε συγγνώμες που δεν είπαμε ποτέ!
Να δώσω ευκαιρίες που δεν έδωσα ποτέ!
Να αγκαλιάσω φίλους, αστέρια του ουρανού, που μου λείπουν! Τόσο, μα τόσο άδικα.. Λείπουν!
Να ζεσταθώ πάλι, από τα πρώτα φιλιά και χάδια!
Να καώ, από τα πρώτα πύρινα βράδια.
Ας μπορούσα να νιώσω ξανά τα πρώτα αγγίγματα της ψυχής μου! Άσε με σαρκοβόρε χρόνε να πω όσα δεν είπα και να μην πω όσα είπα! Δώσε μου την ευκαιρία να εξαφανίσω φόβους-δεσμά που φυλάκισαν την ψυχή μου…
Που μου έκοψαν τα φτερά της ζωής μου.
Άκαρδε, σκουριασμένε χρόνε! Αλύπητε δικτάτορα του τώρα μου.
Άσε με να χτίσω το μέλλον μου, πάνω στα ολάνθιστα θεμέλια των καινούργιων θέλω μου…
Η ανάσα μου αργή, τα γόνατά μου λυγίζουν.
Κουράστηκα! Πέφτω! Δεν μπορώ να σε κυνηγάω άλλο πια!
Σκληρέ και εγωιστή χρόνε! Σταμάτα! Δεν προλαβαίνω να ζήσω όσα θέλω!
Δεν προλαβαίνω να δώσω όσα θέλω!
Σε παρακαλώ, μείνε για λίγο ακίνητος! Για τόσο δα λίγο!
Δώσε μου ακίνητες στιγμές, σαν παλιές φωτογραφίες. Άσε με! Άσε με να ξεφυλλίσω το άλμπουμ της ζωής μου. Να σβήσω λάθη! Να προσθέσω και να βάλω παρουσίες-απουσίες που μου πονάνε το μυαλό!
Θέλω να ζήσω πάλι ό,τι έζησα, να κάνω όσα δεν έκανα.
Να συναντήσω παλιές αγάπες, για να πούμε συγγνώμες που δεν είπαμε ποτέ!
Να δώσω ευκαιρίες που δεν έδωσα ποτέ!
Να αγκαλιάσω φίλους, αστέρια του ουρανού, που μου λείπουν! Τόσο, μα τόσο άδικα.. Λείπουν!
Να ζεσταθώ πάλι, από τα πρώτα φιλιά και χάδια!
Να καώ, από τα πρώτα πύρινα βράδια.
Ας μπορούσα να νιώσω ξανά τα πρώτα αγγίγματα της ψυχής μου! Άσε με σαρκοβόρε χρόνε να πω όσα δεν είπα και να μην πω όσα είπα! Δώσε μου την ευκαιρία να εξαφανίσω φόβους-δεσμά που φυλάκισαν την ψυχή μου…
Που μου έκοψαν τα φτερά της ζωής μου.
Άκαρδε, σκουριασμένε χρόνε! Αλύπητε δικτάτορα του τώρα μου.
Άσε με να χτίσω το μέλλον μου, πάνω στα ολάνθιστα θεμέλια των καινούργιων θέλω μου…
Της Χρύσας Κατσιτοπούλου
anapnoes
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.