Καταλήψεις, λιντσαρίσματα, δολοφονία: πόσος κατήφορος σε μια Δημοκρατία;
Του Βαγγέλη Θεοδώρου
«Το σήμερα χειρότερο απ' το χτες.
Και τ' αύριο απ' το σήμερα θε να 'ναι...»
Ένας πολιτικός αρχηγός να καλεί μαθητές σε καταλήψεις και ένας άλλος να «συμβουλεύει» πολίτες να λιντσάρουν δήμαρχο...
Ένας 34χρονος νεκρός. Ένας 45χρονος πατέρας δολοφόνος. Μία Χρυσή Αυγή, που οι ίδιοι οι Έλληνες την έβαλαν τρίτο κόμμα στη Βουλή, αμέτρητες μαύρες μέρες...
Ένα πολιτικό σύστημα που προσπαθεί να «τσιμπήσει» κέρδη από την ένταση που επικρατεί...
Ένα πλήθος που σπάει και καίει, φωνάζοντας «φασίστες κουφάλες έρχονται κρεμάλες» και «ο λαός δεν ξεχνά, τους φασίστες τους κρεμά», σε μια συγκέντρωση που διοργανώθηκε κατά του φασισμού και στη μνήμη ενός αδικοχαμένου νέου...
«Πνιγμένου καραβιού σάπιο σανίδι.
Όλη η ζωή μου του χαμού...»
Τι να τα κάνω τα likes και τα «σιγά μην κλάψω/ σιγά μην φοβηθώ» στο Facebook;
Εγώ και κλαίω και φοβάμαι...
Όχι μόνο για την δολοφονία, αλλά για την κατάντια που έχει πια ολόκληρη η κοινωνία.
Για να βγούμε από την απραξία δεν χρειάζεται να γίνουμε τιμωροί ή επαναστάτες...
Άνθρωποι χρειάζεται, πρωτίστως, να γίνουμε! Και ως Άνθρωποι να προστατεύσουμε και να κάνουμε αυτή την κοινωνία να προοδεύσει!
«Μ’ από την κόλασή μου, σού φωνάζω:
Εικόνα σου είμαι, κοινωνία, και σού μοιάζω...»
Υ.Γ.: όσο το διαβάζω, τόσο πιο πολύ πείθομαι: το «Αμαρτωλό» της Γαλατείας Καζαντζάκη, στίχους από το οποίο παραθέτω, είναι το μόνο που μπορεί να μας περιγράψει... Ως πότε;
«Το σήμερα χειρότερο απ' το χτες.
Και τ' αύριο απ' το σήμερα θε να 'ναι...»
Ένας πολιτικός αρχηγός να καλεί μαθητές σε καταλήψεις και ένας άλλος να «συμβουλεύει» πολίτες να λιντσάρουν δήμαρχο...
Ένας 34χρονος νεκρός. Ένας 45χρονος πατέρας δολοφόνος. Μία Χρυσή Αυγή, που οι ίδιοι οι Έλληνες την έβαλαν τρίτο κόμμα στη Βουλή, αμέτρητες μαύρες μέρες...
Ένα πολιτικό σύστημα που προσπαθεί να «τσιμπήσει» κέρδη από την ένταση που επικρατεί...
Ένα πλήθος που σπάει και καίει, φωνάζοντας «φασίστες κουφάλες έρχονται κρεμάλες» και «ο λαός δεν ξεχνά, τους φασίστες τους κρεμά», σε μια συγκέντρωση που διοργανώθηκε κατά του φασισμού και στη μνήμη ενός αδικοχαμένου νέου...
«Πνιγμένου καραβιού σάπιο σανίδι.
Όλη η ζωή μου του χαμού...»
Τι να τα κάνω τα likes και τα «σιγά μην κλάψω/ σιγά μην φοβηθώ» στο Facebook;
Εγώ και κλαίω και φοβάμαι...
Όχι μόνο για την δολοφονία, αλλά για την κατάντια που έχει πια ολόκληρη η κοινωνία.
Για να βγούμε από την απραξία δεν χρειάζεται να γίνουμε τιμωροί ή επαναστάτες...
Άνθρωποι χρειάζεται, πρωτίστως, να γίνουμε! Και ως Άνθρωποι να προστατεύσουμε και να κάνουμε αυτή την κοινωνία να προοδεύσει!
«Μ’ από την κόλασή μου, σού φωνάζω:
Εικόνα σου είμαι, κοινωνία, και σού μοιάζω...»
Υ.Γ.: όσο το διαβάζω, τόσο πιο πολύ πείθομαι: το «Αμαρτωλό» της Γαλατείας Καζαντζάκη, στίχους από το οποίο παραθέτω, είναι το μόνο που μπορεί να μας περιγράψει... Ως πότε;
star
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.